{Smellpaw, SPT} Don't be afraid, I'm already dead

Zwijgend lag de poes voor de nursery. Haar buik begon ondertussen flink te zwellen en haar humeur verdween daardoor nog veel meer. De poes was nog steeds in de put en ernstig chagrijnig door dit hele gebeuren. Ze krulde zich op in een kleine bal en weigerde anderen aan te kijken. Ze was toch een mislukkeling

Smellpaws maag maakte rommelende geluiden. De eerste sneeuw viel al. De zwarte poes schudde de vlokken van zich af. Ze keek naar de Nusery. Ze had meedelijden met de kittens en de moederkatten. Met haar vacht dik opgezet liep de apprentice naar de prooistapel. Er lagen een paar zielige stukjes muis en een dikke vink. Smellpaw koos de vink eruit en trippelde naar de Nusery. Ze riep een begroeting en liep naar binnen. Met haar ogen naar de grond gericht liep ze doelgericht naar Ashlily. De poes had zich tot een kleine bal gerold. Met haar poot tikte het zwarte poesje tegen de zwart-witte kat. Ze liet de vink vallen. "Honger?", vroeg ze na een tijdje.

Ashlily probeerde haar gedachten stil te krijgen, maar zoals altijd had ze hier niet zoveel succes mee. Ze kneep haar ogen echter dicht en probeerde te doen alsof ze niks dacht. Ook hiermee faalde ze behoorlijk. Toch was deze 'exercise' iets waar ze zich wel aan vastklampte, het gaf haar immers iets te doen. Maar haar gedachten werden al snel onderbroken en alles crashte weer op naar neer, toen er iemand in haar zij porde. "Wat?" Mauwde ze brommerig, terwijl ze haar kop hief. Het was een apprentice, een zwarte. Het jonge katje had een vink voor haar meegebracht en legde die voor haar neer. "Honger?" Had de zwarte apprentice gevraagd. "Nee, bedankt," Mompelde Ashlily, waarna ze haar kop weer neerlegde. Het was nog niet eens gelogen. Ze had echt geen honger.