Snow and beetles -- open

Onderwerp: Snow and beetles -- open zo 1 sep 2013 - 16:21

_{Evergreens lichtgekleurde poten zakten weg in de sneeuw en ze voelde de haren op haar buik over het witte spul glijden. Ze keek even om. Een diep spoor gaf de afgelegde route aan. Ze draaide zich weer om en ploegde verder. Een eind verderop was een lage, rotsige heuvel. Hier lag minder sneeuw en tussen de rotsen staken wat dappere grassprietjes omhoog. Evergreen hoopte maar dat de sneeuw snel zou smelten, het was immers al bijna nieuwblad. Als de sneeuw niet snel zou smelten zou de clan verhongeren.
Onder het lopen dacht ze na. Ze was een maan geleden deputy geworden, maar ze vond het nog steeds moeilijk te geloven. Niet dat ze daar iets van liet merken aan andere katten, natuurlijk. Nee, ze regelde patrouilles en gaf orders alsof ze niet anders gewend was. Ze was goed in het verbergen van haar twijfels.
Ze kwam aan bij de rotsen. Ze sprong uit de sneeuw en sloeg haar nagels uit om haar grip op de gladde ondergrond te behouden. De zon was gaan schijnen, maar de rotsen waren nog steeds bedekt met een dun laagje ijzel. Evergreen snuffelde aan de lucht en keek goed om zich heen, maar kon nergens een prooi ontdekken. Gefrustreerd zwiepte ze met haar staart. Uren was ze al op jacht en geen prooi had ze gevonden, nog geen miezerig muisje! Op een drafje vervolgde ze haar weg. Misschien lagen er tussen die rotsen een eind verderop wel wat konijnenholletjes verborgen.
Baf! Met een klap sloeg ze tegen de grond. Ze krabbelde overeind. Waar was ze over gestruikeld? Ze keek naar de grond achter zich. Daar, op het grijze steen, zat een grote kever. Evergreen hield haar kop schuin. Een kever? Was ze gestruikeld over een kever? Het was maar goed dat ze geen gezelschap had... Toen nam haar ergernis het weer over en ze gaf het insect een klap met haar voorpoot. Een kever. Ze zocht de hele ochtend naar prooi, en wat vond ze? Een kever! Ze sloeg het beest tegen een steen kapot en draaide zich nors om. Ze stak haar snuit in de lucht. Ze rook iets. Helaas een kat, geen konijn. De wind kwam van de rotsen die ze eerder al had gezien en ze liep ernaartoe. Misschien had de ander wel iets van prooi ontdekt tussen de stenen.}

Skypaw struinde maar wat rond, aangezien hij geen mentor had was hij een beetje onrustig geweest in camp, en toen was hij uit jagen gestuurd. Niet dat hij het erg vond, nee, hij vond het juist wel lekker in de sneeuw en de wind.
De hele middag had hij al lopen zoeken naar prooi, het enige wat hij had gevonden was een doodgevroren vlinder. Die had hij begraven in de harde grond, het was zielig om het beestje te laten liggen vond hij. Krak, een geluid! Hij keek op en kroop stilletjes naar de plek waar het vandaan kwam. Toen zag hij het, een echt sneeuwkonijn, en nog een dikke ook! Hij liet zich een beetje klunzig in de jachthouding vallen, voorzover hij die kende, en sloop naar het konijn toe. Ineens koos een sneeuwvlok zijn neus uit als landingsplaats en hij nieste. "Mouse dung!" Nu had het konijn hem gehoord. Gelukkig was hij een snelle renner, en dus zette hij de achtervolging in. Het konijn rende voor hem uit een donkere kloof in, snel achtervolgde hij het, het was hem steeds een stapje voor. Maar Skypaw wist dat het goed zou komen, want hij merkte de geur van kat, precies uit de richting waar het konijn naar toe rende.
Hij hoopte maar dat de onbekende het konijn ook geroken had, want hij had gemerkt dat je nogal wat geuren over het hoofd kon zien met deze sneeuw. Maar de kat zou hem iniedergeval wel ruiken, zijn geur was een stuk sterker dan die van het witte beestje dat voor hem uit rende. Ineens herkende hij de rode pels. Het was Evergreen, haar naam roepen ging niet, want had al zijn adem nodig voor het sprinten, maar hij kon wel naar haar seinen. Hij stak zijn staart hoog in de lucht, en hoopte uit allemacht dat Evergreen hem zou zien, en de hint zou begrijpen.

_{De kat kwam al snel in zicht. Het was een apprentice, zag ze, maar ze herkende hem niet meteen. Hij seinde naar haar met zijn staart en ze keek rond. Het duurde even voor ze het konijn dat voor hem uit rende ontdekte, want het diertje was net zo wit als de sneeuw om hem heen. Evergreen kwam in beweging. Met krachtige sprongen rende ze naar een punt een eindje voor het konijn en de apprentice, zodat ze de prooi de pas af kon snijden. Het konijn merkte haar op en veranderde behendig van richting, maar hij verloor daardoor wel snelheid. Evergreen versnelde haar pas. Het terrein hier was rotsiger en het konijn moest steeds uitwijken voor rotsen waar de kat met gemak overheen sprong. Uiteindelijk wist ze voor de prooi te komen. Het konijn rende van haar weg, maar ging daardoor recht op de apprentice af. Evergreen hoopte maar dat hij het konijn niet zou laten ontsnappen, dan zou het zonde van de moeite zijn geweest.}

Opgelucht ging Skypaw langzamer rennen, Evergreen had hem en het konijn gezien. Hij kon het nu aan haar overlaten. Op een drafje bleef hij in haar richting lopen, het was hier op het moment zo enorm leeg dat hij er de rillingen van kreeg. Gezelschap zou hem goed doen. Al lopend dwaalde zijn gedachten een heel eind van jagen. Tot er opeens een konijn naar hem toe kwam rennen!
Het konijn week uit, maar met een immens grote sprong opzij, met zijn poten uitgestrekt, ving Skypaw het op het nippertje.
Hij keek beschaamd naar Evergreen, wat moest ze wel niet denken? Hij kon niet eens normaal een konijn vangen zonder met zijn gedachten weg te dwalen. Hij zuchtte, pakte het konijn op en liep naar haar toe. "Ik eh... Ik was... Nou ja, ik was... Niet echt aan het opletten..." zei hij zacht, hij keek naar zijn poten en deed zijn staart omlaag. Normaal maakte het hem niet uit wat anderen van hem dachten, maar Evergreen was niet zomaar iemand. Zij was deputy! (clanleader?)

_{Skypaw had niet erg opgelet en ze hadden nog geluk dat hij het konijn net wist te vangen. In ieder geval merkte de apprentice zelf ook op dat hij het niet echt geweldig had gedaan, want hij zuchtte. Hi liep met het konijn naar haar toe en zei zacht: "Ik eh... Ik was... Nou ja, ik was... Niet echt aan het opletten..." Hij leek er echt spijt van te hebben. Evergreen keek hem even aan, maar gaf geen antwoord. Hij had zelf al precies samengevat wat er was gebeurd en ze hoefde hem vast niet te vertellen dat hij voortaan beter op moest letten. Dat wist hij zelf ook wel. Deze keer was het echter goed afgelopen, ze hadden het konijn. Evergreen was heel chagrijnig geworden als de prooi aan hen zou zijn ontsnapt. Nu had ze tenminste iets gevangen. Met hulp, dat wel. Ze zou zonder moeten kunnen. Een deputy hoorde niet afhankelijk te zijn van anderen om een jacht te laten slagen. Ze moest maar gauw op zoek gaan naar een andere prooi...}

In de verte zag Firework twee katten staan, misschien hadden zij iets dat op z'n minst noemenswaardig was, gevangen. Zelf had 'ie een magere muis weten te vinden, maar verder niets. Ineens zag 'ie om welke katten het ging, Skypaw en Evergreen, en de deputy keek niet al te blij.
Firework grinnikte, Skypaw had vast en zeker iets verkeerds gedaan en Evergreen had hem de les gelezen.
Hij bleef lopen, en ondertussen keek hij omhoog, wat was de lucht toch mooi vandaag... Ineens merkte de kater dat hij veel dichterbij was geweest dan hij dacht, en hij was tegen Evergreen opgebotst! Snel deed hij een stap achteruit en zei: "Sorry, ik zag je niet.." Daarna viel zijn blik op het konijn dat Skypaw vast had. "Mooie vangst, breng dat maar snel naar de clan, ze zullen het vast erg op prijs stellen.." Hij keek de apprentice na toen hij wegrende, en wendde zich toen tot Evergreen. "Hij heeft die prooi vast niet alleen gevangen, of wel soms?"

@Evergreen, sorry voor de Powerplay maar het is mijn andere character, en ik had meer inspi met deze...

Onderwerp: Re: Snow and beetles -- open