Met een soepele sprong belande hij boven op het konijn. Het beest had hem totaal niet zien aankomen en maakte een verschrikt geluidje. Dawnpaw drukte zijn kop tegen de grond en grijnsde kwaadaardig. Het beest spartelde wild en wurmde zich bijna los, maar om dat te voor komen greep hij de poot van het dier vast. Hij gooide het beest met wat moeite de lucht in, waarnaar hij weer op de grond belandde. Luid piepend van pijn. Dawnpaw lied zijn tanden in de nek van het beest zakken. Al liet hij snel los. Het konijn strompelde weg, maar stikte in zijn ogen bloed en viel nadat hij een vreselijk geluid had gemaakt op de grond. Kil grijnzend begroef hij het beest, stiekem was hij ongelooflijk harteloos
Met ogen groot van bewondering keek hij naar de lange strook zwart dat de naam Thunderpath droeg. De stank van de monsters hing sterk in de lucht, maar nog erger was de stank van Shadowclan. Want dit was de grens tussen de Thunderclan en de Shadowclan. Stiekem hoopte Dawnpaw dat hij een Shadowclan kat tegen kwam. Het was te lang gelden dat hij had gevochten, te lang geleden dat hij had gewonnen. Tja een eigendunk had hij wel.
Plots racede er een monster voorbij. Geschrokken sprong Dawnpaw blazend op. Zijn haren stonden overeind, maar het monster was al weer verdwenen. Enkel was er nu iets anders, Dawnpaw grijnsde en ging rustig zitten. Terwijl de Shadowclan kater aan de overkant in zich kwam.
@Ashpaw c: