{Foxstream & spt} Fallen memories

_{De zwarte kater liep met snelle passen richting de stroom. Ruige wind was te voelen in zijn lange vacht, en hij gromde zacht. Hij schudde voor de zoveelste keer die dag zijn vacht weer recht. Een beetje gehumeurd ging hij voort, ogen half dichtgeknepen en met een vacht die steeds wat opwaaide door de wind. Van jagen zou niks komen, omdat de wind alle geuren her en der blies. Frostlake was op pad om iets te drinken. ''Dat je voor een beetje water deze storm in moet,'' mompelde hij geïrriteerd toen hij eindelijk bij de stroom aankwam. Het water waaide zo nu en dan een beetje op, en toen hij zijn neus erin duwde en zijn mond opende was er een soort koude schok. Hij dronk snel, dan kon hij weer naar zijn nest toe zo.}

Een storm woei over het territorium, maar dat hield haar niet tegen. Een beetje wind en regen, ze was geen suikerklontje dat zou smelten. Daarbij was het dan lekker rustig in het territorium. Bij het riviertje ging ze even zitten, niet eens merkend dat Frostlake iets verderop aan de overkant zat. Pas toen ze even rondkeek zag ze hem zitten. Waarom moest ze hem nu weer tegenkomen? Ze besloot de kater voorlopig even te negeren en ze zou zien of hij toevallig haar zou aanspreken.

_{Frostlake lepelde het koude water vluchtig naar binnen, toen hij opkeek van wat geluid. Het was Foxstream, een kattin die aan de kant van Rushspirit stond. Ze negeerde hem, dat was wel duidelijk. Frostlake keek eventjes wat verbaasd, voordat Rushspirit kwam waren ze redelijk goede vrienden geweest, had die kater nu alles kapot gemaakt? ''Foxstream,'' Zei hij vervolgens, en dronk nog snel een paar slokken, waarna hij opkeek, en afwachtte op een reactie.}

''Foxstream,'' klonk het plots en even keek ze de kater aan. 'Ook hallo Frostlake' sprak ze rustig, op dit moment klonk hij nog niet achterdochtig. Ook kon ze geen haat in zijn stem vinden, dus tot nu toe zat het nog goed. Als hij zo verder zou gaan, zou ze blijven. Anders was ze weg. Shrewleap had een hekel aan haar, dat wist ze, maar gelukkig was dat wederzijds. Het kon toch geen kwaad om een vijand in de clan te hebben? Had je tenminste iemand om je gevoelens op te botvieren. Dat het nu de zogenoemde leader was, dat was bijzaak.

_{''Ook hallo Frostlake.'' Sprak de kattin rustig tegen hem, en keek hem een aantal tellen aan. Hij liep een stukje langs de beek totdat hij tegenover haar stond, aan de andere kant van de beek. ''Hoe gaat het met je? Het is lang geleden dat wij hebben gepraat.'' Vervolgde hij zijn eerde vraag, met een kalme uitspraak. Hij wendde zijn blik even af naar het water en lepelde nog een aantal slokken naar binnen, waarna hij zijn lippen aflikte en de kattin weer aankeek.}

''Hoe gaat het met je? Het is lang geleden dat wij hebben gepraat.'' miauwde de kater, nadat hij tegenover haar was gaan zitten. 'Oh goed hoor, Met jou?' vroeg ze rustig en keek hem aan. De wind woei haar vacht licht door de war, terwijl de regen ervoor zorgde dat het plat tegen haar lichaam kwam te liggen. Ach, je kon ook niet alles hebben.