Haar interesse in de sneeuw was ondertussen al helemaal weg gesmolten. Eerst had ze het nog geinig gevonden maar ondertussen begon het koude spul zwaar op haar zenuwen te werken. Je kon amper nog normaal stappen en het zorgde er ook voor dat er minder prooi was. Niet dat ze het seizoen dus begon te haten, Gravelkit haatte in principe niets of niemand. Ze vond het gewoon niet meer leuk. "Hallo Gravelkit!" Hoorde ze plots iemand zeggen. De blauwgrijze kit keek op en merkte de bruin gestreepte kater op welke naar haar toe kwam gelopen. "Hallo Acornpaw." Miauwde ze rustig terug, terwijl ze probeerde zich comfortabel neer te zetten op de besneeuwde aardbodem.