[Appleblossom- SPT] I'm still standing.

Een diepe gaap ontstond toen ze wakker werd. De keek slaapdronken om zich heen en zag dat er weinig katten nog sliepen. Het was blijkbaar al best wel laat. Ze stond op en strekte zich, waardoor er nog een geeuw ontstond. Het vroege opstaan was niet voor haar bestemd, had ze net besloten. De poes schraapte haar mosnest op een hoop zodat zodat vanavond weer lekker haar nest in kon duiken als ze met alles klaar was. Wat bladeren waaide in de Warriors den in, waardoor de bengaal kon zien dat het weer eens hard waaide. Ze gromde bij de gedachte in de wind, regen en onweersbuien buiten te jagen, maar het moest maar. De clan had, vooral in deze tijden, van alles nodig om de jongste kittens, de hongerige queens en de oude, weinig weerstand hebbende, elders te voeden. Dan de apprentices en de Warriors. De poes strekte nog een keer haar poot en ging zitten. Haar vacht werd altijd erg rafelig van het slapen, dus ze moest elke ochtend wel een tijdje besteden om alle vlekken uit haar vacht te wassen. Vooral bij de lichtere gedeeltes in haar vacht was alles goed zichtbaar. De poes haalde haar ruwe tong als eerst over haar gevlekte poten, tot die schoon waren. Ze draaide zich een kwartslag om en begon haar aan lichaam. Na een mum van tijd was alle viezigheid haar vacht uit.

Harde stort regen kletterde op het warriors nest, soms gevolgd door een harde slag van onweer. De wind liet de bomen om het kamp de takken laten verliezen en de bladeren vlogen in het rondde. Weer vluchtte een kat de warriors den in, en ze schudde zichzelf uit. De vacht van de jonge, gevlekte poes werd nat door de regen die de warrior den in waaide. Weer zag je een flits, gevolgd door een harde knal. Het was vreselijk weer, wat past bij dit seizoen. De poes keek met haar ijsblauwe ogen door de ingang naar het schouwspel. Met dit weer was het gewoon gevaarlijk te jagen. Een harde windstoot gooide een paar takjes op het kamp neer, maar de regen verzachtte. Weer klonk er in de verte donder, waarschijnlijk bij de WindClan in de buurt. Het regende nog aardig hard, maar de donder en bliksem was bijna weg. De poes keek om zich heen, katten verzamelde zich bij de prooistapel om snel hun prooi te eten. De poes besloot het zelfde te doen. Ze wandelde naar de katten en pakte een natte waterrat.

Ze liep naar de varens, beschut onder bomen. Het beest plakte in haar vacht, maar ze had aardig wat honger. De regen maakte haar vacht nat, zo zag je hoe dun ze eigenlijk was. Ze was niet ondervoed, ze bleef gewoon altijd dun, het maakte niet uit hoeveel ze at. Ze zat er ook niet mee, haar vacht verborg alles en ze was niet vreselijk dun. De poes begon met het eten van de muis en het vlees schrokte ze naar binnen. Eten was minder vers en smaakte minder in deze natte omstandigheden. De poes keek rond en stond op. Ze schudde haar vacht uit en keek rond. Ze wilde gaan jagen. De poes stond op en groef de botten van de rat in. Haar blik viel op meerdere warriors, misschien wilde een mee gaan jagen. Ze liep naar een poes, Appleblossom en miauwde hartelijk. "Hallo, Appleblossom!" begroette ze de poes en ze keek haar vriendelijk aan.

[Inspiboost, sawrry xD]

De regen tikte genadeloos neer op de bladeren van een overhangende boom. In juist die plek had Appleblossom haar rust gezocht, half verborgen tussen het riet van de kampmuur en geborgen door de bladeren van de boom die haar droog hielden. De Warriors den was immers nu zeer druk, nu iedereen daar zijn bescherming zocht tegen weer en wind. Appleblossom hield echter niet zo erg van drukte en nu ze hier toch redelijk droog zat... Ze redde het wel. Het was hier veilig. Zolang het onweer niet te dicht in de buurt kwam, dat wel. Anders was ze gedwongen die overbevolkte den in te gaan. De poes legde haar kop op haar poten en droomde weer wat weg.

Toen ze weer ontwaakte, was dat omdat ze pootstappen op de natte aarde hoorde. Ietwat geschrokken dat ze dit pas nu door had, hief ze haar kopje met een ruk. Ze knipperde wat verrast, maar ook schichtig, met haar gouden ogen en kwam wat onhandig overeind tot een zittende positie. Ze nam de naderende Bengaalse poes met een voorzichtige blik in zich op. Ze was zeker niet stevig gebouwd en als ze hard haar best deed, kon ze best een naam van de poes oplepelen. Het lag op het puntje van der tong. Panther..fur dat was het. Pantherfur. De poes begroette haar vrolijk en Appleblossom boog haar kopje eventjes wat verlegen. "Hallo Pantherfur," Miauwde het poesje toch vriendelijk en beleefd. "Waarom ben jij nog buiten in dit weer?" Vroeg ze vervolgens, met een hint van nieuwsgierigheid in haar stem.

Appleblossom keek omhoog naar Pantherfur met haar grote, goudkleurige ogen. Hierna besloot ze toch maar te gaan zitten met een soepele beweging, want anders werd ze al nerveus van het lager zitten dan de andere poes. "Ik wilde gaan jagen." Miauwde de poes, ietwat kortaf maar toch op vriendelijke toon. Appleblossom hield haar kopje wat scheef, niet heel erg zeker of het nou de bedoeling was dat ze vroeg of ze mee ging. Haar keel werd dichtgeknepen door twijfel, en het enige wat ze eruit kreeg uiteindelijk was een zachte "Oh.." Maar Pantherfur redde de zaak al in Appleblossom's geval door te vragen of ze mee wilde. Voorzichtig glimlachte Appleblossom. Haar eerste instinct was uit verlegenheid en angst nee te zeggen, bang voor sociaal contact. Maar ze had zichzelf beloofd socialer te zijn... "Ja, graag," Miauwde ze vriendelijk, maar toch op verlegen toon.