Behind the trees -Locustpaw-SPT-

De jonge apprentice riep rustig tussen de bomen door. Ze luisterde aandachtig of ze iets raars kon horen. Ze snoof afentoe diep, om te ruiken of er nog andere katten in de buurt waren. Even sloot Nightpaw haar ogen tijdens het lopen, maar opende ze ze vrijwel gelijk weer. Ze naderde een grote boom, en ze wist dat het Owltree was. Ze snoof diep, zoals ze regelmatig had gedaan. Alleen rook ze ditkeer een apprentice. Gelukkig wel een Thunderclankat. De geur werd steeds sterker, en hoe sterker hij werd hoe verleidelijker het werd om de apprentice een bezoekje te brengen. Nightpaw wist nou eenmaal niet alle namen van de Thunderclan uit haar hoofd, maar ze deed haar best ze te onthouden. Misschien zou ze de naam wel weten als ze hem zag. Voorzichtig zette Nightpaw een vaartje in, op naar de apprentice. Om al snel stil te staan, want de kater stond al voor haar.

_{Zijn amber kleurige ogen scanden de omgeving op zoek naar iets te doen. Hij had geen zin om te jagen en geen mentor om mee te trainen. In het kamp blijven was hem te saai en iedereen was te druk om met hem te praten of iets te gaan doen dus had de kater besloten er alleen op uit te gaan. De knappe somali snoof de lucht eens op om te zien of er iemand in de buurt was. En ja hoor, hij rook een thunderclan kat. Direct draaide de Somali zich in de richting van waar de geur kwam en liep hij erop af. Elke pas leek dierlijk door zijn mooie bouw en dat wist hij. Hij had daar een hekel aan maar hij kon het niet helpen. Even keek de apprentice naar links om vervolgens recht voor zich te kijken en een botsing met een andere kat te voorkomen. Nu stond de kater voor de kat die hij net had geroken. "Hallo" Zei de kater vriendelijk terwijl zijn amberkleurige ogen de poes in zich opnamen. Ze was een iets kleinere apprentice rond een maand of 6 schatte de kater. En ze had mooie en speciale ogen. In het algemeen was de poes dus niet lelijk.}

"Hallo" had de kater vriendelijk gezegd. Nightpaw gunde hem een korte, vriendelijke glimlach. Ze nam de apprentice even in zich op. Hij had amberkleurige ogen, en was iets ouder dan zijzelf was. Ze schatte ongeveer een een maan ouder. "Hai..." begroette ze de kater. "Nightpaw." vriendelijk glimlachend stelde ze haarzelf voor. Deze kater leek aardiger te zijn dan die asociale Dawnpaw, die ze laatst had ontmoet. Ze had hem vanaf het begin al niet gemogen.

_{"Hai..." Hoorde hij de poes zeggen. Haar ogen...Ze hadden zo een speciale kleur. Locustpaw wist niet eens dat de ogen van een kat zo een kleur konden hebben. Hij dacht eens na. Een poes met zo een speciale ogen zou hij zich toch kunnen herinneren als hij haar al eens was tegengekomen. Maar hij kon haar zich niet herinneren. "Nightpaw." Hoorde hij hoe de poes zich voorstelde met een glimlach. "Leuk je te ontmoeten, ik ben Locustpaw" Zei de kater met een glimlach. Het was altijd leuk om een nieuwe kat te ontmoeten vond Locustpaw. Nou ja zolang ze aardig waren was het wel leuk. Bijvoorbeeld Dawnpaw hij had hem nog niet ontmoet maar wel van hem gehoord. Hij zou erg arrogant zijn, of dat hoorde hij de hele tijd. Daarom keek de kater er niet echt naar uit de apprentice genaamd Dawnpaw te ontmoeten. Maar deze poes leek hem wel aardig.}

De jonge kater voor Nightpaw had zich met een glimlach voorgesteld. Locustpaw. Nightpaw vond het een naam die makkelijk in haar hoofd kon blijven hangen. "Aangenaam kennis te maken."
zei Nightpaw. Ze meende het oprecht. Ze kende niet veel anderen uit de clan. Alleen Dawnpaw, en nu ook Locustpaw. Gelukkig waren er ook nog aardigere katten op deze planeet. "En, wat brengt jou hier?" vroeg ze daarna, zodat ze wat hadden om over te praten. Ze hield niet echt van ongemakkelijke stiltes.

_{"Aangenaam kennis te maken." Hoorde hij de poes zeggen. Hij knikte als een teken dat hij het ook leuk vond om kennis te maken met haar. "En, wat brengt jou hier?" Hoorde hij de poes daarna vervolgen. Even dacht Locustpaw na over wat te zeggen. "Ik had niets te doen dus ging ik er maar op uit." Vertelde Locustpaw met een glimlach. Locustpaw was blij dat de poes iets had gevraagd anders was er waarschijnlijk een ongemakkelijke stilte geweest en daar had hij een hekel aan, het maakte hem alleen maar nerveus. "En wat doe jij hier?" Vervolgde de kater.}

"Ik had niets te doen dus ging ik er maar op uit." zei Locustpaw met een glimlach. Toen vroeg hij wat Nightpaw hier deed. Ze glimlachte kort voordat ze antwoord gaf. "Eigenlijk precies hetzelfde. Ik verveelde me nogal, en een wandeling kan geen kwaad, toch?" zei ze eerlijk. Liegen deed ze niet. Maar geheimen doorvertellen deed ze oo niet. Twee dingen die vaak met elkaar konden botsen. Nightpaw snoof even onmerkbaar de geuren op, die in de omgeving te ruiken waren. Ze genoot van de geur van de bladeren. Ze vond het immers een van de fijnste geuren die er bestond.

_{"Eigenlijk precies hetzelfde. Ik verveelde me nogal, en een wandeling kan geen kwaad, toch?" Zei de gestreepte poes. Locustpaw knikte. Hij wist niet echt wat te zeggen dus keek hij even naar zijn poten. Toen hij voelde dat er een stilte ging komen besloot de somali toch nog iets te zeggen. "Dus, nog iets leuks tegengekomen?" Vroeg hij dan maar met een glimlach.}

Blijkbaar voelde Locustpaw de stilte ook aankomen, want hij verbrak het al snel. Dus, nog iets leuks tegengekomen?" Locustpaw had geglimlacht toen hij de woorden zei. Nightpaw dacht na. Niet veel bijzonders, maar zat er wat leuks bij? "Niet veel bijzonders, bladeren en takken vooral. En ergens nog een muizenschedel, niet dat dat erg bijzonder is." antwoordde ze. Wat een alledaags, saai gesprek was dit. Misschien konden ze wat gaan doen. Klimmen in een van de bomen, of gewoon ergens ronddwalen. Dat was immers beter dan hier stiltes op gaan vullen. "Zin om in een boom te klimmen?" vroeg ze daarom maar. Beter dan niets, toch?

Onderwerp: Re: Behind the trees -Locustpaw-SPT-