Ochtenddauw

Onderwerp: Ochtenddauw vr 3 dec 2010 - 18:18

Met een uitgebreide geeuw -waarbij hij zijn ogen even stevig dichtkneep- keek hij het hol rond. Sommige van de clan waren al op en bezig met hun taken. Ditmaal was Solidtail dankbaar dat ze hem even hadden laten slapen. Zijn spieren waren stijf van de houding waarin hij had gelegen. Langzaam en iets wat pijnlijk ontvouwde hij zijn poten en strekte zich uit. Hij had gedroomd, maar waarover wist hij niet meer. Met een kop die zwaar leek door de droom stond hij op. Nogmaals knipperde hij stevig met zijn ogen voor hij weer helemaal helder was. Hij kroop het hol uit en vroeg zich af wat hij kon doen. hij had geen leerling om voor te zorgen en de ochtend patrouille was al weg. Hij zette een paar stappen zodat hij niet meer zo pal voor de ingang zat alvorens hij ging zitten. Nog een beetje nadommelend van de nacht bedacht hij wat er nog allemaal gedaan moest worden.

(ik moet even inkomen met mijn karakter vandaar de korte post)

Onderwerp: Re: Ochtenddauw za 4 dec 2010 - 16:12

Kittyheart lag met haar ogen dichtgeknepen in de Warrior's Den. Ze wilde nog niet wakker worden.. het was pas één van haar eerste nachten in de Warrior's Den, en ze wilde van elke ochtend genieten zolang het kon. Anderen begonnen echter al wakker te worden. Dus gaapte Kittyheart en stond ze met moeite op. De droom die ze had gehad was opgelost in het ochtendlicht, maar had geen sporen achtergelaten. Ze wist het niet eens meer.. dat ze iets gedroomd had. Kittyheart rekte zich uitgebreid uit. Als het 's nachts koud was krulde ze zich altijd helemaal op, wat haar spieren niet zo fijn vonden. Voor zich zag ze Solidtail al het hol uitgaan. Zonder daar verder acht op te slaan stapte ze achter hem naar buiten en liep regelrecht naar de prooistapel; haar maag knorde! Daar keek ze even wat ze zou eten. Een muis, of toch een vink? Er waren weinig muizen.. die zou ze wel vangen als ze vandaag op jacht zou gaan, maar daar wilde ze liever mee wachten tot wat later in de ochtend. De ochtendpatrouille was net weg, dus had het niet zoveel zin in hun voetsporen te gaan jagen. Kittyheart keek om zich heen. Velen sliepen blijkbaar nog, maar Solidtail zat nu alleen bij de ingang. Kittyheart had wel behoefte aan een praatje, merkte ze opeens. Dus pakte ze twee vinken en liep naar Solidtail toe. 'Goedemorgen Solidtail,' begroette ze hem vrolijk. 'Ook een vinkje?' Ze schoof de prooi naar hem toe. Daarna sloeg ze haar staart om zich heen en begon haar pootje te likken.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw za 4 dec 2010 - 17:19

Een beetje ontmoedig stond Sparrowpaw op, en ging naar de prooistapel. Daar stonden Kittyheart en Solitail ook al. Sparrowpaw zuchtte, ze kende Kittyheart prima. Sparrowpaw liep naar de prooistapel toe, en pakte een rat. Ze legde het beest voor zich neer, en begon te eten. Sparrowpaw hoopte vlug warrior te kunnen worden. Maar dan zal ze eerst mee moeten, naar de bijeenkomst. Sparrowpaw vond dat de tijd lang duurde, ook had ze niet veel training meer. Rainbelly zag ze niet zo vaak meer. Sparrowpaw was klaar met eten, en stond weer op. Sloom liep ze naar Kittyheart toe, ''Hoe is het?'' vroeg Sparrowpaw. Ze had moeite om de triestheid in haar stem te verbergen. Sparrowpaw knikte even, en begon zich zelf te wassen. Haar kleine tong ging ruw over haar vacht heen. Opeens hoorde Sparrowpaw iets anders, vlug ging ze erop af. Een verdwaalt vogeltje wipte rond. Sparrowpaw dook vlug naar beneden, en besloop het beestje. Het vogeltje had haar laat in de gaten, en net voordat het weg wou vliegen. Besprong Sparrowpaw het, haar poot lande op het diertje. Door schrik was het meteen dood, Sparrowpaw bekeek het, en was een spreeuw. Sparrowpaw glimlachte, dat was ook haar naam. Vlug pakte Sparrowpaw het vogeltje op, en bracht het naar de stapel. Daar legde ze het op. En ging zelf liggen, terwijl haar ogen alle katten goed in de gaten hielden.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw za 4 dec 2010 - 17:49

Zijn ogen nog half gesloten deels nog van de nacht en deels van het steeds feller wordende licht. De ochtend was naar zijn idee te vroeg gekomen, vele van de clan zagen er nog wat slaperig uit, maar anders dan dat kon je niet verwachten. De koele wind die aanwakkerde naarmate de minuten verstreken kwam met vlagen over het kamp. De vacht van Solidtail wapperde alle kanten op, wat hem begon te irriteren. Gelukkig kwam Kittyheart net aanlopen waardoor hij zich niet meer op de wind hoefde te concentreren. De geur van de vink was ontzettend aangenaam en dankbaar knikte hij. "Ontzettend graag" Hij bracht zijn kop naar de beneden en genoot van de volle smaak. Wat veren van de vink maakte dat hij zich bijna verslikte, maar wanneer je vaak genoeg een vogel eet, leer je ermee omgaan. In zijn ooghoeken bekeek hij de jonge poes Sparrowpaw. De was iets dat haar dwarszat, iets wat haar stem somberder dan normaal deed klinken. Ze had snel gehandeld met de spreeuw en dat maakte dat Solidtail goedkeurend knikte. Hij bedacht dat hijzelf straks wel wat kon gaan jagen. Misschien dat de andere mee zouden willen, mits ze daar de tijd voor hadden. "Ik ga straks jagen, heeft een van jullie misschien zin om mee te gaan?" Hij keek daarbij ook even naar sparrowpaw. Misschien dat het haar wat zou opvrolijken.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw zo 5 dec 2010 - 20:04

Sparrowpelt kwam aangelopen, net Warrior geworden. 'Hoe is het?' 'Hoi Sparrowpelt,' mauwde Kittyheart vrolijk. 'Goed hoor, en met jou? Gefeliciteerd!' De wind waaide door het kamp. Het verbaasde Kittyheart dat ze er nog niet gewend aan was, na al die manen. Toch deed het haar vrij weinig. Haar hele leven had ze die wind al gevoeld, soms sterker of zwakker, maar toch constant. Sparrowpelt ving een spreeuw. 'Rainbelly heeft je goed onderwezen,' mauwde Kittyheart vrolijk. Zonder een goede mentor zouden de Warrior's van nu nergens gekomen zijn! 'Ik ga straks jagen, heeft één van jullie misschien zin om mee te gaan?' vroeg Solidtail. Kittyheart keek even naar Sparrowpelt. 'Ik wel, ga jij ook mee, Sparrowpelt?' Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dat gold voor de kleine, vrolijke Kittyheart. Ze kende Sparrowpelt ook alweer een tijdje. Ze was een prima vriendin!

Onderwerp: Re: Ochtenddauw zo 5 dec 2010 - 20:14

Hij liet een paar woorden langzaam die kittyheart had gezegd langzaam tot zich doordringen. Hij wist dat ze niet voor hem bedoeld waren, maar één woord had zijn aandacht getrokken. De gefeliciteerd. Met een schok schoot hem te binnen dat Sparrowpaw inmiddels een heuse warrior was geworden. De sterrenclan dankend dat hij haar naam nog niet had uitgesproken, verscheen er een glimlach rond zijn lippen. "Inderdaad nog gefeliciteerd!" Zijn woorden waren echt gemeend. Ze had het dik verdient.
Zijn ogen begonnen vrolijk te glimmen toen Kittyheart instemde met zijn voorstel. Zijn staart zwiepte tevreden tegen de grond en vol verwachting keek hij Sparrowpelt aan. Het zou gezellig zijn met z'n drieën te kunnen gaan jagen. Tenslotte moest de hoop verse prooi weer bijgevuld worden.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw ma 6 dec 2010 - 12:49

Sparrowpelt glimlachte, ''Jij ook gefeliciteerd,'' zei ze tegen Kittyheart , ''Ik wil wel mee'' zei ze ook. '"De clan kan nooit genoeg,'' grapte ze. En keek naar Solidtail, ''Hoe vind je het hier?'' vroeg ze. Sparrowpelt zelf vond het wel fijn, al zag ze een kat niet. Bluewave. ''Kittyheart? Waar is Bluewave?'' vroeg ze aan Kittyheart. Misschien had Sparrowpelt iets gemist. Sparrowpelt ging even zitten, en begon zich te wassen. ''Ik zal wel een leerling willen,'' zei ze onder het wassen door. ''Ik zal hem\haar zo goed mogelijk trainen,'' Sparrowpelt dacht aan haar eigen Mentor. Die had Sparrowpelt niet zo goed getraint, gelukkig werd Sparrowpaw toch gewoon Sparrowpelt. Ze was bang, dat dat niet kon. Opeens hoorde Sparrowpelt iets, een vieze rare geur kwam haar neus binnen. In een ruk wist ze het, vos. Er zat ergens een vos, ''Er is een vos,'' zei ze tegen de anderen. En stond op, voorzichtig zocht ze de vos. Al vlug hoorde ze iets, en opeens stond de vos voor haar. Sparrowpelt zette haar haren op, en blaasde. De vos gromde, en beet naar haar. Sparrowpelt viel de vos aan. En beet hem in zijn nek, maar de vos schudde Sparrowpelt van zich af. Om haar in de nek te kunnen bijten. Sparrowpelt voelde de pijn, en probeerde de vos af de schudden. Ze deed haar rug omhoog, zodat de vos schrok, en er af viel. Sparrowpelt stond met een ruk op, en keek nijdig naar de vos. Sparrowpelt bloede, maar daar trok ze niks van aan. De vos zelf bloede ook, maar stond er nog steeds. "Help,'' zei Sparrowpelt tegen de anderen twee katten. Dit lukte niet in haar eentje.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw ma 6 dec 2010 - 18:30

'Inderdaad nog gefeliciteerd,' viel Solidtail haar bij. Kittyheart knikte vrolijk. Sparrowpelt had het verdiend. Ze had zo haar best gedaan! 'Jij ook gefeliciteerd,' antwoordde Sparrowpelt. 'Bedankt,' lachte Kittyheart. Ja, het was nog niet zolang geleden dat zij geen Kittyheart heette, maar Kittypaw. Nu was dat anders.. maar het voelde goed. 'De Clan kan nooit genoeg krijgen,' grapte Sparrowpelt. Leuk, zij ging ook mee! Kittyhearts blik dwaalde wat af naar de ingang van het kamp. Daar zou ze straks doorheen lopen.. voor de zoveelste keer, ja, maar het gaf haar altijd zo'n vreemd gevoel. Alsof ze thuis achterliet. Maar het terugkomen was dan altijd ook leuk. 'Kittyheart?' Sparrowpelt's stem trok haar aandacht. 'Ja?' 'Waar is Bluewave?' Kittyheart dacht even na. Nee, hij was nog niet weg. 'Die ligt vast nog te slapen in de Warrior's Den,' lachte ze. 'Hij heeft gisteren tot laat in de avond gejaagd.' Kittyheart wist wel wat Bluewave deed; ze was zijn partner! 'Ik zou wel een leerling willen,' zei Sparrowpelt daarna. Kittyheart knikte. 'Ja, het is wel leuk! Mousepaw doet erg haar best.' Ze was sindskort mentor geworden. Wat een geluk had ze toch, vond ze zelf. Plots stond Sparrowpelt op. Kittyheart rook gelijk daarmee de geur; vos. Akelig bekend, ze wilde het niet weten.. waarom deze geur, waarom hier? Vossen konden niet in het kamp komen! Nu zag ze het! Hij stond bij de kampingang, waar ze vlakbij zaten. Sparrowpelt viel de vos direct aan. Een beetje gewaagd, maar Kittyheart wist dat ze hetzelfde gedaan had. 'Help!' Kittyheart kwam direct in actie. Blazend sprong ze naar de vos toe en krabde hem gemeen in zijn gezicht. Het dier was nog jong en het deinsde al wat terug. Toch rende het nog niet weg. Kittyheart keek naar Sparrowpelt; ze bloedde! 'Solidtail!' riep Kittyheart. Sparrowpelt was gewond, en Kittyheart had het al druk genoeg om voor Sparrowpelt te springen als zij even niet kon aanvallen; haar zijkant was nu onverdedigd. De vos moest weg!

Onderwerp: Re: Ochtenddauw di 7 dec 2010 - 15:42

Hij had gewoon rustig mee staan luisteren tussen het gesprek toen hij zich bewust van een geur was geworden. Inmiddels waren de andere twee al tot actie over gegaan. Hij was vermoeider dan hij dacht. Normaal gesproken zou hij al lang in het gevecht te vinden zijn. Dit keer was er echter iets wat hem weerhield. Voor zijn ogen zag hij hoe de twee de vos probeerden te verjagen. Zijn eerste gedachte was pure verbazing over hoe een vos het in zijn hoofd haalde hun kamp binnen te treden. Zeker nog op klaar lichte dag. Het klopte niet voor zijn gevoel, maar dat zou hij later wel uitzoeken. Misschien dat de andere een verklaring konden geven? Later... Nu moest hij ze eerst helpen. Als door de bliksem getroffen lanceerde hij zichzelf en belandde aan de kant van Kittyhearts onbeschermde flank. Hij schudde zijn kop waardoor hij helemaal helder was. Er waren geen gedachten meer die hem weerhielden van een gevecht en een tintelend gevoel klopte in zijn poten. Hij zette zicht stevig af waardoor hij tegen een boom opsprong zodat hij meer hoogte kreeg. In de lucht draaide hij zijn gewicht en zorgde zijn staart er automatisch voor dat zijn poten naar beneden wezen. Hij lande op de schouders van de vos en haakte zijn nagels diep in het vlees. De vos was nu duidelijk overdonderd. zijn ogen boorden zich diep in die van Kittyheart en hoopte dat ze het begreep. De vos was nu druk bezig met hem van zijn rug te krijgen en lette daarbij niet meer op de anderen. De wereld duizelde hem behoorlijk doordat de vos nu rondje begon te spinnen. Eerst links dan weer plots rechts. Hij wist niet hoelang hij dit nog vol kon houden en hoopte vurig dat Kittyheart of Sparrowpelt te hulp kon schieten.

Onderwerp: Re: Ochtenddauw di 7 dec 2010 - 17:04

Kittyheart deed haar best alle klappen van de vos te ontwijken en tegelijkertijd het dier aan te vallen. Moest niet al te moeilijk zijn, toch? Alle gedachten die een paar seconden ervoor nog door haar hoofd gegaan waren, verdwenen plotsklaps toen het dier hen weer aan viel. Een grote vos, drie sterke katten. Ze konden winnen.. Ze ontweek een uithaal en besefte dat één flank onbeschermd was. Halleluja, Solidtail sprong naast haar! Toch was ze nog te druk bezig om hem te bedanken. Dat zou ze zo doen. Kittyheart klauwde naar de vos, maar miste op een haartje na. Snel trok ze haar nagels weer in, om niet vast te raken achter iets. Opeens vloog Solidtail door de lucht, het was haar niet helemaal duidelijk hoe, maar hij landde succesvol op de vos. Zijn nagels groeven zich in het vlees van de aanvaller. Toen richtte Solidtail zijn blik op haar. Kittyheart twijfelde geen moment. Twijfel was dodelijk. Ze sprong direct naar hem toe en sloeg naar de poten van de vos. Omdat het dier al overdonderd was schoven zijn voorste poten weg. Hij moest pijn hebben. Solidtail werd heen en weer gezwaaid. Kittyheart sloeg haar nagels in de snuit van de vos, die piepte en achteruit deinsde. Nogmaals sloeg ze naar hem en zorgde nu dat één poot opengehaald werd. Vlug keek ze omhoog, naar Solidtail. Redde hij het nog?

Onderwerp: Re: Ochtenddauw zo 2 jan 2011 - 10:36

De vos begon nu nog onvoorspelbaarder te reageren. Solidtail merkte dat hij het niet meer vol hield en trok zijn nagels in. Net toen hij zich van de vos wou werpen maakte deze een draai naar links. Het bracht hem uit evenwicht, waardoor hij minder succesvol op de grond belandde. zijn hoofd, dat als een brei aanvoelde, probeerde helder na te denken. De vos was al aan het terugdeinzen, maar dat zou de vos niet meer doen als hij door zou hebben dat Kittyheart nog de enige was die zich verzette. Opnieuw schudde Solidtail zijn kop en opnieuw maakte het geen verschil of einde aan de brei in zijn kop. Hij draaide zich nu tot de vos en zette zich schrap naast Kittyheart die bleef uithalen. De kop van de vos kwam omlaag en toonde scherpe tanden. Zonder dat Solidtail het doorhad waren zijn nagels al druk bezig om de snuit van de vos nog verder te bewerken. De vos piepte en trok zijn kop terug en sloeg met zijn poten naar zijn neus. Te duizelig om nog iets te kunnen doen zakte Solidtail door zijn poten. Kittyheart hoefde alleen nog een paar raken klappen uit te delen en de vos zou zich volledig terug trekken... tenminste dat was een theorie. Met moeite hield Solidtail zijn ogen op, maar de stekende pijn in zijn kop maakte het moeilijk. Hoe graag hij Kittyheart ook wilde helpen, zijn lichaam liet het niet toe. Hoewel hij misschien Kittyheart niet meer kon helpen met klappen uitdelen... kon hij nog wel geluid maken, wat de vos zou kunnen afschrikken. Heftig begon Solidtail te blazen, alle lucht die hij in zijn longen had en die steeds opnieuw bijgevuld werd. Ja, dit kon nog wel eens helpen.

(sorry voor de late reactie! Was een beetje vergeten (A) zal niet meer gebeuren =) )

Onderwerp: Re: Ochtenddauw zo 2 jan 2011 - 10:44

Sparrowpelt stond op, en vloog op de vos af. Solidtail was aan het blazen. En de vos lette niet meer op andere dingen. Sparrowpelt sprong op de rug, van de vos. En beet hem in zijn nek. De vos schrok hier zo van. Dat hij Sparrowpelt van zich af schudde. En weg rende. Sparrowpelt keek de vos na. En draaide zich toen om, naar Solidtail en kittyheart. ''Zo, dat is voorbij,'' zei ze. En ging zich zelf wassen. Alsof er niks was gebeurt. Ze snorde even. En was blij, dat de vos weg was. 'Er komen vaker vossen in het kamp,'' zei ze. ''Maar waarom?'' vroeg ze. Het antwoord was ondelijk. Maar het was gewoon zo. Sparrowpelt bloede een beetje. Maar daar besteede ze geen aandacht aan.
. Opeens hoorde ze Tallstar roepen. Ze ging erop af. Misschien kreeg ze een leering.

(Topic uit)

Onderwerp: Re: Ochtenddauw