[Open - Sharing tongues] Autumn rains

'Jij! Moet jij niet je vriendinnetje troosten?' Werd hem direct toegespuugd. Simplepaw keek verbaasd op. Waar sloeg dit nu weer op? Verdwaasd keek het katertje de andere kater aan. 'Eh, sorry? Wat is hier aan de hand?' Maar het katertje kreeg geen antwoord, de twee Apprentices waren te druk aan het bekvechten om naar hem te luisteren. Simple nam snel wat afstand, en keek met verbaasde blik naar de twee, en naar de emoties die over hun gezichten flitsten. Hij kon er geen touw aan vast knopen, dus hij liet het maar gewoon zitten.

"Dat heb ik nooit gezegd en ik wou je vriend zijn!"riep Lovelypaw wanhopig. Dawnpaw blies zachtjes naar haar. Iets wat hij normaal nooit had gedaan. Maar zijn woede zorgde er voor dat hij zichzelf niet was. 'Kom ik gelegen?'klonk plots een stem. Dawnpaw draaide zich razendsnel om, en keek in de blauwe ogen van Simplepaw. "Jij!"riep Dawnpaw uit. Hij wierp de wit gestrepete kater ene minachtende blik toe. "Moet jij je 'vriendinnetje' niet troosten!"spuugde hij naar de andere apprentice. Zijn staart zwiepte heen en weer. Simplepaw keek verbaasd op, sukkel. 'Eh, sorry? Wat is hier aan de hand?'zei hij. Dawnpaw lachte minachtend. Hij draaide zich om naar Lovelypaw. "En dit noem jij je vriend? Hij helpt je niet eens!"zei hij tegen haar. Pas nu merkte hij op dat z eop het punt stond om in tranen uit te barsten. Hij deed een aantal stappen achteruit en kreeg gene woorden meer uit zijn mond. Nee,nee! dit was niet zijn bedoeling geweest!

"En dit noem jij je vriend? Hij helpt je niet eens!" Hoorde ze de kater tegen zich zeggen. Lovelypaw keek even naar de witte tabby en vervolgens weer naar de andere kater. Haar ogen waren waterig en ze deed haar best niet in tranen uit te barsten. En ze zag hoe de kater dit door had wand hij nam een stap achteruit maar het was al te laat. De eerste traan begon over de wang van Lovelypaw te glijden. Het gaf een donkere streep achter. "Laat ook maar, ik snap niet dat ik je ooit aardig heb gevonden!" Riep de poes op een gekwetste toon voordat ze richting de uitgang van het kamp liep. Ze kon haar tranen niet meer inhouden en wou niet midden in het kamp beginnen te huilen. Snel liep ze over de binnenplaats om vervolgens te verdwijnen in de uitgang van het kamp.

-Lovelypaw is weg

_{Tallpoppy's ogen werden afgeleid door het tweetal apprentices, ze hadden ruzie om iets. Een derde apprentice kwam erbij, en nu barstte de hel los. Ze keek vragend naar Kestrelwing en stond op. ''Ik ben zo terug, even kijken wat die nu doen,'' Sprak ze tegen hem en trippelde vluchtig naar de herrieschoppers. Op dat moment zag ze de calico poes het kamp uit verdwijnen. Haar blik rustte op de twee katers, die ze herkende als Simplepaw en Dawnpaw. ''En wat zijn jullie nu weer aan het doen?'' Vroeg ze en haar appelgroene ogen stonden nogal fel, maar dat moest je zijn als Warrior zijnde. ''Waarom huilt ze, vertel op, en wel nu!'' Haar ogen keken wantrouwend naar de twee Apprentices.}

Hij knipperde eventjes rustig met zijn heldere elektrisch blauwe ogen en schudde zijn goudkleurig met witte pels even uit toen hij de Warriors den verliet. Rustig liep Shockwave de warriors den uit en rechtstreeks naar de prooistapel. Nadat hij een dikke duif had uitgekozen, keek hij even rond over de open plek, zoekende naar een plekje waar hij kon gaan zitten.

~Shockwave zit nog alleen, iemand mag bij hem komen zitten of hem bij het gesprek roepen, heb even geen idee wat hier gaande is :'D~

_{Tallpoppy keek de twee jonge katers aan, maar nog geen woord was er te horen. Ze zag een rossige kater met elektrisch blauwe ogen. "Shockwave!" Riep de zwart witte poes en keek met wat smekende ogen richting de kater. Ze wist nu al dat deze twee katers niet de waarheid zouden zeggen tegen een kattin. ''Kan je me even helpen, wil je?'' Vroeg ze daarna, en wendde zich weer tot de apprentices. ''Waarover hadden jullie ruzie?'' Vroeg ze vervolgens, ietsjes kalmer dan daarnet.}

_{Ietwat wantrouwend, zo had hij naar de drie katten gekeken die aan het ruziën waren. Eentje herkende hij, Dawnpaw. Hij was ooit al eens met hem gaan jagen. Kalm trippelde hij naar Tallpoppy toe die ondertussen ook al Shockwave erbij had geroepen. "Volgens mij is het slimmer om ze even op rust te laten komen, zolang het niet uitloopt op een gevecht hoeven we ons niet met andermans zaken te mengen, toch?" Hij zette onbewust een charmante lach op zijn gezicht en keek even alle vier katten aan. Hierna wenkte hij met zijn staart dat Shockwave en Tallpoppy even mee moesten komen. Hij wou niet lastig doen of bazig, het allemaal gewoon slim aanpakken. Hij kende Dawnpaw. En dus wist hij dat de apprentice het niet echt leuk zou vinden zouden ze zich met zijn zaken bemoeien, though.}

Shockwave spitste zijn oren en keek wat verbaasd op. De veren van de duif kietelde aan zijn neus toen hij richting Tallpoppy en de twee apprentices stapte. "Mja? Wa isher?" Wist hij eruit te krijgen, zeer bemoeilijkt, door het verenpak in zijn mond. Hij knipperde nieuwsgierig met zijn ogen en legde zijn duif toch maar neer. Totdat Graystripe er ook heen liep, wat alleen maar toedroeg aan zijn verwarring. "Is goed?" Miauwde de kater, op vragende toon, waarna hij beide katten met een lichte frons aankeek. Hierna tilde hij zijn duif weer op en liep hij naar Graystripe toe.

_{een zachte bries verstoorde de zwakke slaap van One-eye. met een licht geïrriteerde frons stonde de kleine grijze poes op. ze strekte haar korte pootjes en haalde haar ruwe tong een paar keer door haar vacht. met zachte stappen wandelde One-eye uit de elders den, na een paar stappen plofte ze neer in het zonnetje. ze was nog te vermoeid om op te staan. ze keek even verbaasd naar het tafereel dat voor haar speelde, twee apprentice werden toe gewezen door een zwart witte poes. Shockwave werd er bij betrokken en Graystripe probeerde ze weg te houden. One-eye schudde haar kop waarom moest er altijd zo'n drama gehouden worden. "ga rustig zitten en geniet van deze prachtige dag" zij ze met een vriendelijke glimlach. ze stond op en liep vermoeid naar Graystripe en de anderen. "goedendag kinderen" One-eye noemde alle katten jonger dan haar kinderen, het was niet zo moeilijk voor haar om een kat te vinden die jonger was. ze was tenslotte 120 moons. One-eye plofte neer en keek ze aan.

-zit nu bij Graystripe-}

_{Tallpoppy keek even ietwat geërgerd op toen Graystripe erbij kwam en alles begon te sussen. "Volgens mij is het slimmer om ze even op rust te laten komen, zolang het niet uitloopt op een gevecht hoeven we ons niet met andermans zaken te mengen, toch?" Tallpoppy keek snel weg, haar poten waren erg interessant. Ze had nu alleen niks te eten, omdat haar prooi nog ergens bij Kestrelwing lag. Haar snorharen trilden, omdat ze zich erg dom en onbelangrijk voelde in het gezelschap van deze oudere katten. Het liefste zou ze nu het kamp uitrennen en een plekje voor haar alleen zoeken, maar ze durfde Graystripe niet te negeren, dus volgde ze maar wat twijfelend.}

_{Hij liet zich rustig zakken totdat hij in een zithouding terecht kwam en keek even glimlachend naar One-eye die zich bij hen kwam voegen. "Hallo, One-eye." Miauwde hij vriendelijk terug waarna hij een ietwat nieuwsgierige blik op Tallpoppy wierp. Ze zag eruit alsof iets haar dwarszat. "Is er iets mis?" Zijn stem klonk bezorgd. Als er iets was dat ze graag wou zeggen, als was het dat ze hem haatte, hij had het liefst dat ze dat dan gewoon gelijk in zijn gezegd spuugde. Hij had de katten alleen maar naar hem geroepen om even met ze te praten, niets meer. Dus niet om ze te vernederen of ze er onbelangrijk uit te laten zien. Hopelijk begrepen ze dat.

~ Flut}

Simplepaw negeerde de Warriors, voor een enkele keer. Een traan liep over Lovelypaw's wang, en Simplepaw keek haar bezorgd aan. Verward ging zijn blik van Lovelypaw, naar Simplepaw, en weer terug, waarna hij naar de twee, en later zelfs drie Warriors ging. Lovelypaw zette het om een onbekende reden op het lopen, en Simplepaw staarde haar verward na. Moest hij achter haar aan? Met een kleine knik bevestigde hij zijn eigen gedachten, en zette zich met zijn achterpoten ruw af, in de richting waar Lovelypaw heen was gerend. Met Dawnpaw had hij nog een appeltje te schillen, wat er ook was gebeurd.

"Laat ook maar, ik snap niet dat ik je ooit aardig heb gevonden!"riep de poes. Dawnpaws mond ging open, proberend woorden te vrmen. Maar het was al te laat. De poes rende huilend. Weg. God wat was hij toch een klootzak. Hoe kon hij!? Stemmen in zijn kop sloegen toe en zeiden hem dat het allemaal zijn schuld was. Hij schudde zijn kop. Vastbesloten om achter haar aan te gaan. Enkel was hun 'gesprek niet helemaal ongemerkt voorbij gegaan. Katten kwamen op hem en Simplepaw af en bekogelden hen met vragen. Dawnpaw gromde zachtjes. Gelukkig was Graystripe zo wijs om te zeggen dat de warriors Dawnpaw en Simplepaw met rust moeten laten. Daar was de kater hem dankbaar om. Simplepaw ging achter Lovelypaw aan. Zachtjes blies hij naar hem. En daarna drong hij zich door de struiken heen. Hij negeerde de doorns die in zijn vacht bleven haken. Hij wilde nu enkel Lovelypaw vinden voordat Simplepaw hem vond

-Dawnpaw is het topc uit^^-

Shockwave staarde naar de lucht en begon daarna rustig op zijn prooi te kauwen. Zijn elektrisch blauwe ogen gingen al snel omhoog naar Tallpoppy en Graystripe, waarna hij zijn wenkbrauw kalmpjes optrok. "Zou iemand zou vriendelijk willen zijn om mij uiteindelijk uit te leggen waarom ik eerst naar de enige kant van het kamp geroepen wordt, en daarna daar zo snel mogelijk weer weg moet wezen?" Vroeg de kater, met een geamuseerde toon in zijn stem.

Jaytail

Langzaam sloop hij op het muisje af. Het zou niet zo veel zijn, maar het was wat voordat het weer in de tijd kwam dat er bijna niks meer was. De meeste katten waren nu al bezig met wat meer eten dan in de greenleaf, maar hij zou het eigenlijk niet erg vinden als hij zou sterven. Wat heeft de Clan nou aan hem? Hij sprong op het muisje en doodde het met een simpele beet. Hij likte even het bloed van zijn lip. Maar zag daardoor meteen een Flashback van een stukje van zijn leven. Hij zag zijn zusje. Hij begraafde de lichamen, en kwam die nacht niet meer terug het kamp in. Hij moest uiteindelijk het bloed weglikken... Hij liep terug en haalde onderweg zijn eekhoorn nog op. Hij kwam binnen en merkte dat het al weer tijd was voor Sharing Tongues. Het was meestal wel gezellig, maar hij durfde niet zo veel te zeggen tegen de andere. Hij legde zijn aanwinsten op de prooistapel en ging ergens zitten. Hij durfde niet naar een groepje te lopen, dus dan maar zo.

OOC & WORDS	FEELINGS & COMPANY
Alleen (:	Lonely and oncouraged
184 Words	& ALONE

_{Plumkit rolde letterlijke de Nursery uit, om vervolgens op alle vier haar pootjes te springen. Kennelijk was het weer de tijd waarop de clanleden hun maaltijd aten en de dag bespraken. Iedereen had nu even tijd om bij te komen. Iedereen... Behalve zij. Plumkit en haar nestgenootjes dronken alleen nog melk, waardoor er ook niet echt een reden was om hier bij te zijn. Ze speurde de open plek af, op zoek naar een bekend gezicht. Al snel zag ze Graystripe zitten, tussen een paar andere krijgers. Ze rende op hem af. "Papa!" riep ze. Een wit met zwarte poes zat haar in de weg, maar ze liep er rustig omheen. Voor Graystripe zijn neus bleef ze staan. "Hoi!" zei ze blij tegen hem.

-Zit bij Shockwave, Graystripe, Tallpoppy en One-eye}

_{Ze keek wat onderdanig naar Graystripe, ze schaamde zich dood. Toen Shockwave om een verklaring vroeg legde ze haar oren plat en keek naar Graystripe. ''Sorry Graystripe,'' miauwde ze zachtjes en toen er een kitten bij hen kwam stond ze op, en verdween door de kampingang, dan maar niet eten. Eenmaal buiten trok ze een sprintje, ze wilde alleen zijn.

- Tallpoppy is topic uit}

Geamuseerd keek Shockwave naar de kleine kitten die op hen afgestuiterd kwam. Blijkbaar was het een kitten van Graystripe. De kater mocht zich maar gelukkig prijzen met zo'n klein wondertje. Een warme en vertederde glimlach verscheen op Shockwave's gezicht toen hij het pluizige bundeltje voorbij zag stuiteren naar haar vader toe. De kater, die omdat hij op zijn buik was redelijk op ooghoogte was met het jonkie, was dol op kittens. Dat kon je ook wel aan zijn vrolijk glimmende ogen zien. Even trok hij nog een reep vlees van het karkas tussen zijn poten. Toen hij dit weggekauwd had, begon hij toch te spreken. "Hallo daar, jongeling," Miauwde hij vriendelijk en warm naar de kitten. Eventjes keek hij met een schuin oog naar Tallpoppy die haar aftocht maakte, maar hij was verder te druk bezig met de kitten die al zijn aandacht weg stal.

_{Hij keek glimlachend naar de kleine, lichtgrijze pluisbol die op hem af kwam stuiteren en wierp even gauw een afscheidsblik op Tallpoppy. "Hallo Plumkit," Miauwde hij rustig waarna hij de kitten een zachte lik over haar oortjes gunde. Hij keek even op toen Shockwave zijn dochter begroette. Blijkbaar kon hij net zo goed overweg met kittens als hijzelf, dus er was geen reden om protective te zijn.}

Een kort gesnor rees op uit haar keel toen Graystripe haar een likje tussen haar oren gaf. Ook beantwoordde ze dat met een kopje. Een stem achter haar liet haar omdraaien. "Hallo meneer." antwoordde ze vrolijk. Ze keek verward naar de zwart met witte poes die vertrok. Daar was ze net nog omheen gelopen. "Waar gaat zij heen?" vroeg ze verbaasd. De vraag was eigenlijk zowel voor haar vader als de andere kater bedoeld.

template by act appalled of a thousand fireflies.

Onderwerp: Re: [Open - Sharing tongues] Autumn rains