Youna keek om zich heen, haar tweebenen hadden besloten dat hun zogenaamde tv belangrijker was dan hun kat. Ze begon aan de voordeur te krabben en klaagelijk te miauwen tot de kleinste tweebeen uit het gezelschap grommend opstond, naar de deur stampte en hem opentrok. Youna glipte naar buiten, draaide zich om en bedankte de tweebeen met een knikje. In het begin hadden de mensen het fijn gevonden om haar heel de dag lang te knuffelen en aaien, nu waren ze vooral met hun tv bezig. Rustig wandelde Youna de geasvalteerde oprit af en ging over hed voedpad lopen. Ze vond het leuk om 's avonds door haar buurd de zwerven. na een tijdje kwam ze bij een hek waar ze een voor haar onbekende poes zag zitten. "Hallo", zei ze nieuwsgierig. "Ik ben Youna en hoe heet jij?", vervolegde ze.