{Fairywren-SPT} A night like this

_{De zwarte kater begaf zich in de schaduwen die de bomen hem gaven. Zijn borstkas ging regelmatig op en neer en zijn ogen schoten van links naar rechts. Hij tilde zijn poot op en deed een aantal stappen naar voren, behoedzaam. Zijn haren gingen over de drassige grond, omdat ze zo lang waren dat hij in sluiphouding wel zijn onderbuik vies moest maken. Hij keek op bij het kleinste geluid, want hier zaten ook slangen, en als je die over het hoofd zag.. Een rilling liep over zijn ruggengraat heen. De kater zag in de verte iets, het rook naar ShadowClan, en was net zoals hem, een zwarte pels. Hij zette zijn ogen op scherp en sloop op de gestalte af. "Ook aan het jagen?" Vroeg hij toen hij voor de neus van de kat, die een poes bleek te zijn, opdook. Zijn groene ogen keken een paar seconden recht in haar blauwe.}

_{Met matige pasjes sloop de zwarte kat over de bos ondergrond. De afgevallen blaadjes kraakten een beetje als de poes eroverheen liep. Haar blauwe ogen waren gevestigd op een punt, een klein muisje die van de afgevallen nootjes zat te knagen. Als ze iets dichter was, spande ze haar achterpoten af om krachtig te kunnen afspringen, maar het diertje keek dan recht naar de poes en vluchtte vervolgens weg. Een beetje teleurgesteld keek Fairywren het na. Even later ging ze terug rechtop staan en trippelde verder. Het duurde niet lang voor er nog een geur haar neus binnen kwam, de geur van een andere kat. Zonder er zich echt druk om te maken liep de poes door. 'Ook aan het jagen?' hoorde ze opeens een stem, geschrokken keek ze de kat aan. Een ogenblik maakten haar ogen contact met de groene ogen van de kater die ze net was tegengekomen. Verlegen liet ze haar blik naar de grond glijden en antwoordde een beetje overdonderd: 'Ja, dat was de bedoeling....' zei ze niet goed wetend wat te antwoorden. 'Jij ook?' besloot ze dan maar te vragen terwijl ze nog altijd een beetje teruggetrokken haar blik over de kater liet glijden.}

_{De kattin leek wel een beetje overdonderd, en keek verlegen weg. ''Ja, dat was de bedoeling....'' Zei ze en hij greens eventjes. ''Jij ook?'' Vroeg ze toen en hij knikte instemmend. ''Ik heb alleen nog niks gevangen, maar ik begin net.'' Zei hij en keek op bij het horen van wat geritsel, niet ver van hen vandaan. ''Ssst...'' Sprak hij tegen de poes en hij dook wat ineen. Zo zacht mogelijk sloop hij richting het geluid, en het werd hem al snel duidelijk wat dat maakte. Een glibberig gestalte van een slang bewoog heen en weer. Het dier kreeg hem in de gaten en tilde zijn kop op, waarna het tegen hem begon te sissen. Frostlake stond nu oog in oog met de slang. Het dier viel aan, maar hij ontweek. De zwarte kater draaide om zijn as en haalde uit naar de slang, raak!}

_{De zwarte poes zag dat de kater die ze ondertussen had herkend onder de naam Frostlake instemmend knikken. Een klein verlegen lachje kwam op het gezicht van de poes. 'Ik heb alleen nog niks gevangen' hoorde ze de kater miauwen. Even keek ze op en zei: 'I-Ik heb ook nog niets gevangen' Opeens zag ze hoe de kater zijn aandacht vervloog. Ze deed haar best om de blik van de warrior met haar grote blauwe ogen te volgen, en zag dan hoe er een struik een beetje ritselde. 'Sssst....' zei hij waarna hij zich als volgt een beetje meer tegen de grond liet zakken. De poes zette voorzichtig een stapje opzij zodat wat er ook in die struik zat, Frostlake niet zou opmerken door haar. Maar als de langharige kater iets verder was, kreeg Fairywren door dat het niet gewoon een prooi was die zich schuil hield, maar nog voor ze haar mond kon openen, verscheen het glibberige gestalte van een slang. Een beetje geschrokken van het gestalde zette de poes nog een stap achteruit. En precies op dat moment deed het lange dier een uitval naar Frostlake. Ze zag hoe de langharige Shadowclan kat daarna met zijn poot sloeg en het dier zo raakte. Met iets meer vertrouwen zette ze terug een stapje in de richting van de kater en miauwde twijfelachtig: 'I-..is die slang do...dood?' Niet goed wetend wat te doen bleef ze staan en keek de slang aan waarna ze Frostlake aan keek.}

_{De slang rolde over de grond, en bleef doodstil liggen. ''I-..is die slang do...dood?'' Vroeg de poes, die nu ook dichterbij was gekomen. Frostlake antwoordde niet, want op dat moment duwde hij tegen de zwarte kattin, en ze rolde een eindje weg. Hij bleef twee seconden op haar liggen en keek haar recht in de ogen, waarna hij opsprong en zich wendde tot de slang, die nu sissend zat op de plek waar net de poes nog zat. Als hij niet zo scherp was vandaag, dan wist hij niet of de kattin nu nog had geleefd. Eerlijk gezegd voelde de kater zich wat raar in de buurt van deze poes, het voelde gewoon anders dan als hij iemand anders had gered.}

_{Zonder een antwoord op haar vraag te krijgen, duwde de zwarte kater tegen haar aan waardoor ze op de grond terecht kwam en nog een eindje verder rolde. Frostlake viel vervolgens ook neer en landde recht op de poes. Een beetje geschrokken van de plotselinge actie keek Fairywren in de groene ogen van de kater waarna ze verlegen haar blik terug op de grond liet zakken. Even later keek ze naar de plek waar de zwarte kattin zich minder dan twee minuten geleden nog bevond, daar zat de slang nu. Niet goed wetend wat ze moest zeggen tegen de kater keek ze hem aan en glimlachte. Nu pas besefte ze dat Frostlake waarschijnlijk haar leven had gered met die actie.}

_{Frostlake wist niet echt goed wat te doen nu, maar zijn instinkt nam het over toen de slang opnieuw op hen afkwam. De forse kater spande zijn spieren en sprong nu recht op de slang. Hij duwde diens kop tegen de grond en zette zijn nagels uit in de nek. Het lichaam werd slapjes en Frostlake trok zijn nagels terug, waarna hij de dode slang beetpakte en de bosjes in wierp. ''Zo, weer een gevaarlijk dier minder,'' zei hij en wendde zich tot Fairywren. ''Alles oké?''}

_{Niet goed wetend wat er allemaal gebeurde zag Fairywren hoe de zwarte, langharige kater alweer op de slang afsprong, en de dodelijke klap uitdeelde met zijn nagels. Het slappe lijfje lag opeens stil op de grond. Fairywren bracht een zachte zucht van opluchting uit. Vervolgens pakte Frostlake de slang op en gooide die in de struikjes waarna hij miauwde: 'Zo, weer een gevaarlijk dier minder.' een ogenblikje bleef het stil, maar dan vroeg de warrior: 'Alles oké?' Fairywren keek Frostlake recht aan in zijn groene ogen en antwoordde een beetje ongemakkelijk: 'Ja, prima, gaat het met jou wel?' wachtend op antwoord bedacht ze zich dat ze hem niet had bedankt voor dat hij haar leven had gered. Verlegen daarvoor liet ze haar blik alweer naar de grond glijden.}

_{Zijn groene ogen bleven even hangen in haar blauwe. ''Ja, prima, gaat het met jou wel?'' Miauwde ze wat ongemakkelijk. Even schoten zijn gedachten terug naar het moment dat ze elkaar recht aankeken, toen hij haar had gered van de dood. Hij glimlachte en schuifelde dichterbij. ''We hebben geluk gehad..'' Miauwde hij zachtjes en trok zijn kop toen weer terug, omdat hij tijdens het fluisteren op een muizenlengte afstand was geweest van haar. Hij hief zijn kop, om te ruiken of er nog meer in de buurt waren, en dat was het geval. ''Kom, we moeten gaan!" Miauwde hij en sprong toen op.}

_{De zwarte poes voelde hoe de kater een beetje dichterbij kwam terwijl hij antwoordde 'We hebben geluk gehad...' Niet goed wetend wat ze nu op de kater moest reageren, glimlachte ze zachtjes. Dan pas viel het haar op wat Frostlake aan het doen was, een moment voelde Fairywren zich niet slim dat ze geen poging had gedaan om te weten te komen of er hier nog van die slangen in de buurt waren. 'Kom, we moeten gaan' zei de ShadowClan warrior dan. Zonder nog maar een moment te twijfelen sprong ze achter de kater aan. Fairywren wilde nu echt alles behalve nog een gevecht met een of ander gevaarlijk dier. Zo snel ze kon volgde ze Frostlake op de hielen weg van deze plek. Een beetje hijgend fluisterde ze naar hem toe: 'Zou je misschien nog zin hebben om mee te gaan jagen?' Twijfelachtig keek ze de kater aan, ze wist niet zeker of hij het zou hebben gehoord evenmin dat ze wist hoe hij zou gaan reageren.}

_{Hij zag dat de zwarte poes hem op de voet volgde. De zwarte kater voelde hoe zijn schouder prikte, en trok een pijnlijk gezicht. Toen hoorde hij de twijfelende stem van Fairywren. ''Zou je misschien nog zin hebben om mee te gaan jagen?'' Miauwde ze en hij keek haar een paar seconden aan. ''Sorry, maar ik voel me niet zo goed.'' Miauwde hij en vertrok zijn gelaat weer van de pijn in zijn schouder, hij was toch niet.. gebeten?}