I'm so sorry! {Hawkscream}

_{Met een hoge snelheid rende de wit met rossige kattin richting het donderpad. Het zat haar op de hielen, het zat haar op de hielen! Schoot het door haar kop heen, en ze sprintte verder. Een woest geblaf klonk achter haar, en de kattin rende met opgezette haren verder. Haar staart was zo dik als haar haren reikte en haar ogen waren een en al zwarte pupil. Swanlake, zo heette de wit met rossige SkyClan poes, rook in de verte het donderpad al, misschien kon ze hem daar afschudden. De stank van het donderpad werd met de seconde erger, en het gebulder ook. Haar poten bewogen snel heen en weer, en haar voorpoten zette zich af op de laatste muislengte van het donderpad af. De kattin bewoog zich soepel over zowat de helft van het donderpad en sprintte even hard verder, maar ze werd nu wel moe. ThunderClan, daar bevond ze zich nu in. Tot haar grote verbazing hoorde ze nog steeds het woeste geblaf, hij was ook het donderpad overgestoken. Ze keek een keer achterom, een de enorme herdershond met spieren als bonken zat haar nog steeds op de hielen. Ze schoot over het ThunderClan gebied, in de verte hoorde ze het roffelen van een rivier. De angst sloeg nu pas echt toe, wat moest ze doen als ze zo meteen voor die bulderende rivier stond? Zwemmen kon ze niet, nouja, misschien kon ze het wel, maar ze wist niet dat ze het kon. Swanlake moest nu wel afremmen, want ze stond voor de rivier. Opeens voelde ze hoe ze werd opgelicht. Een enorme kracht drukte op haar longen, en een paar seconden lang werden haar luchtpijpen afgeklemd. Opeens leek het alsof ze vloog. Half bewusteloos schoot de kattin door de lucht in, de hond had haar weggeworpen, recht de rivier in. Er zaten een aantal bijtwonden, vlak bij haar keel. Bloed vloeide uit de wonden, en ze werd meegesleurd door de sterke stroming. Zo nu en dan verdween haar kop onderwater. Ze sloeg met haar poten om boven te blijven, maar langzaam verloor ze haar laatste energie.}

_{De geur van hond deed hem wat opschrikken. Hij liet zijn eekhoorn voor wat het was en liet het diertje nog even verder genieten van zijn leven. Ja het was Leaffall, maar een hond kon katten ook gewoon meteen vermoorden. En wie weet stond het domme beest wel heel ergens anders en had de wind alleen zijn geur meegenomen. Voorzichtig volgde de tabby de geur en toen hij het gerommel van de rivier hoorde voelde hij opluchting al door zich heen kruipen. De hond stond waarschijnlijk aan de andere kant van de rivier, want zo'n beest zwom meestal niet zonder zijn baas zo'n grote rivier over. En voor zover hij wist rook hij geen Twoleg, maar iets anders trok zijn aandacht dus wél. Een kat was in de rivier beland en het was zeker geen RiverClan kat, want die zou wel slimmer zijn dan zomaar in een stromende rivier te springen. Hawkscream trippelde voorzichtig naar de kant en wachtte tot de kat ongeveer in zijn lijn terecht kwam. Met een grote hap lanceerde hij zichzelf in het kolkende water en liet zijn kopje meteen boven water komen. Met grote halen baande hij zich een weg door de stevige stroming die aan zijn vacht begon te trekken. Maar omdat hij gewoon geleerd had om te zwemmen was er voor hem geen gevaar om steeds onder water te belanden. Vermoeide ledematen waren dan echter wel een probleem. Met een grote hap lucht liet hij zijn kop een keer onder water gaan, maar zijn zicht werd belemmerd door het donkere water. De poes had hij al een tijdje niet meer gezien, tot hij plots iets tegen zijn poot voelde strijken. Zonder te weten óf het haar was dook hij weer naar beneden en hapte naar hetgeen dat zich onder water bevond. Hij kreeg een hap vol vacht naar binnen en begon snel naar de oever te zwemmen. Zijn ademhalingen werden zwaarder door het vermoeiende werk en zijn kop kwam steeds vaker onder water terecht. Maar de poes moest haar kop boven krijgen, want zij had zeker al wat langer geen lucht meer weten te happen. De stroming werd steeds sterker toen hij naar de oever wilde zwemmen en bijna kon hij zijn klauwen niet in de modderige kant zetten. Nog net wist hij het te voorkomen om uit te glijden. En nu? De tabby drukte zichzelf omhoog, met de poes tussen zijn kaken en 'gooide' haar op de kant, vervolgens klom hij zelf op de kant en trok de poes wat meer van de oever weg. Hijgend ging hij zitten en liet zijn tong kort over zijn eigen borst en poten glijden. "Hallo?" Vroeg hij voor de zekerheid om te checken of de poes nog bij bewustzijn was.}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{De kattin verdween telkens een langere tijd onder het oppervlak. Toen ze weer een keer boven kwam zoog ze haar longen vol met lucht, maar het water stroomde ook naar binnen. Haar lange vacht trok haar verder naar beneden, en hulpeloos trapte ze nog zacht met haar poten. Eenmaal onder water opende ze haar ogen, nog nooit had ze het zo gezien, ook al duurde het maar een aantal seconden. Bubbels, kolkend water, dat was het enige wat ze zo zag. Ze zakte steeds verder weg, en haar ogen sloten zich al half, was dit dan haar lot? Het water kleurde een beetje rood, van de wonden in haar nek, die de hond had toegebracht. Opeens voelde ze tanden die zich om haar nekvel sloten. De kattin dacht dat het de hond weer was, maar dit was niet zoals ze net was opgetild. Dit alles maakte ze maar heel vaag mee. Opeens voelde ze hoe het water weg was, ze lag op de kant. Eventjes was het stil, ze had haar ogen nog steeds gesloten. "Hallo?" Vroeg een onbekende stem aan hem. De kattin wilde opstaan, maar dat ging nog niet. Ze kwam half overeind en hoestte een aantal slokken water op, waarna ze nog even tegen het kokhalzen aanstond. Haar ogen waren nu open, en keken recht in die van een tabby kater. Ze opende haar mond en rook RiverClan. Ietwat buitenadem ging de poes rechter zitten en liet haar kop wat hangen, een beetje duizelig was ze nu wel geworden. Ze was ver van huis, dat was het enige wat ze wist, zeker als ze op het RiverClan territorium terecht was gekomen. Nu pas merkte ze dat haar nek nog hevig bloedde, en haar witte vacht begon nu goed rood te kleuren.}

_{Zijn hart leek even stil te staan toen de poes even geen antwoord gaf. Was dit hoe Petal zich had gevoeld toen ze hém had gered uit de rivier? Maar hij had toen niet meer op de kant willen krabbelen, laat staan weer lucht kunnen inademen. Deze poes had zich toch niet expres in de rivier geworpen? Dan had ze haar kop niet telkens weer boven laten komen. De tabby schudde zijn kop en keek weer naar de drenkeling. Er kwam beweging in. De poes haastte meerdere malen water op en bleef nog even na hoesten toen het grootste deel van het water eruit was. Goed, dan kon ze nu zonder problemen ademen. Uiteindelijk wist de poes te gaan zitten en merkte ze op dat ze niet in dezelfde Clan zaten. Hawkscream liet een wat dwaas glimlachje zien op zijn gelaat. Maar al snel merkte hij een rode plek op haar vacht, geen mooie rossige kleur, maar de kleur van bloed. Wat moest hij nu doen? Naar het kamp rennen zou te veel tijd nemen en dan zou hij in grote problemen kunnen komen. Zelfs met een grote uitleg, zou hij zijn woorden waarschijnlijk weer net verkeerd kunnen zeggen. "Uhm.." Mompelde hij terwijl hij op stond en zijn blik over de oever liet gaan. Nee, met modder stopte je dit niet. Achter hem bevond zich een bos, maar wat moest hij pakken dan. Goed, rustig blijven. De kater nam een grote hap lucht en kalmeerde wat. Om het bloeden te stoppen moest hij.. cobwebs gebruiken! "Ga liggen en beweeg niet te veel!" Miauwde hij snel en keerde naar het bos, goed cobwebs, waar kon je die vinden. Hawkscream bleef aan het randje, zodat hij de poes in de gaten kon houden en dook onder verscheidene wortels om de spinneraggen het snelst te kunnen zien. En ja hoor, beetje bij beetje kon hij het kleverige spul om zijn poot binden. Zo snel als hij kon rende hij weer terug naar de poes en plaatste het spul op haar wond in haar nek. Toen hij het kleverige spul wel overal had geplaatst waar het bloedde deed hij wat passen achteruit. Goed dat hij zelf al aardig wat wonden had gehad en nog net dit had weten te vinden. "Zo goed?"}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{De tabby kater had haar wonden nu ook opgemerkt. "Uhm.." Mompelde hij en keek rond, hij ging toch niet zijn Clangenoten halen hé? Straks werd ze nog vermoord door hen omdat ze boos waren. "Ga liggen en beweeg niet te veel!" Miauwde de kater en sprintte naar het bos. En omdat de wit met rossige kattin geen verdere problemen wilde, zakte ze door haar poten en legde haar kop op het gras. Haar lange vacht was nog steeds erg nat, en dat zou die ook nog wel even blijven. Niet veel later kwam de RiverClan kater terug en ze zag dat hij spinnenrag bij zich had. Hij deed het op al haar wonden en deed toen een stap naar achteren. "Zo goed?" Miauwde hij en langzaam stond Swanlake op. Ze strekte haar nek en poten om te kijken of alles goed zat. Haar ambere ogen zochten die van de kater op, en een paar seconden hield ze zijn blik vast, waarna ze haar blik afwendde naar de rivier. ''Ja, en bedankt nog,'' miauwde ze zachtjes en keek de kater toen aan. Haar blik zag er verontschuldigend uit, ze was tenslotte zomaar midden in iemands territorium. ''Hopelijk ben je niet boos dat ik hier ben.'' Miauwde de rossige kattin vervolgens, ietwat bang dat de kater zo meteen zijn Clangenoten erbij haalde. O, wat zou Duststar hier wel niet van zeggen? De kater zou tekeer tegen haar gaan dat ze zo dom was regelrecht de andere territoria door te sprinten, en dan nog wel niet gered moeten woorden door een RiverClanner. Ja, elke Clan had zo wel zijn trots, en die verspilde ze vast en zeker in zijn ogen. Ze haalde eventjes diep adem, om bij te komen van de schrik die ze net allemaal had gehad. Alles ging zo snel, het Thunderpath, de hond, de stromende rivier, de kater die haar had gered. ''Ik ben Swanlake, uit de SkyClan.'' Miauwde ze toen wat bedaard naar hem. Hij zou vast denken dat ze van de ThunderClan ofzo kwam, maar hij zou vast raar opkijken als hij hoorde dat ze regelrecht door het territoria van ThunderClan was gesprint, met een boze hond op haar hielen. Ze legde haar oren in haar nek, om alvast een aantal kwade woorden te horen te krijgen, dat was ze ondertussen wel gewent geraakt. In haar gedachten moest ze zuchten, dat zou een paar manen elders verzorgen worden.}

_{De poes kon opstaan en testte meteen de kracht uit van haar verbonden wonden door zich uit te rekken. Hawkscream verstijfde op zijn plaats, als het straks los zou schieten moest hij nogmaals gaan zoeken. Dus nee, dan moest ze maar even haar gewrichten later testen. Maar alles behield zijn plaats, gelukkig. ''Ja, en bedankt nog,'' Ze richtte haar iet wat ambere blik op hem, maar haar stem was een beetje te zacht voor een bedankje. Nah, iedereen had zo zijn eigen manier van bedanken. Dus waarom twijfelen aan die van haar? ''Hopelijk ben je niet boos dat ik hier ben.'' De tabby glimlachte even, voor zover hij wist was die uitdrukking nog niet over zijn gezicht gekomen. Dus waarom zou hij nu helemaal uit zijn slof schieten en de poes de stuipen op haar lijf jagen? Als hij echt kwaad was geweest had hij haar wel met wond en al het territorium uitgestuurd en zo wreed was hij ook weer niet. ''Ik ben Swanlake, uit de SkyClan.'' Hij knikte en stopte toen hij de Clan hoorde. SkyClan? Hawkscream liet een frons verschijnen op zijn gelaat, maar ging er nog niet op in. Hij had het gewoon kunnen ruiken aan haar geur, maar haar lange natte vacht had deze natuurlijk ook deels gemaskeerd. "Hawkscream van RiverClan, aangenaam." Hij knikte naar de poes en ging toen wat geruster zitten op het gras. Nu was zijn vacht aan de beurt. Met lange halen liet hij de bruine vacht wat opdrogen, de zon zou de rest moeten doen. Zelfs in Leaffall was er nog wel wat warmte te vinden vanaf de ster. "Maar als ik het vragen mag, waarom zat die hond je achterna?" Vroeg de tabby vervolgens toen hij de nattigheid langzaamaan van zijn vacht voelde verdwijnen.

OOC; Iet wat flut, sorry D:}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Ze zag dat de tabby kater ietwat gefronst keek toen hij hoorde dat ze uit de SkyClan kwam. "Hawkscream van RiverClan, aangenaam." Miauwde hij vervolgens, en Swanlake glimlachte wat verlegen. De kater begon zijn vacht te wassen, en Swanlake begon om haar poten te wassen, aangezien er nog spinnenrag op de rest van haar wonden zat, en ze deze liever niet open haalde totdat ze weer veilig in het kamp was. "Maar als ik het vragen mag, waarom zat die hond je achterna?" Vroeg Hawkscream haar, en Swanlake dacht eventjes terug. Ja, waarom zat hij achter haar aan? Dat was een vraag waar ze niet zo goed een antwoord op wist. Haar ogen liet ze rustten op de andere kant van de rivier. ''Ik moest de grenzen controleren, en ik was in de buurt van een plek waar de tweebenen vaak komen met hun honden, weet je.'' Sprak ze, en keek eventjes naar haar wonden. ''Ik was ook nog wat gaan jagen, en hij rook de prooi denk ik, en toen ging hij achter mij aan.'' Miauwde ze en gaf een lik over haar voorpoot, waarna ze de rivier afspeurde of de hond nog aan de overkant stond, maar er was niks meer te zien van hem. ''Hij volgde me over het Thunderpath, regelrecht door het ThunderClan territoria tot de rivier, daar moest ik wel stoppen.'' Sprak ze, en keek weer naar het kolkende water. Ja, ze was als de dood voor z'n wilde rivier. Dat was omdat ze er als Apprentice bijna in verdronken was. ''Hij pakte me vast en gooide me toen in het water, en toen kwam jij..'' Besloot ze haar verhaal, en keek toen weer naar de tabby kater. Tsja, waarom zou hij haar gered hebben? Ze was maar een poes die te klein was voor haar leeftijd uit de SkyClan. Ze werd vaak onderschat in haar Clan, omdat ze gewoon niet zo fors en stevig gebouwd was als de meeste katten. Swanlake was meer het sierlijke type, best goed te vergelijken met een zwaan. Want als het er op neer komt kon ze erg fel zijn, vooral in haar woorden als het moest. ''Waarom redde je me eigenlijk?'' Floepte ze er toen nieuwsgierig uit, haar wat verlegen toontje verdween hoe meer ze tegen de kater vertelde. Ze keek hem scheef aan, alweer een beetje bang dat ze teveel had gevraagd.}

_{Een wat verlegen glimlach versierde het gelaat van de poes en ze begon haar poten te wassen. Goed, haar nek moest even met rust gelaten worden. Een paar plukjes tabby vacht rond zijn rug en nek stonden nog wat overeind door zijn wat te grondige wasbeurt. Heel simpel legde hij ze weer wat platter tegenover zijn rug, en nu moest hij het maar met rust laten anders zou hij straks keer op keer weer zichzelf gaan wassen. En zo'n kat was Hawkscream zeker niet. ''Ik moest de grenzen controleren, en ik was in de buurt van een plek waar de tweebenen vaak komen met hun honden, weet je.'' Hij knikte, zo achterlijk was hij ook weer niet. ''Ik was ook nog wat gaan jagen, en hij rook de prooi denk ik, en toen ging hij achter mij aan.'' Aha. De poes keek naar de andere oever van de rivier en Hawk begreep wel waarom. Misschien was ze nog steeds een beetje bang dat het domme beest hier nog zou komen, maar een hond stak ook niet zomaar een wilde rivier over, laat staan dat deze zo slim is om een plaats te vinden waar hij deze rivier kon oversteken. ''Hij volgde me over het Thunderpath, regelrecht door het ThunderClan territoria tot de rivier, daar moest ik wel stoppen.'' Dan was ze aardig ver gekomen en had ze wel wat grenzen genegeerd. Maar een doodsbange kat mocht wel de regels breken als het om zijn of haar leven ging. Geen Clanleader was zo wreed om dit te negeren. Uiteindelijk kiest iedereen wel voor zijn of haar eigen leven boven dat van de regels. ''Hij pakte me vast en gooide me toen in het water, en toen kwam jij..'' Dat stuk had hij zelf wel kunnen uit puzzelen, omdat een kat niet zomaar aan zulke wonden in zijn of haar nek kwam. Toch was het wel eerlijk van haar om het hele verhaal gewoon verteld te hebben. Geen geheimen, geen stiekem gedoe. ''Waarom redde je me eigenlijk?'' Meteen keek hij haar met een verbaasde blik aan, een frons verscheen weer eens op zijn gezicht. "Waarom ik je gered heb?" Hij herhaalde de vraag een keer voor zichzelf en ook om duidelijk te maken dat hij het maar een wat vreemde vraag vond. "Elke kat verdient het om in leven te blijven, hoe slecht deze ook mag zijn. Ik ga niet af op Clan als het om zo'n situatie gaat, je was een kat in nood en dan help ik deze ook."}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Ze zag hoe de kater haar fronsend aankeek, met een verbaasde blik op zijn gelaat. "Waarom ik je gered heb?" Herhaalde de kater de vraag voor zichzelf, en ze merkte wel dat hij het een wat vreemde vraag vond. "Elke kat verdient het om in leven te blijven, hoe slecht deze ook mag zijn. Ik ga niet af op Clan als het om zo'n situatie gaat, je was een kat in nood en dan help ik deze ook." Miauwde hij vervolgens en Swanlake knikte toen als bevestiging. ''Veel andere katten denken daar wel anders over, maar ik ben blij dat ik jou dan tegenkwam, Hawkscream.'' Zei ze en glimlachte naar hem. Haar verlegenheid smolt weg voor de zon. ''Maar,'' miauwde ze vervolgens, en Swanlake keek hem vragend aan. ''Hoe kom ik nu thuis? Ik weet niet eens waar ik precies ben.'' Ze keek hem een beetje mistroostig aan, maar ook wel hoopvol. Misschien kon hij haar wel helpen, want hoe gevaarlijk is het voor een gewonde kat om rond te gaan struinen in vijandig gebied?

- deze is echt flutjes, sorry daarvoor}

_{''Veel andere katten denken daar wel anders over, maar ik ben blij dat ik jou dan tegenkwam, Hawkscream.'' En vervolgens was haar in zichzelf getrokken schulp weggegaan en haar verlegenheid ebde langzaam weg. Als hij vroeger nou zo was geweest had hij nu talloze vrienden gehad. Maar goed, het verleden bleef het verleden en niemand kon daar nog aankomen. Een glimlach stond op het gezicht van Swanlake en wat nerveus glimlachte hij terug. Goed, het was niet verstandig om vrienden te worden met een kat uit een andere Clan, maar als je een andere kat had gered was het toch wel even handig om te weten wie je had gered of wie je redder was? ''Maar,'' Hawkscream werd weer gewekt uit zijn gedachten en keek wat vragend op. ''Hoe kom ik nu thuis? Ik weet niet eens waar ik precies ben.'' Oh. Zo ontzettend erg bleek het dus niet te zijn. Hawkscream rekte zijn nek wat uit om voor de zekerheid nog te kijken naar de wond in haar nek. Nee, nog geen ernstig teken van doorbloede stukken. Toch moest er nog wel met een professioneel oog naar gekeken worden, hier was echter nog genoeg tijd voor. "Dat zal niet zo heel erg zijn, maar weet je zeker dat je nog wel genoeg kracht hebt om helemaal naar het SkyClan gebied te lopen? Moet je niets eten?" Vroeg hij toen toch maar en keek de poes serieus aan. Zo'n wond kostte veel energie, het hele zwemmen kostte al veel energie en dan nog die hele reis? Dan kon de poes beter iets eten, toch?}

»н α ω к ѕ c я є α м«

_{Ze zag dat de kater haar nek nog een keer controleerde, en ze keek hem dankbaar aan. Als deze kater niet in had gegrepen, in zowel de rivier als haar wonden, was ze er nu niet meer geweest. Of ze lag dan op de bodem van de rivier, of ze lag hier nu, doodgebloed. "Dat zal niet zo heel erg zijn, maar weet je zeker dat je nog wel genoeg kracht hebt om helemaal naar het SkyClan gebied te lopen? Moet je niets eten?" Ze keek hem twijfelend aan, eten op RiverClan gebied? Haar blik stond nogal ongemakkelijk. ''Uhm, op RiverClan territorium?'' Miauwde ze en schuifelde zenuwachtig heen en weer. Als ze terug was in het kamp zou ze niemand hierover vertellen, dat durfde ze niet. Nouja, misschien kon ze haar zusje Burnedpaw wel in vertrouwen nemen, naja, dat zag ze dan wel weer.}

_{Als ze niets hoefde te eten hadden ze minder kans om gepakt te worden, maar werd de kans wel weer groter dat de poes zou instorten. Met beide situaties hadden ze problemen. De ene keer zij en de andere keer hij. ''Uhm, op RiverClan territorium?'' Klonk de stem van Swanlake weer en Hawkscream keek weer op. Ja, op RiverClan gebied, waar anders? Heel simpel knikte hij en liet zijn blik even naar de richting van het kamp gaan. Een patrouille zou nu onderweg kunnen zijn of gewoon een simpele Warrior op jacht. De tabby was niet bang voor de confrontatie, maar de manier waarop hij alles zou moeten uitleggen. Stormstar was niet bepaald een slechte Leader, maar kon zijn keuzes nogal snel maken. Dus moesten ze beide zelfverzekerd hun verhaal doen als het er op aankwam. "Ik neem aan val wel, omdat je niet helemaal naar het SkyClan gebied kan op een lege maag met zo'n wond. Maar het is jouw keuze." Mompelde hij simpel.}

»н α ω к ѕ c я є α м«