Just waned to see a face

Zijn gewicht rustte op zijn flanken. Hij maakte geen geluid toen hij de muis besloop. Het beestje was twee staartlengtes van hem af. Het geurige aroma was moeilijk te negeren. Het was een dikke volgevreten muis en hij maakte zich klaar om te springen. Hij was breedgeschouderd en had een tabby vacht. Er liepen enkele strepen overheen en hij had scherpe kromme nagels. Als deze in zijn prooi zaten dan bleven ze zitten totdat het prooidier dood was. Hij sprong en beet het muisje direct dood. Het dier had hem pas op het laatste moment in de gaten gehad. Hij kon goed sluipen al zei hij het zelf. Sommige konden dat echt niet. Ze slopen als een eenpotige das. Hij ergerde zich dan ook gigantisch aan die katten die dat deden. Hij kon ze niet uitstaan ookal was hij gewoon vrienden met hen, maar als hij op jacht ging was hij helemaal geconcentreerd. Hij keek naar de dode muis en dankte de Star Clan in gedachten voor het leven van deze muis. Dat de energie die door het beestje had gestroomd nu de zijne werd. Hij wilde net toehappen toen hij zich de Code bedacht. Eerst moet de Clan gevoed worden. Hij pakte de muis tussen zijn kaken en draafde terug naar het kamp. Hij legde de muis op de stapel eten en zocht een rustig plekje op. Blauwster zou roepen wanneer het tijd was om te gaan eten. Hij moest nog opgeleid worden tot Warrior maar kon al aardig voor de Clan zorgen. Hij kon jagen maar had eerst een mentor nodig om hem te trainen. Zijn ogen tuurden over de grote open plek heen. Hij legde zijn kop op zijn voorpoten en keek naar hoe de kittens buiten het nest speelden.

Shadowpaw was net terug van een geslaagde jacht en een geslaagde training met Winterstorm. Haar aandacht werd getrokken door Bramblepaw. Ze kende de kater nog niet zo goed, maar daar zou wel verandering in komen. Ze liep op de kater af en keek hem aan. Het was een cyperse, bruine kater. Zijzelf was vroeger ook cypers. Eigenlijk nu nog een beetje, als je goed keek. Haar ogen waren van amberkleurig naar felgeel gegaan en haar zwart-witte pels was helemaal veranderd naar de kleur beige. Zo ongeveer dan. Ze plantte zich naast de kater neer en begon haar vacht te wassen. 'Hallo Bramblepaw,' begroette ze de kater, terwijl ze haar poot waste. Gelukkig kende ze na al deze manen nu wel alle namen. Eerst was dat ontzettend moeilijk. Toen verwarde ze Graypaw met Cloudsong, de toenmalige Cloudpaw. Cloudsong was al eerder een krijger geworden dan hun. Shadowpaw hoopte dat Bluestar op een dag hun zou beroepen tot een krijger. Haar en Firepaw. En Graypaw. Ze keek rustig naar Bramblepaw. Hopelijk had ze niks gemist van wat hij zei. Soms kon ze ook zo snel wegdromen.

De grond trilde zachtjes. De aankondiging van een andere kat. Hij deed zijn bek open en rook haar. 'Hey, Shadowpaw' zei hij vriendelijk. Hij besloot dat hij beter kon gaan zitten en dan een gesprek voeren met Shadowpaw. Shadowpaw had al een mentor. Hij was er eigenlijk best wel jaloers op maar liet dat niet merken. Zijn tijd zou nog wel komen. Dat wist hij zeker. Hij slaakte een diepe zucht. Hij wist alleen niet wie zijn mentor zou moeten worden. Wie wilde hem nou als leerling? Hij kon zo snel niemand noemen. Hij woonde nu al een tijdje bij de Clan en kon iedereen uit elkaar houden en voelde de grond trillen als er iemand in zijn richting liep. Hij had Shadowpaw als eerste gezien. Hij droomde in de nacht meestal van zichzelf die een RiverClan kat versloeg. Die dan krijsend de struiken in rende en nooit meer zou willen proberen bij hem in de buurt te komen. Hij voelde zich heel rustig nu. 'Zeg Shadowpaw, Hoe kwam jij aan je mentor? Ik denk alleen dat niemand me wil trainen. Anders was ik misschien al Warrior geweest' miauwde hij. Was dat maar de waarheid geweest. Hij zette zichzelf nu voor het blok. Hij wilde antwoord op zijn vragen. Hij schoof even met zijn poten en sloeg toen zijn staart voor zijn poten.

Shadowpaw keek opzij naar Bramblepaw. Ze hoorde zijn woorden en dacht na. De kater was ook redelijk oud. Al ouder dan zij. Misschien waren er gewoon geen posities bij. 'Ik ben Apprentice geworden en heb een mentor gekregen, omdat ik eerst nog niet bij de Clan hoorde en ze het daarmee officieel hebben besloten,' zei Shadowpaw. Ze keek naar Bramblepaw. Misschien dat hij zelf wel dat hij zo oud was, maar was het niet zo. 'Je kan ook is Bluestar raadplegen voor een mentor. Want ik vind het ook al best lang dat jij nog geen mentor hebt gekregen. Hoe oud ben je nu?' vroeg ze de kater. Ze gokte een jaar. Maar ze kon er ook totaal naast zitten. Arme Bramblepaw. Zij zou het verschrikkelijk vinden als ze zolang moest wachten op een mentor. Maar zij zou het geduld dan niet meer hebben gehad en gewoon zelf het kamp in en uit zijn gegaan. Zo kende zij zichzelf wel. Maar misschien vond Bramblepaw dat veel te riskant. Of jaagde al voor zichzelf. Dat kon ook natuurlijk. Zij zou precies hetzelfde hebben gedaan. Maar ze zou geen andere optie voor Brablepaw kunnen bedenken. Dewstream moest Firepaw al trainen, vanwege dat Bluestar binnenkort kittens kreeg. Ze dacht diep na. Was er nu echt geen andere krijger? Spottedtail misschien? Honeyfeather? Of mochten Deputy's geen Apprentice? Wel toch?

Hij draaide zijn oren. Shadowpaw was al Apprentice. Hij trok geen zielige kop want dat was helemaal niks voor hem. Hij rekte zijn spieren eens. De grond om hem heen trilde en hij ging weer normaal zitten. 'Je kan ook is Bluestar raadplegen voor een mentor. Want ik vind het ook al best lang dat jij nog geen mentor hebt gekregen. Hoe oud ben je nu?' Hij keek even verbaasd toen Shadowpaw naar zijn leeftijd vroeg. 'Ik ben 26 manen. Kan ik niet bij jou mentor ook komen? Of mag een Warrior maar een leerling hebben?' Hij was nog niet zo heel begaan met dat alles. Maar dat kon niemand hem kwalijk nemen. Omdat ze hem zo lang links hadden laten liggen. Hij had veel geduld. En vele andere hadden het niet zo veel. Hij keek naar de etenshoop. Mocht hij maar iets pakken. Het water liep hem bijna direct in de mond. Hij keek Shadowpaw recht aan. En keek toen naar de berg. Zouden ze nu wat mogen pakken? Zijn maag begon direct te rommelen.

Shadowpaw keek Bramblepaw aan en haar mond viel bijna letterlijk open toen hij vertelde over zijn leeftijd. 26 manen! Dit was een grap. Zolang zat je toch niet zonder mentor? Er waren toch krijgers vrij? Er waren toch nog posities. Ze schudde haar kopje bij zijn vraag. 'Winterstorm heeft Darkpaw en mij al op haar hoede,' zei ze. Toen ze hem hongerig naar de prooistapel zag kijken, zuchtte ze even. Het leek wel alsof hij de Code minder goed kende dan zij, ook al zat hij langer dan haar in de Clan. 'Eerst de elders en de krijgers, dan wij,' antwoordde ze zijn blik. Ze keek naar de prooistapel. Ondanks dat ze een lange jacht achter de rug had, voelde ze niet veel drang om te eten. Ze bleef bij Bramblepaw liggen en waste haar vacht. Daarna keek ze naar die van Bramblepaw en begon zijn vacht ook te wassen. Toen ze klaar was, snorde ze zachtjes. 'Heb het er gewoon maar eens met Bluestar over,' snorde ze, doelend op het gedoe met mentors. Als Bramblepaw eenmaal in training was, zou zij vast al een krijger zijn. Of niet? Shadowpaw vond het best zielig voor Bramblepaw. Die moest elke dag aanzien hoe Apprentice's uitgebreid over het training vertelden. 'Ik denk dat je een nieuwe vriendin hebt gemaakt,' glimlachte ze, terwijl ze haar flank even tegen de zijne drukte.

Hij snorde zelf nu ook luid. Hij moest dus nog wachten. Aten leerlingen dan ook met katten die geen rang hadden? Blijkbaar wel. Anders bood Shadowpaw het niet aan. Hij was nu zeker ervan dat hij met Bluestar moest gaan babbelen. Het duurde inderdaad veel te lang. Shadowpaw had hem dat laten inzien. Hij moest een gevoel onderdrukken dat hij niet kende toen ze haar flank tegen het zijne aanduwde. Hij duwde terug en grijnsde. 'Shadowpaw, je hebt gelijk. Ik ga met Bluestar praten en ik heb een nieuwe vriendin. En daar ben ik blij mee' en hij duwde zijn neus voorzichtig tegen die van Shadowpaw aan. Hij voelde zich niet echt zielig omdat hij geen Mentor had. Maar daardoor; omdat hij geen Mentor had en geen leerling was of wat dan ook stond hij laag in rang. Hij zou dolgraag een wat vettere prooi in zijn klauwen krijgen dan zo'n mager muisje. Hij jaagde zelf en hij voedde de Clan maar daar hield dan ook alles mee op wat eer voor hem betrof. Hij kon nu nog enkel dromen van zijn Warrior rang. Als hij die behaalde wist hij al hoe hij wilde heten. Of toch niet? Hij twijfelde tussen Bramblefang en Peeta. Dat laatste was een compleet ander iets. Hij keek naar zijn nieuwe vriendin. 'Hoe wil jij heten als je Warrior bent?' vroeg hij met een kleine glimlach op zijn bek.

Shadowpaw keek een beetje dromerig voor zich uit. Ze vond het heerlijk om hier zo naast Bramblepaw te liggen, gewoon, om even te praten over de Clan en om geen Clanproblemen aan te trekken. Gewoon, even rustig zijn en niet meteen nadenken over wat er nog in de Clan moet gebeuren, of wat hun nog te wachten staat. Shadowpaw voelde dat ze dat wel leuk vond. Was Bramblepaw echt al zo oud? Ze wist niet eens dat dat bestond voor een Apprentice, zo oud zijn. Zijzelf was nog maar acht manen. Ze keek naar Bramblepaw en snorde zachtjes. Hij was echt heel erg aardig. Iedereen in deze Clan was aardig. Shadowpaw liet haar blik glijden naar de andere katten. Sommigen keken hun richting in, andere hadden het druk genoeg om hun eigen vacht te verzorgen. Sommigen keken vals richting Shadowpaw. Sommigen hadden hun gewoon nog niet geaccepteerd. Haar en Firepaw. En Shadowpaw was benieuwd of ze hun zelf konden bewijzen als krijgers. En als dat zo was, hoe de katten dan tegenover hun zouden staan. Nog steeds met dezelfde minachting. Want Bluestar werd heel erg gerespecteerd. Als zij een Apprentice krijger liet worden, deed die wel heel goed zijn of haar best. En dat zou de enige manier zijn om de katten hun te laten accepteren. Shadowpaw vond het vervelend dat de katten hun nu niet gewoon meteen konden accepteren. Zo moeilijk was het toch niet? Trouwens, als de katten Shadowpaw en Firepaw is beter leerden kennen, dan zouden ze ook niet zo snel meer een vooroordeel over hun soort hebben. Maar zij werden als de schande van de Clan gezien, alleen maar omdat hun verleden een huiskat was. Shadowpaw luisterde maar half naar Bramblepaw, iets te diep verzonken in haar eigen gedachte. Toch snorde ze en ze keek op naar Bramblepaw. Ze knikte. Dan deed ze tenminste iets. Tenslotte accepteerde Bramblepaw haar wel. Dat vond Shadowpaw fijn. Ze peinsde even verder, toen Bramblepaw opeens een vraag stelde. Shadowpaw keek even peinzend naar Bramblepaw, maar glimlachte toen. ’Ik denk dat ik graag Shadowrose of Shadowtear zou willen worden,’ antwoordde ze erop, terwijl ze dichter naar Bramblepaw ging en zijn flank begon te wassen met zachte halen. Enkele katten keken haar nu aan alsof ze haar wouden aanvallen. Shadowpaw deed haar best om al die katten te negeren. Jeetje, net alsof ze iets vreselijks met Bramblepaw van plan was. Shadowpaw wierp een geërgerde blik op de katten voor zich, terwijl ze een tandje liet zien, haar scherpe hoektand. Die zag er zeer puntig uit en enkele katten keken weer voor zich. Misschien waren ze er nu pas achtergekomen dat staren onbeleefd was. ’En hoe zou jij willen heten als krijger?’ vroeg Shadowpaw aan Bramblepaw, terwijl ze zijn vacht met stevige halen waste. Als Firepaw is een keertje tijd had, dan zou ze hetzelfde bij hem doen. Het zorgde voor een soort band tussen katten, had ze ergens gehoord. En het was ook nog is fijn dat je flank dan ook schoon was. Dan hoefde je daar zelf niet echt veel aandacht aan te besteden. Ze keek op naar Bramblepaw. Ze vond zijn vacht nu wel schoon genoeg.