Someone shot me down [& S N O W Y N I G H T S]

De lucht was gevuld met grijze sneeuwwolken en een koude lucht liet de sneeuw bevriezen. De zon kwam amper door de donkere wolken, maar toch zocht de zon nog een paar plekken om door te schijnen. Dit keer was het op het pad waar een grote kater liep, tussen de pinewoods. De ijspegels hingen aan de bomen en elke keer dat hij een stap zette kraakte het bevroren sneeuw zachtjes. De bomen zaten nog vol donkergroene naalden en tussen het sneeuw kwamen kleine, winterharde grassen de zon opzoeken, maar het meeste werd opgegeten door verdwaalde reeën. Of door kleine muisjes die even wakker werden om eten te zoeken. Dat was dan ook de enige keer dat de clankatten wat konden vangen, als ze gingen eten. Ze hadden het lastig momenteel, maar overleven lukte wel. En één dag niet eten overleefde je ook wel. Het was maximaal -5°C, waarschijnlijk nog kouder en gisteren had de kater maar twee kleine, dunne muisjes gevangen, maar hij had meer kunnen vangen. Hij was alleen niet snel genoeg, hij was geheel bevroren geweest. Maar hij was tevreden, als hij nu wat kon vangen. Zijn inmiddels groenambere ogen keken om zich heen en hij spitste zijn oren. Maar het enige wat hij hoorde was het kraken van takken, waar veel sneeuw op lag. Hij ging geïrriteerd zitten en voelde hoe zijn dikke vacht langzaam nat werd.
Hij keek rustig om zich heen en in zijn ooghoek bewoog er wat. Hij draaide voorzichtig zijn kop en zag hoe een klein vogeltje wat tussen het sneeuw pikte. De wind stond de kant van hem op, dus het blauwe vogeltje had hem niet door. Het was een pimpelmees, en voorzichtig stond hij op. Het diertje trok hard en hij zoht of dingen voor zijn nest, of had een worm. Maar eerlijk gezegd interesseerde de kater het weinig en hij sloop voorzichtig richting het vogeltje. Hij stond misschien een staartlengte van het beestje vandaan, tot hij hem hoorde. Hij schoot geschrokken omhoog, maar de kater sloeg met zijn klauw tegen de vogel aan en hij viel halfbewusteloos naar beneden. De kater greens. Hij legde zijn poot over het dier, denkend dat hij dood was. Het was even stil en Bulletpaw pakte het vogeltje met zijn nagel. Hij staarde hem met een grijns aan en wilde de genadebeet doen, toen het vogeltje ineens tussen zijn nagels uit glipte en er vandoor vloog. De kater sprong op, maar het diertje vloog te hoog. Nu had hij alsnog geen prooi. Verbaasd was de kater niet, hij had nog geen enkele training met zijn nieuwe mentor gehad, Whitefang en met zijn vorige mentor had hij dat nog niet geleerd. Het was spijtig dat hij nog niet getraind was, misschien moest hij eens naar Shrewstar gaan, misschien moest hij Whitefang eens opzoeken. Hij had eerlijk gezegd geen idee, dus hij deed alles maar voor zichzelf.
In de neus van de kater drong de geur van een bekende door, niet erg ver weg. Hij herkende het enigszins, waarschijnlijk was het Snowynights, die hij ooit eens tegengekomen was toen ze nog apprentice was. Hij was ergens jaloers op de nieuwe warriors, maar dan moest hij waar vroeger geboren worden. De witte ater staarde rond en zocht naar de poes. Een grijs verscheen op zijn gezicht toen hij een witte vlek zag, maar of het de poes, of gewoon een hoop sneeuw was, hij wist het niet. Met langzame passen sloop hij op het 'ding' af, maar al snel merkte hij dat het de poes was. Of ze jaagde of gewoon doelloos rondliep, wist hij niet. Maar hij kwam er snel genoeg achter. Met een sterke sprong sprong hij achter de poes en miauwde tussendoor iets. "Hallo Snowy-Nights!" miauwde hij opgewekt met een lichte grijns die zijn gezicht versierde.

Zijn ogen keken naar wat de poes deed, of ze jaagde of niet, maar echt duidelijk was het niet. Hij zag dat ze hem nog niet had opgemerkt en een grijns versierde zijn gezicht. De kater zakte langzaam door zijn sterke achterpoten en keek nog één keer of ze hem niet al gehoord of gezien had. Nog steeds niet. De kater sprong, vlak achter de poes en murmelde wat tijdens zijn sprong. Hij plofte in het zachte sneeuw en greens. De poes had hem duidelijk niet verwacht e schrok op. "Hallo Snowy-nights!" miauwde hij opgewekt en een twinkeling van plezier schoot door zijn ogen. De poes glimlachte vrolijk en de kater sprong van de ene poot op de andere, zijn pootkussentjes hielden niet zo van de kou. "Hallo Bulletpaw!" miauwde ze met een vrolijke twinkeling in haar ogen en de kater ging met een diepe zuct zitten. Ooit werd Bulletpaw Bullet-nogiets. Hij verwachtte dat de volgende ceremonie pas in greenleaf kwam, dus hij maakte zich niet vreselijk druk, maar hij wilde wel graag warrior worden. Even vulde zijn ogen zich met schaamte en boosheid toen hij er achter kwam dat hij hoogstwaarschijnlijk veel langer apprentice moet zijn dan de andere, alleen omdat hij minder geleerd heeft dan de andere apprentices. Hij schudde de gedachte van zich af en keek de poes opgewekt aan. Zijn oog viel op haar prooi, een gaai . "Mooie vangst!" snorde hij opgewekt en hij keek de poes vriendelijk aan. "En hoe voelt het om de naam Snowynights te hebben, ben je tevreden? Waarschijnlijk wel want elke apprentice is blij als hij warrior wordt." zei hij snel en hij haalde een hap adem, iets dat hij niet had gedaan tijdens het praten. Hij keek haar nieuwsgierig aan en sloeg met zijn staart.

"Mooie vangst!" zei de kater opgewekt en Snowynights glimlachte, maar dat zag hij al lang niet meer. Hij was te diep verzonken in gedachte en besloot gelijk alles te vragen. Hij was, jammer genoeg, niet bij de ceremonie. Hij was voor het eerst vroeg zijn mosnest uitgestapt om te gaan jagen. De kater staarde de poes nieuwsgierig aan en barstte los. "En hoe voelt het om de naam Snowynights te hebben, ben je tevreden? Waarschijnlijk wel want elke apprentice is blij als hij warrior wordt." zei hij en hij nam een hap adem, dat had hij tijdens het praten niet gedaan. Een glimlach verscheen op zijn gelaat en hij wachtte nieuwsgierig op antwoord. "Als eerste, bedankt voor het compliment," zei ze en een glimlach versierde haar gezicht. "Met dit weer ben ik in het voordeel qua schutkleuren," zei ze grappend en de kater knikte met een glimlach. "Haha inderdaad!" zei hij en hij snorde amuseert.  "En ja, ik ben tevreden, maar het is wel wennen dat ik niet meer bekend sta als Snowypaw," zei ze en de kater snapte het wel. "Dan noem ik je geen Snowy maar Snowynights, dan wen je sneller," zei hij grappend en hij staarde in de sneeuw, die de zelfde kleur had als Snowy's vacht. "Over minimaal 3 manen ben ik ook warrior!" zei hij enigszins opgewekt. "Dan kun je mij ook aan mijn warriornaam laten wennen en ben ik niet zo klein als ik met jou praat." zei hij en een glimlach versierde zijn gelaat. Hij stond op en schudde zijn vacht uit, proberend de sneeuw niet op de poes te laten komen, maar of dit lukte, zag hij niet zo goed. Ineens bedacht de kater zich iets en hij opende zijn mond om iets te zeggen. "Sorry dat ik niet op je ceremonie kon zijn, ik wilde eens wat goeds doen en ging extreem vroeg mijn nest uit om te jagen," zei hij met een schuldige ondertoon in zijn stem, maar hij bleef de poes aankijken. "Maar met mijn dichtgevallen ogen en mijn gedachte dat de prooi wel naar mij zou lopen, lukte jammer genoeg niets." zei hij en hij keek schuldig naar de grond.

"Maar Bulletpaw, je bent sowieso geloof ik al groter dan ik." zei de sneeuwwitte poes lachend en Bulletpaw greens. "In het andere opzicht," miaude hij lachend en hij stond op, klaar om de lading sneeuw uit zijn vacht te schudden. "Maar goed, ik kijk uit naar je ceremonie!" zei ze en een pijnlijke blik kwam in de ogen van de kater. Als Shrewstar nou een dag van te voren had gezegd dat er een ceremonie was, kon hij er zeker wel zijn. Hij schudde even zijn vacht uit, proberend niet op Snowynight te schudden, maar dat was zonder geluk. Verbaasd keek de net warrior geworden poes op. "Hey! Kijk uit daarmee!" zei ze eerst verontwaardigd en de kater keek haar met grote ogen aan, voornamelijk van de schrik, maar de poes begon te lachen. De sneeuwvlokken lieten de bruine vlekken in zijn vacht weer wit worden, dus uitschudden had weinig zin gehad. "Sorry," miauwde hij en hij keek naar haar. "Sorry dat ik niet op je ceremonie kon zijn, ik wilde eens wat goeds doen en ging extreem vroeg mijn nest uit om te jagen, maar met mijn dichtgevallen ogen en mijn gedachte dat de prooi wel naar mij zou lopen, lukte jammer genoeg niets." zei hij droevig en ook de ogen van Snowynight werden droevig. Hij keek, vol gestopt met spijt, haar aan en vroeg zich af hoe ze reageerde. "Hey nou, dat geeft niet!" zei ze, een poging de kater op te vrolijken. "Maar als ik warrior word, krijg jij waarschijnlijk een apprentice en zijn we sowieso op elkaars ceremonie" miauwde hij, als poging om de poes en hemzelf op te vrolijken. "En ik kom sowieso op je Deputyceremonie" miauwde hij glimlachend en hij sloeg, zonder zijn nagels, naar de poes. Geheel speels.