// SPT // I'm a nightmare, a disaster // Frostlake //

_{We're not gonna be
Just apart of their game
We're not gonna be
Just the victims
They're taking our dreams
And they tear them apart
Rustig liep ze door het bos, de wond begon te genezen, maar voor de zekerheid had ze de spinrag er nog op laten zitten. Ze moest het niet hebben dat de wond ging infecteren. Plots plofte ze zuchtend op de grond en zette haar blik verdrietig op het oneindige. Alles ging de laatste tijd verkeerd, ze verloor haar moeder, haar vader, haar mentor keek niet naar haar om, ze had het lef niet om haar ouders haar excuses aan te bieden en dan verwonde ze zichzelf ook nog eens. Waarom? Waarom...

I'm a nightmare, a disaster
That's what they always said
I'm a lost cause, not a hero
But I'll make it on my own
I'm gonna prove them wrong
It's me against the world
Me against the world}

_{Frostlake was die dag al vroeg gaan jagen, dan was alle goede prooi nog niet helemaal op scherp. Hij greens toen hij zijn eerste prooi ving voor die dag, een dikke muis. Hij begroef het diertje vluchtig en ging verder. De zwarte kater stond bekend als medelevend en hardwerkend, van andere clanners moest hij dan wel niks hebben, echt slecht was hij ook weer niet. Zijn zwarte vacht had zoals altijd die frisse glans en zijn ogen zaten vol met levenslust, ja, hij genoot van hoe het leven was, en dat van hem was relaxed. Hij had zo hier en daar zijn vrienden, de protestgroep had overwonnen en Shrewleap zou binnenkort Shrewstar worden. Hij snoof eventjes wat lucht in, om zo een nieuwe prooi te vinden. Maar, de geur van een medeclanner drong zijn neusgaten binnen. Hij kon er eventjes geen kat bij plaatsen, en volgde de geur toen maar. Niet veel later zag hij een hoopje haar wat mistroostig in elkaar gebogen zitten, nu wist hij het weer. De naam van de zwart-witte poes was Strugglepaw, dochter van Shrewleap. Hij besloot op haar af te stappen. Binnen een paar seconden stond hij een vossenlengte van haar af. ''Strugglepaw?'' Vroeg hij, en hield zijn kop iets scheef om haar beter te bekijken. ''Gaat het wel?'' Vroeg hij en fronste zijn wenkbrauwen.}

_{Strugglepaw
''Strugglepaw?'' Klonk het plots, ''Gaat het wel?'' Lichtelijk geschrokken keek ze op en zag Frostlake staan. Weer keek ze naar de grond. 'Eehm...' begon ze zachtjes, 'Ja hoor, denk ik' En alhoewel haar hele lichaam het tegenovergestelde zei, had ze geen zin om te zeggen dat het niet ging. Ze hoefde geen andere clanleden ermee op te zadelen toch? Waarschijnlijk zou ze het wel fijn vinden om even alles tegen iemand te vertellen, maar ze durfde niet. Wat voor een Shadowclanner was ze eigenlijk wel niet?}

_{De stem van het poesje klonk nu. ''Eehm...'' begon ze toen zachtjes. De zwarte kater zette zich naast haar neer. ''Ja hoor, denk ik.'' De kater keek haar wat fronsend aan, maar verborg deze al snel weer. Ze zag er niet echt uit alsof het ging. Hij dacht eventjes na over de juiste woorden. ''Strugglepaw..'' Begon hij toen en keek haar aan. ''Je weet dat je me gewoon kan vertellen wat er is hé?'' Hij wist dat het leven soms zwaar kon zijn, en aan deze poes te zien had ze het op dit moment erg zwaar.}

_{Strugglepaw
''Strugglepaw..'' Begon de kater weer, ''Je weet dat je me gewoon kan vertellen wat er is hé?'' Even twijfelde de apprentice. Ze wou hem er niet mee opzadelen. Het was allemaal haar eigen schuld geweest, maar toch zou het misschien goed doen als ze het iemand zou vertellen. 'Ik wil m'n clangenoten er niet mee opzadelen...' miauwde ze zachtjes, 'Het komt gewoon allemaal door mezelf!' Ze wist haar tranen nog te bedwingen, maar ze voelde zich gewoon rot vanbinnen.}

_{Hij zag hoe de dochter van Shrewstar, vroeger Shrewleap, twijfelde. Hij keek haar kalm aan, misschien moest hij het niet zo overhaasten, ze zou vanzelf wel wat zeggen. ''Ik wil m'n clangenoten er niet mee opzadelen...'' miauwde Strugglepaw zachtjes. Frostlake keek haar aan. ''Je zadelt mij nergens mee op, Strugglepaw. Ik sta overal open voor.'' Zei hij en knikte nog eens bevestigend. Je kon duidelijk aan haar zien dat ze zich rot voelde. ''Het komt gewoon allemaal door mezelf!'' Hij zag hoe ze haar tranen nog maar net kon bedwingen, en hij sloeg zijn staart half om haar heen, aangezien hij naast haar zat. ''Vertel maar.'' Zei hij, en ontspande zich, klaarmakend voor wat er nu zou komen. Soms snapte de kater zichzelf niet, wat deed hij in ShadowClan? Hij kon soms zo soft zijn, in vergeleken met sommige clangenoten..}

_{Strugglepaw
''Vertel maar.'' Was het antwoord en even keek ze Frostlake aan. 'Zeker?' vroeg ze zachtjes en richtte haar blik op haar poten. 'Eehm... Nou... Het is gewoon... Ik ben licht Shrewleap als moeder verloren, als ik niet zo als een idioot had gezwegen ofzo, dan was ze nog bij me geweest. En toen kwam mijn vader naar me toe op Carrion Place, nadat ik mezelf op een stomme manier had verwond en negeerde ik hem, waardoor hij zei dat ik niet meer bestond voor hem. En dan heb je nog m'n mentor... Of nou ja, wat hij hoorde te zijn. Hij is me nooit komen opzoeken, heeft me nooit geprobeerd ook maar te trainen. Nee, alsof hij er als een haas is vandoor gevlucht... Ben ik dan zo erg? Ik wil gewoon mijn ouders terug, maar ik durf niks meer tegen ze te zeggen, bang om hun reactie. Ook gewoon omdat ik te koppig ben, ik wil niet dat andere mij beïnvloeden, ik wil niet dat andere de strijd winnen en als ik nu ga toegeven... Nou ja, toegeven is je ongelijk geven niet? Dus... Maar...' Een traan rolde over haar wang en snel keek ze weg. Ze had zich als zo'n idioot gedragen en nu? Nu moest ze de gevolgen accepteren...}

_{''Zeker?'' Vroeg de kattin en Frostlake knikte. ''Eehm... Nou... Het is gewoon... Ik ben licht Shrewleap als moeder verloren, als ik niet zo als een idioot had gezwegen ofzo, dan was ze nog bij me geweest. En toen kwam mijn vader naar me toe op Carrion Place, nadat ik mezelf op een stomme manier had verwond en negeerde ik hem, waardoor hij zei dat ik niet meer bestond voor hem. En dan heb je nog m'n mentor... Of nou ja, wat hij hoorde te zijn. Hij is me nooit komen opzoeken, heeft me nooit geprobeerd ook maar te trainen. Nee, alsof hij er als een haas is vandoor gevlucht... Ben ik dan zo erg? Ik wil gewoon mijn ouders terug, maar ik durf niks meer tegen ze te zeggen, bang om hun reactie. Ook gewoon omdat ik te koppig ben, ik wil niet dat andere mij beïnvloeden, ik wil niet dat andere de strijd winnen en als ik nu ga toegeven... Nou ja, toegeven is je ongelijk geven niet? Dus... Maar...'' Brabbelde de apprentice aan een stuk door. Toen ze eenmaal klaar leek te zijn rolde er een traan over haar wang. ''Strugglepaw,'' begon de kater en keek naar de lucht. ''Je moet weten dat je voor altijd familie blijft van Shrewleap en Wolftail. Je zult, wat er ook gebeurt, een dochter blijven, van beide.'' Hij haalde eventjes adem en wachtte een paar seconden. ''Ik moet toegeven, je vader, Wolftail, is de laatste tijd niet al te goed te werk gegaan. Hij had de kant van Rushspirit gekozen, de kant waar juist je moeder tegen was. Hij heeft gevochten, aan de kant van Rushspirit.'' Zei hij, wanneer hij even naar de wond op zijn zei keek, Wolftail had hem een aantal blijvende littekens gegeven. Zijn vacht zou daar wel weer over heen vallen, maar de komende paar manen had hij dat nog als aandenken aan hem. ''Dit zeg ik niet om je op te stoken tegen je vader, ik zeg alleen de harde waarheid.'' Hij keek haar eventjes aan, zou ze het snappen. ''Iedereen maakt fouten, Strugglepaw. Je ziet het, jij maakt fouten, ik maak fouten, je moeder maakt fouten, je vader maakt fouten, zelfs de grootste leider maakt wel eens een fout.'' Hij sloeg met zijn langharige staart zacht tegen haar rug aan. ''Ik geloof niet, dat je niet meer kan bestaan voor hen. Ga eens naar je moeder toe, vertel haar hoe je je voelt, net zoals je nu tegen mij doet. Geloof me, uitpraten helpt veel beter dan alles op te kroppen.'' Hij keek eventjes naar de ritselende blaadjes van de bomen. ''En over je mentor, de volgende ceremonie krijg je vast een nieuwe, want nu zal je moeder er tenminste eentje voor je uitkiezen.'' Hij gaf haar een knipoog, en wachtte af op een nieuwe reactie.}

_{Strugglepaw
Rustig keek ze Frostlake aan, terwijl hij tegen haar sprak. 'Ja, maar het is zo moeilijk. Ik durf het gewoon niet. Ik durf niet naar ze toe te gaan... Ik ben gewoon bang voor hun reactie... Zeker bij mijn vader. Wat als hij me immers gewoon straal negeert?' Ze richtte haar blik op de grond en zuchtte. 'Ik wil gewoon dat ik de tijd kon terugspoelen, ervoor kon zorgen dat het nooit gebeurd was. Waarom is dat niet gewoon mogelijk?' Met grote ogen keek ze Frostlake aan.}

_{''Ja, maar het is zo moeilijk. Ik durf het gewoon niet. Ik durf niet naar ze toe te gaan... Ik ben gewoon bang voor hun reactie... Zeker bij mijn vader. Wat als hij me immers gewoon straal negeert?'' Zei de poes en richtte haar blik op de grond, en zuchtte vervolgens. ''Ik wil gewoon dat ik de tijd kon terugspoelen, ervoor kon zorgen dat het nooit gebeurd was. Waarom is dat niet gewoon mogelijk?'' Vroeg de poes en keek hem met grote ogen aan. ''Omdat het leven één grote test is, lieve Strugglepaw. StarClan test ons allemaal uit, alleen katten met een goed hart mogen zich bij hen voegen. Wij moeten er het beste van maken.'' Sprak hij met zijn wijze woorden, nouja, wijs, hij deed het tenslotte om haar te helpen, en hij zei de dingen die hij dan weer geloofde. ''Strugglepaw, je moet je moed tonen, ga anders eerst naar je moeder toe, dat is het halve werk.'' Zei hij en knikte haar toen toe.}

_{Strugglepaw
''Omdat het leven één grote test is, lieve Strugglepaw. StarClan test ons allemaal uit, alleen katten met een goed hart mogen zich bij hen voegen. Wij moeten er het beste van maken.'' Sprak hij, ''Strugglepaw, je moet je moed tonen, ga anders eerst naar je moeder toe, dat is het halve werk.'' Lichtelijk verbaasd over hoe wijs zijn woorden klonken, knikte ze. Ze wist wat moed te verzamelen uit zijn steun en was nu vastberaden naar haar moeder te gaan. 'Bedankt Frostlake,' miauwde ze en glimlachte licht, 'Dan denk ik dat ik nu ga, ik spreek je nog wel, denk ik...' De dankbare blik in haar ogen was niet te miskennen en alhoewel de angst er nog steeds goed in zat, was deze toch al minder geworden. Snel draaide ze zich om en rende terug, terug naar het kamp.

~ Struggle uit}