Welcome home. [Jinx]

Het was een lange reis geweest, ze was vanaf Spanje naar de plek waar ze nu was, waar ze was wist ze niet. Maar ze was uit de auto gekomen, waarschijnlijk mocht ze nu eindelijk die stomme box uit. Het hobbelde een klein beetje in dit ding, maar de lucht van buiten deed haar goed. Ondanks het pilletje dat ze gekregen had, waar ze al misselijk van werd, hielpen niet helemaal tegen de misselijkheid. Ze staarde voorzichtig door het gaas, maar ze zag weinig. Het was al donker. Even werd de jonge poes op de grond gezet en ze hoorde hoe haar nieuwe baasje een deur open deed, ze hoorde precies hoe ze haar sleutel in het slot deed. Zacht gekraak klonk toen de deur open ging en intens licht verblindde de jonge Siamees. Ze knipperde voorzichtig met haar ogen en wendde haar blik af van het licht. "Rustig maar," hoorde ze haar baas zeggen en ze hoorde wild geblaf gehijg en de poes zuchtte geïrriteerd. Ze was blijkbaar niet alleen. "Kira, in je nest!" hoorde ze en het geblaf hield op. De box werd opgetild en in de hal gezet, waarna de deur gesloten werd. Ze mocht binnenkort de box uit, gelukkig. Ze was gelukkig weg van die enge kater, waarvan ze de naam niet eens wist. Misschien werd het wel beter, ondanks die hond. Of misschien was dat ook niet eens zo erg. Ze hoorde hoe de voetstappen de hal uitliepen en het even stil was. Ze haatte stilte, dan ging heel haar hersenen op hol, ze ging over alles nadenken en alle geluiden waren ineens eng. Ze drukte die gedachte weg en keek nieuwsgierig rond.  Het zag er wel gezellig uit, maar veel zag ze niet door het gaas. De voetstappen kwamen weer terug uit de hal en zette zich voor haar box. "Welkom Apple, welkom." zei een warme, vrouwelijke stem. Ze klikte de bos open en voorzichtig keek de jonge poes naar buiten. "Hallo," zei de warme stem weer en de ijsblauwe ogen van Apple keken nieuwsgierig rond. Langzaam kwam een hand dichtbij haar en ze snuffelde voorzichtig. Het rook niet raar, alleen naar hond.  De hand aaide voorzichtig haar kop. Apple keek even angstig naar de vrouw, maar ontspande zich langzaam. "Het is goed, ga maar naar buiten." zei de warme stem en ze stond op. Met een blije blik keek de Siamees naar de deur en haar baasje opende de deur voorzichtig. Wacht, wat was dat? Apple keek naar het witte spul, dat overal lag.  "Ga maar," zei ze en met voorzichtige stappen liep Apple in het spul. Dat was wel vreselijk koud! Ze zette nog een stap in het witte spul en gegrinnik klonk achter haar. Ze keek met een verbaasde blik achter zich. "Dat is sneeuw," zei haar baasje. Aha, sneeuw. Ze liep voorzichtig verder en schudde verontwaardigd haar vacht uit. Oké, raar spul. Apple keek naar het raamkozijn en sprong er gericht en behendig op. De deur achter haar sloot en ze hoorde haar baasje het luikje open klikken. Ze kwam vanavond nog wel terug om te eten, maar nu de buurt onderzoeken.

Ze zette voorzichtig steeds meer stappen in het ondiepe, koude sneeuw. Er klonk een geluid van achter haar en ze keek om. De deur van het huis ging dicht. En een plof. Voor haar. Geschrokken keek de poes voor zich en kon een angstige kreet niet onderdrukken. Er stond ineens een geheel zwarte kat voor haar, die haar erg deed herinneren aan de kater. Ze schudde haar kop om die gedachte uit haar kop te krijgen en keek onderzoekend naar het gestalte voor haar. "Goedemiddag. Welkom" zei hij en de kater grijsde breed, wat haar enigszins angstig maakte. Ze bleef versteend staan en onderzocht de kater. "buen día," miauwde ze voorzichtig en ze staarde met haar ijsblauwe ogen naar de kater. "Eehm, goedendag" miauwde ze, zichzelf verbeterend en in haar hoofd straffend, met een erg uitgelopen g. Ze keek naar de kater. "Woon jij naast mij?" vroeg ze, enigszins nieuwsgierig.