[Littlepaw] You said you wanted a word with me?

Via via had ze te horen gekregen dat er een Apprentice was die met haar wilde spreken. Littlepaw, die ze kende als een van de kittens van Innerghost. Voor de zekerheid had Shrewstar zich de hele dag bezig gehouden in haar Den, omdat katten daar vaak kwamen om met de Leader te praten. Goed. Waarover het ook moest gaan, het was altijd niet heel erg leuk als een Apprentice je kwam bezoeken. Met een zucht schoof ze haar nest naar het achterste gedeelte van de Den en ging op de grond zitten. Vanuit de ingang kwam een zeer koud briesje haar tegemoet en de poes moest haar ogen dichtknijpen om het niet te voelen snijden in haar ogen. Littlepaw kon maar beter snel komen, want de kou was niet echt iets voor haar. Misschien dat ze later op de dag een soort wachttijd kon zoeken die de ingang kon beschermen tegen deze kou?

Eindelijk had ze het gedurfd. Eindelijk had ze één van de warriors laten weten dat ze graag een woordje met hun leader wou uitwisselen. En die krijger had dat dus tegen Shrewstar gezegd. De poes haalde even diep adem, en hield haarzelf voor dat als ze gewoon verder bleef ademhalen en niet begon te struikelen over haar woorden, alles wel oké kwam. Voorzichtig trippelde ze richting de leaders den, en stak ze eventjes haar kopje door de ingang om te checken of de zwart-witte poes wel aanwezig was. En dat was ze. Ietwat opgelucht betrad ze geluidloos de den en ging ze ietwat verlegen voor de poes haar nest weer zitten. "Ehm, hallo Shrewstar," Begon ze zachtjes, waarna ze het eindelijk waagde haar blik op de poes te richten. "Ik wou het graag over mijn trainingen hebben... die ik niet krijg.." Vervolgde ze haar zin. De poes zou toch niet kwaad worden, eh? Ze wist niet of er nog leerlingen waren die zulke gesprekken met Clanleaders hielden, maar ze hoopte in ieder geval dat Shrewstar zou luisteren...

"Ehm, hallo Shrewstar," Klonk de stem van haar gast en Shrew keek wat versuft op. Ze was zo dieper verzonken geweest in haar gedachten dat ze de poes niet had horen aankomen, maar goed, nu konden ze ter zake komen. "Ik wou het graag over mijn trainingen hebben... die ik niet krijg.." De zwart witte poes knikte met een wat gefronste blik, ja, haar eigen dochter had dit ook al gevraagd, maar met Littlepaw was het niet echt de eerste keer. "Zo'n vermoeden had ik al," Begon de Clanleaders die haar borst nog even een lik gaf en wat rechter ging zitten. "Ligt het aan je ziekte waar je aan het begin van je Apprentice tijd last van hebt gehad of zijn het je reeks van Mentors die gewoon niet opkomen dagen? Of is er iets anders waardoor het kan zijn? Want een nieuwe Mentor wordt zo geregeld, geloof me." Sprak ze vervolgens op vriendelijke toon en keek Littlepaw rustig aan. Gelukkig vielen er nog wel wat repen licht naar beneden, zodat ze de donkere poes nog wel goed kon zien.

Haar olijfgroene oogjes vertoonden een nerveuze glans toen ze haar staart over haar poten heen sloeg en haar oortjes naar voren spitste zodat ze Shrewstar beter kon verstaan wanneer ze begon te praten. "Zo'n vermoeden had ik al," Begon de Clanleader die haar borstkas nog gauw een lik gaf. "Ligt het aan je ziekte waar je aan het begin van je Apprentice tijd last van hebt gehad of zijn het je reeks van Mentors die gewoon niet opkomen dagen? Of is er iets anders waardoor het kan zijn? Want een nieuwe Mentor wordt zo geregeld, geloof me." Littlepaw haalde eventjes haar smalle, donkergrijze schouders op en sloeg haar onzekere blik neer op de grond. "Ik weet het niet," Mompelde ze eerst zachtjes. "Maar ik ben nu al acht manen en heb nog géén enkele training gehad. Ik heb nu ook al af en toe naar trainingen van anderen gekeken, en de oefeningen nagedaan, maar het lukt me gewoon niet..." Ze beet eventjes op de binnen kant van har lip en keek nadien weer op. "Misschien wilt gewoon niemand me trainen omdat ik niets waard ben?" Ze vernauwde eventjes haar ogen, denkende dat Shrewstar zou zeggen dat dat klopte, en liet haar blik kruisen met die van de zwart-witte poes.

Littlepaw vertoonde een wat onzekere houding met haar schouders die wat op werden gehaald en haar blik die naar de grond werd gericht. "Ik weet het niet," Klonk haar stem zacht. "Maar ik ben nu al acht manen en heb nog géén enkele training gehad. Ik heb nu ook al af en toe naar trainingen van anderen gekeken, en de oefeningen nagedaan, maar het lukt me gewoon niet..." Dat was wel een serieus probleem, zelfs als er een Mentor was moest die enorm veel inhaalwerk verrichten en zoveel Warriors had ze niet in voorraad meer. Laat staan katten die de tijd wél konden vinden. "Misschien wilt gewoon niemand me trainen omdat ik niets waard ben?" Meteen schudde Shrewstar haar kop en deed een pas dichterbij. "Zo moet je al helemaal niet denken," Sprak ze met dezelfde glimlach op haar gelaat als aan het begin van dit gesprek. "Je zegt dus dat je die oefeningen niet kan? Laat dan eens zien hoe je een prooidier zou besluipen, dan kan ik kijken of het ernstig is, of niet." Misschien was het wel gewoon het geloof van Littlepaw dat werk nodig had..

OOC; En nu nog even een goede reden bedenken waarom Shrew opeens op het idee moet komen x'D

Vlak nadat Littlepaw haar gedachtes luidop had gezegd, schudde Shrewstar haar kop en nam ze een pas dichter naar haar toe. De glimlach die ze in het begin van het gesprek had opgezet was nog altijd zichtbaar. "Zo moet je al helemaal niet denken," Begon de poes. "Je zegt dus dat je die oefeningen niet kan? Laat dan eens zien hoe je een prooidier zou besluipen, dan kan ik kijken of het ernstig is, of niet." Ze staarde de leader voor enkele seconden twijfelend aan, maar nam hierna enkele passen naar achteren, om nadien in een sluiphouding te zakken en stilletjes naar voren te kruipen. Het lukte haar maar deels, haar pootjes zette ze te snel neer op de grond, en de manier waarop ze verder stapte klopte ook niet helemaal. Hoofdschuddend stopte ze weer en keek ze de poes ietwat verslagen aan. "Ik raak altijd mijn aandacht kwijt wanneer ik aan het jagen ben, en heb nog nooit iets gevangen." Sprak ze zachtjes maar bitter. "En ik herken de geur van poppy seeds zelfs nog beter dan de markering van de Thunderclan. Dat komt allemaal omdat ik zo lang in die stinkende den van Smokebreath heb moeten zitten." Nog altijd was de bittere toon waarop ze de eerste zin had uitgesproken te herkennen in haar stem, echter werd die duidelijker toen ze weer verder praatte. "Ik kan gewoon niets.." Mompelde de kleine kattin, waarna ze haar kopje liet hangen en naar haar voetjes begon te staren..

Het ging niet bepaald goed en meestal konden katten het door hun instinct te gebruiken zelfs al beter. Shrewstar beet wat op haar lip toen Littlepaw haar kopje verslagen liet hangen. "Ik raak altijd mijn aandacht kwijt wanneer ik aan het jagen ben, en heb nog nooit iets gevangen." Het enige wat de zwart witte poes deed was een wat stijf knikje geven, ze wilde de Apprentice niet onderbreken, niet nu. "En ik herken de geur van poppy seeds zelfs nog beter dan de markering van de Thunderclan. Dat komt allemaal omdat ik zo lang in die stinkende den van Smokebreath heb moeten zitten." Ja, dat zal wel. Shrewstar keek even naar buiten om afleiding te vinden, maar het poesje voor haar kon ze maar niet uit haar kop krijgen. "Ik kan gewoon niets.." Nogmaals nam Shrewstar een pas naar voren en drukte haar neus even tegen het kopje van Littlepaw. "Zo mag je helemaal niet denken, Littlepaw." Zei Shrewstar op een wat kalmerende toon. "Je weet zeker dat je het echt niet lukt? Alles wat je moet doen als Warrior?" Het was een kleine kans dat het ook daadwerkelijk zou lukken, maar als Littlepaw dit pad niet kon volgen kon ze dan niet gewoon afslaan en een ander volgen?

"Zo mag je helemaal niet denken, Littlepaw." Zei Shrewstar waarna ze haar neusje tegen haar kopje aanduwde. Een lichte schok ging door haar lichaam heen door de plotse aanraking, maar de leader zou dat vast niet merken gezien ze toch al lichtjes aan het beven was. "Je weet zeker dat je het echt niet lukt? Alles wat je moet doen als Warrior?" Ietwat verbaasd keek ze op. Zo had ze er eigenlijk nog niet over gedacht. Wat als ze inderdaad geen krijger kon worden omdat alles wat ze deed om er eentje te worden maar niet lukte? Z-zou ze dan elder moeten worden? Ze schudde zachtjes haar kopje en keek de oudere kattin voor haar strak aan. "Ja," Miauwde ze maar, haar kopje scheef houdend omdat ze de betekenis achter de vraag van de Clanleader maar niet wist te achterhalen. Ze haalde eventjes zachtjes adem en dacht weer terug aan het moment van daarnet dat ze tegen zichzelf had gezegd dat ze moest blijven ademhalen. "Je wilt nu toch niet zeggen dat ik Elder moet worden, t-toch?" Lichte angst weergalmde in de toon van haar stem, en haar oortjes gingen automatisch in een zenuwachtige positie staan. Fijn, als dat waar was dan zouden al haar nestgenootjes haar sowieso beginnen uit te lachen. En dan zou Innerghost haar zelfs nog meer verafschuwen... Ze begon de grond samen te kneden uit nervositeit en boorde haar blik in die van Shrewstar.

"Ja," Dus het zou echt niets meer worden als Shrew haar zomaar een nieuwe Mentor gaf. Heel zachtjes zuchtte de Clanleader om vervolgens Littlepaw weer aan te kijken toen het poesje weer sprak. "Je wilt nu toch niet zeggen dat ik Elder moet worden, t-toch?" Shrew glimlachte even naar de Apprentice, wat had iedereen toch tegen die rang? Je kon gewoon niets meer doen voor de Clan, maar dat was Littlepaw's toekomst niet. Die lag ergens anders. Langzaam schudde de zwart witte poes haar kop en stond wat op. "Nee, dat pad zal jij niet gaan belopen," Begon Shrew wat zachtjes, het was nog niet geheel zeker of het ging lukken, want Smokebreath was één koppige tegenstander. "Je hebt vast wat dingetjes opgestoken toen je in de Medicine Den lag, toch? Nou, ik denk dat ik je een nieuwe Mentor kan geven wiens naam Smokebreath is. Als jij dat wilt natuurlijk." Haar glimlach werd even wat breder toen ze de woorden uitsprak. Als Littlepaw echt geen Elder wilde worden, was dit haar enige optie om dat te vermijden. En Smokebreath kon niet eeuwig blijven leven.

Shrewstar glimlachte naar haar, al bijna meteen smolten al haar twijfels weg toen ze haar stem weer liet horen. "Nee, dat pad zal jij niet gaan belopen," Begon ze wat zachtjes. Littlepaw hield haar kopje schuin, en keek de kattin ietwat vragend aan. Wat bedoelde ze daarmee? Meerdere vragen spookten rond in haar hoofd, maar ze hield haar mond gesloten, wetende dat de Clanleader nog niet uitgesproken was. "Je hebt vast wat dingetjes opgestoken toen je in de Medicine Den lag, toch? Nou, ik denk dat ik je een nieuwe Mentor kan geven wiens naam Smokebreath is. Als jij dat wilt natuurlijk." Meteen werden haar groene oogjes groot van opwinding, maar hoe snel ze groot werden, werden ze alweer klein van angst. Smokebreath als mentor? Als ze daar ja op zei ondertekende ze zowat haar eigen dood. Nee, dat was ook weer niet waar. In de tijd dat hij voor haar had gezorgd was hij alleen maar een brombeer, maar voor de rest was hij een gewone kat net zoals alle anderen... Ze beet eventjes op haar lip, en legde behoedzaam een nadenkende blik in haar twee olijfgroene kijkers. "Ik wil het wel een kans geven.." Miauwde ze maar, nog altijd even onzeker als voorheen. Maar toen ze haar groene ogen sloot om alle gebeurtenissen even netjes op een rijtje te zetten, drupte de zelfzekerheid langzaam weer in haar lichaam. Nadien opende ze deze weer, en had een zekere vastberadenheid zich genesteld in haar ogen.

De reactie van Littlepaw veranderde wat. Het was natuurlijk een heel ander iets om in plaats van Warrior een Medicine cat te worden. Maar als Littlepaw het Warrior-pad niet aankon, moest ze dit maar doen. Smokebreath was dan wel een wat snel geïrriteerde kater, maar zou, als hij Littlepaw eenmaal geaccepteerd had, een goede Mentor zijn voor haar. "Ik wil het wel een kans geven.." Shrewstar liet haar kopje wat schuin hangen. Was dat dan haar mening over haar nieuwe rang? Maar toen ze weer opkeek zag Shrew tot haar opluchting een wat vastberaden blik in haar ogen. "Ik hoop dat het voor je lukt, maar wees nog maar niet zo blij. Smokebreath blijft degene die zijn Apprentice aanneemt, ik moet hem nog zien te overtuigen van dit. Maar zodra ik het goede nieuws heb, zal ik je bij de eerstvolgende ceremonie je benoemen tot Medicine cat Apprentice." Haar glimlach werd even wat kleiner en een wat bezorgde blik verscheen in haar ogen. "Maar stel hem alsjeblieft niet teleur, sinds Birchpaw.. opgestapt is, is dat een beetje zijn gevoelige snaar. Hoe moeilijk het ook wordt, Littlepaw, je moet door blijven bijten."

"Ik hoop dat het voor je lukt, maar wees nog maar niet zo blij. Smokebreath blijft degene die zijn Apprentice aanneemt, ik moet hem nog zien te overtuigen van dit. Maar zodra ik het goede nieuws heb, zal ik je bij de eerstvolgende ceremonie je benoemen tot Medicine cat Apprentice." De glimlach die ze zolang had gezien op haar gezicht werd even wat kleiner en een bezorgde blik verscheen in haar ogen. "Maar stel hem alsjeblieft niet teleur, sinds Birchpaw.. opgestapt is, is dat een beetje zijn gevoelige snaar. Hoe moeilijk het ook wordt, Littlepaw, je moet door blijven bijten." Ze knikte, en wiebelde eventjes nerveus met haar oren. Ze wist al dat het sowieso niet gemakkelijk zou worden, zowel voor Smokebreath niet als voor haarzelf, maar zolang de kater haar trainingen niet negeerde was ze al tevreden. "Oké, dat zal ik doen." Miauwde ze, waarna ze nogmaals een knik met haar kopje maakte. "Dank je, mag ik nu gaan?" Stiekem hoopte ze dat Smokebreath het goed zou keuren, maar ze verheugde zich er niet teveel op. Voor hetzelfde geld zei hij nee, en dan moest ze alsnog warrior worden... Ze schudde zachtjes haar kopje, en hield haarzelf maar voor dat hoe dan ook, alles wel weer in orde zou komen.

"Oké, dat zal ik doen." Het was niet Shrew's vertrouwen waar iets mis mee was, maar dat van Smokebreath. Maar goed, als Littlepaw beloofde dat ze het zou doen, geloofde ze dat ook. "Dank je, mag ik nu gaan?" Shrew stond weer op, wat geruster dan voorheen en knikte. "Je mag gaan, ja. Probeer nog een beetje je Apprentice taken te doen of ga wat vaker langs de Elders, want als je niets doet is dat alsnog niet oké." Sloot Shrewstar af met een vriendelijke glimlach. Maar haar echte taak zou nu pas beginnen, de laatste keer dat ze met Smokebreath over zijn Apprentice had gepraat had hij het wat afgekapt met een wat botte toon. Dus hoe moest ze het nu benaderen? Het was zowaar goed nieuws voor hem, voor haar, voor de hele Clan zelfs, maar straks weigerde Smokebreath haar gewoon ook maar één les te geven. Met een zucht draaide de Clanleader zich om en liet zich vallen in haar nest. Ze was te moe om nu nog helder na te denken, dus even wat slapen zou haar wel goed doen.