[SPT - FP] Watch Out For Your Clanmates [& Rushspirit]

En nu had ze genoeg gehoord! Een klein stukje liep ze rustig weg van het groepje, zoals iedereen, alsof er niks aan de hand was. Nog een laatste blik wierp ze op de katten die allemaal weer hun eigen weg gingen en zette het daarna op een lopen. Op naar Rushstar! Haar poten bewogen zich zeer snel voort onder haar lichaam, iedereen wie tegen Rush was, was bij de bijeenkomst geweest, dus ze had in het kamp zelf niks te vrezen van de katten om haar heen. Niemand zou iets doorvertellen aan Shrewleap. Al snel naderde ze het kamp, het was gewoon nog een kwestie van door de braamstruiken heen te racen en dan naar boven te klimmen, naar hem toe. Met grote, gehaaste passen rende ze in de richting van het hol, niet echt lettend op kittens, apprentices, warriors en Elders die haar in de weg liepen. Gewoon er dwars doorheen, ze moesten maar opletten! Al snel was de poes boven. Ze had moeite met haar vaart zo erg te verminderen dat ze niet tegen haar leader opbotste, maar uiteindelijk kwam ze wel tot stilstand, al was dit nog niet eens een vossenstaart van hem vandaan. 'Sorry als ik u stoor' sprak ze licht hijgend, 'Maar u moet dit weten!'

[& Rushspirit]

Een lichte bries waaide door het kamp heen. De bladeren aan de bomen kleurde langzaam in allerlei warme herfstkleuren. Rushstar zijn grijze vacht had een aardige schutkleur in de oranje tot rode bladeren. Helaas zal deze tijd niet voor lang duren en zal Bladkaal snel weer aanbreken, een tijd van honger, nood, ziektes en doden. Een vreselijke tijd als je het hem vroeg. Zijn felgele ogen bestudeerde wat er allemaal gebeurde in het kamp. Opeens zag hij een rossige kat op hem af komen rennen. Verbaasd trok hij zijn wenkbrauw op en wachtte maar tot hij dichterbij was. 'Sorry als ik u stoor' sprak ze licht hijgend, 'Maar u moet dit weten!' zei Foxstream tegen hem wanneer ze bij hem stond. Rushstar liet zijn achterwerk op de grond zakken en sloeg vervolgens zijn staart over zijn voorpoten heen. “Vertel” beveelde hij haar terwijl er een licht nieuwsgierige blik in zijn ogen verscheen.

“Vertel” was het korte, kordate antwoord van de donkergrijze kater. Een lichte grijns verscheen op Fox' gezicht, 'Nou, u heeft het misschien ook al wel door, maar er zijn een paar clanleden die u niet echt vertrouwen, niet als leider van de clan zien.' begon ze rustig, 'Shrewleap, Innerghost, Timesong enzo' Even haalde ze adem en zocht de juiste woorden voor ze verder ging. Ze zou niet te lang rond de pot draaien, hoe langer ze dat deed, hoe minder lang hij de tijd had zich er op voor te bereiden. 'Ze zijn plannen aan het verzinnen u weg te werken, uit de clan te zetten of te vermoorden ofzo.' Plots schoot er iets door haar hoofd, zou de kater haar wel geloven? Waarom zou hij? Ergens moest hij wel, maar...

_{'Nou, u heeft het misschien ook al wel door, maar er zijn een paar clanleden die u niet echt vertrouwen, niet als leider van de clan zien.' begon ze rustig, 'Shrewleap, Innerghost, Timesong enzo' zei ze tegen hem. Een lichte knik lieten zijn spieren maken als instemming, hij wist dat de opgenoemde katten hem totaal niet als leider accepteerde en keek er onderhand al niet meer na, hij was er aan gewend geraakt. Ook al had hij natuurlijk wel liever dat ze hem gewoon zagen als leider maar soms kon je niet alles hebben. ‘Ze zijn plannen aan het verzinnen u weg te werken, uit de clan te zetten of te vermoorden ofzo.' Hij kneep zijn ogen tot spleetjes bij die woorden, kon hij deze kat überhaupt wel vertrouwen. Een wantrouwende blik stond in zijn ogen. “En hoe ben jij daar achter gekomen?” zei hij met een wantrouwende toon.}

“En hoe ben jij daar achter gekomen?” Ze had kunnen weten dat die vraag zou komen, maar het was niet het gene waar zij zich had op voorbereid. 'Gewoon' sprak ze een beetje twijfelend, 'Ik had me zogezegd bij hen gevoegd en...' Foxstream zweeg. Eigenlijk wist ze niet goed hoe ze het moest uitleggen, zou hij haar wel geloven als ze de waarheid zei? Misschien wel, misschien niet... 'Maar u moet me geloven! Anders wordt het sowieso uw ondergang!' Ze riep nog net niet, maar veel scheelde het niet. Daarna richtte ze haar blik op de grond. Ze durfde hem niet meer echt aan te kijken, wat zeker voor het eerst was. Normaal had ze geen respect voor hogere rangen, maar op de een of andere manier wel voor hem. Misschien omdat hij zo rechtvaardig was om te beloven Shadowclan weer sterk te maken. Misschien omdat hij kittens al vlug apprentice liet worden dat ze vertrouwen in hem had... Ze wist het niet.

"En?" sprak hij opdringerig, en wat? Wat moest hij nog weten? 'En wat?' sprak ze een beetje geërgerd. Hij moest nu niet irritant gaan doen, anders zou ze hem in de steek laten! Dan had ze hem gewaarschuwd en moest hij het verder zelf maar weten. Dat moest hij eigenlijk sowieso. Haar felgele ogen keken hem nu weer recht aan. 'Dit is ook het enige wat ik weet hoor!' ging ze verder, 'Nu ja, afgezien dat het waarschijnlijk niet lang meer gaan duren voordat ze iets gaan uitvoeren.'

De kater schudde even met zijn kop, 'Je had gesproken: Ik had me zogezegd bij hen gevoegd en...' zei hij op een kalme maar emotieloze toon. "Dus ik wil graag weten wat er na die 'en' kwam" 'Ow, dan' miauwde ze, opnieuw rustig, 'Gewoon en toen kwam ik dat te weten...' Ze zuchtte, ze had dit al gezegd, maar een keer herhalen kon geen kwaad. 'Kijk, ik kan het begrijpen dat u me niet gelooft, maar ik probeer u alleen te helpen. Als u mij gelooft... kan u misschien nog aan de macht blijven. Als het als een verrassing komt, is het immers... Tja... moeilijker.' Ze keek de kater aan en wachtte nog even op een antwoord. Waarschijnlijk zou ze daarna de Den moeten verlaten...