Met een trippel pasje liet de calico kitten door het kamp heen, de meeste warriors waren uit jagen en anders had Silverfang ze wel op een patrouille gestuurd. Haar blauwe ogen keken nieuwsgierig om zich heen, maar uiteindelijk zakte haar oortjes weer omlaag toen opeens een snauwende stem haar gedachtegang onderbrak. "Je bent alleen, alweer. Niemand moet je!" Er ging een huivering door haar lichaam heen. Inmiddels had Winterkit wel door dat ze de enige was die die stem kon horen, maar ze sprak er nooit met iemand over. Andere hoefde het niet te weten, zo vond ze. De kitten zuchtte en ging aan de rand van het kamp zitten, er zat nog een klein beetje hoop in haar dat iemand haar zou opmerken, maar toen ze merkte dat iedereen langs liep, zakte ook dat kleine beetje hoop ver weg...
OOC: Ik ben aan 't gamen, dus ik antwoord niet zo heel snel~