{OPEN} To young..

_{Ivypool hinkte de elder den uit. Ze was dan misschien pas 9 moons jong, maar ze had zich pas toch al bij de elders moeten voegen. Ivypool kon haar rechter achterpoot niet meer gebruiken, omdat ze als apprentice was aangevallen door twee BloodClanners. Ze herinnerde zich niks meer, en had later te horen gekregen dat haar zus, Rosypaw, ook was aangevallen. Haar mentor, Leafdream, had hen gered, maar zich daarbij bij StarClan gevoegd. Vaak had de kattin al die spijtgevoelens, als zei niet zo dom was geweest was ze nu gewoon nog de gezonde Ivypaw en werd ze getraind door Leafdream. Ze beet op haar lip en keek naar de sterrenhemel. Elke RiverClankat wist het hele verhaal wel achter haar, ze werd nagekeken, en het ergste was nog, ze zou nooit Warrior worden en het kamp mocht ze niet verlaten zonder enige begeleiding. Ze hoorde wat geluid, en draaide haar kopje toen een kwartslag. ''Hallo?'' Vroeg ze aarzelend.}

Cloudkit was van plan om te gaan kijken of er een elder was die hem misschien een spannend verhaaltje wilde vertellen, toen hij Ivypool in de gaten kreeg. Hij wist dat ze zich nu al bij de elders had gevoegd wegens haar poot, maar niemand wilde hem vertellen hoe het kwam dat haar poot onbruik was geworden en waarom Leafdream er niet meer was. Het witte katertje vermoede dat hij dood was. Hij was even aan het twijfelen of hij het haar zou vragen of haar met rustlaten, toen hij haar hoorde miauwen. 'Hallo?' Klonk het aarzelend. Nu moest hij wel naar haar gaan, dacht Cloudkit, iet wat blij dat hij nu niet meer hoefde kiezen. Hij kwam vanachter de struiken die de eldersden bedekten en ging voor haar staan. 'Hallo, mag ik jou iets vragen?' Vroeg het katertje zo beleefd mogelijk. Hij ging rustig zitten en krulde zijn witte pluimstaartje rond zijn pootjes. Hij likte ook even zijn pootje om daarna over zijn hoofdje te wrijven zodat hij er wat deftig uitzag. Hij was nu eenmaal beleefd opgevoed.

_{Een kleine kitten kwam in haar gezichtsveld. Hij ging voor haar staan en Ivypool glimlachte naar hem. ''Hallo, mag ik jou iets vragen?'' Vroeg de kleine kitten zo beleefd mogelijk aan haar. ''Tuurlijk, Cloudkit, was het niet?'' Vroeg ze en glimlachte weer naar hem, waarna ze zich neerzette en een paar keer haar poot natmaakte om vervolgens eens achter haar oren te wassen. Haar blauwe ogen stonden zachtaardig, dat was ze gewoon. Eigenlijk was ze ook wel een romanticus, maar welke kater wilde er nu een elder als partner?}

'Tuurlijk, Cloudkit, was het niet?' Vroeg Ivypool met een glimlach. Het witte katertje knikte dat ze het juist had. De poes ging zitten en likte haar poot, waardoor Cloudkit weer moest denken aan zijn vraag. 'Ik eh, ik vroeg me af hoe het komt dat jou poot niet meer kan bewegen?' Vroeg het katertje met nieuwsgierige oogjes op haar poot gericht. Hij vroeg zich af of ze het niet onbeleefd vond dat hij dat vroeg, maar hij was nu eenmaal te nieuwsgierig om het niet te vragen. Hij deed een stapje naar voren zodat hij het beter kon horen als ze het wou zeggen en zodat ze het dan minder luid moest zeggen. Zijn staart kwispelde, alsof hij een hondje was, van opwinding en afwachting.

_{''Ik eh, ik vroeg me af hoe het komt dat jou poot niet meer kan bewegen?'' Vroeg het witte katertje en keek naar haar achterpoot. Ivypool glimlachte eventjes wat vaag. ''Ik ben aangevallen door twee BloodClanners, hulp kwam te laat.'' Sprak ze en keek de kitten aan. ''Ik lette niet op, anders had ik ze al van ver geroken en had ik niet in hun klauwen gelopen.'' Ivypool draaide wat heen en weer met haar oortjes, en zwiepte met haar staart. ''Als mijn zusje Rosypaw niet was gekomen, was ik niet eens elder geweest.'' Haar zachte blik bleef rusten op de kitten, die er als een hondje bijstond. Ze greens eventjes naar hem en zwiepte met haar wat pluizige staart naar hem, om een spelletje te beginnen.}

Rustig vertelde Ivypool haar verhaal en opgewonden, maar zo stil mogelijk om geen woord te missen luisterde Cloudkit aandachtig.'Als mijn zusje Rosypaw niet was gekomen, was ik niet eens elder geweest.' Sloot de spierwitte poes haar verhaal af. Ivypool glimlachte naar de kitten en deed teken dat ze wel een spelletje met hem wilde spelen. Cloudkit veerde enthousiast op en keek naar de zwiepende pluizige staart, hij wilde het graag eens aanvallen. De witte kitten dook ineen en sloop wat dichter naar het witte pluisvacht. Met stralende blauwe oogjes probeerde hij de staart te pakken te krijgen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De sneeuw witte kitten probeerde zich aan de staart vast te klauwen, maar had steeds alleen wat pluis mee. Hij was dan wel een kitten, maar hij werd bijna leerling dus hij wist maar al te goed hoe hij zijn nageltjes moest inhouden tijdens het spelen en dat deed hij nu dus ook.