[Desertkit] On the way to the beginning ... [SPT]

***
Smellpaw keek uit over het Riverclan territory. De crêmekleurige kitten naast haar was nog steeds stil. Zuchttend likte Smellpaw zachtjes diens kop. "Het komt allemaal wel weer goed Desertkit. Stormstar zal heus niet zo boos worden.", mauwde ze rustig. Ze vernauwde haar blauwe ogen tegen de roze gloed die in de hemel hong. Daarna keek ze terug naar het jong. "Ik beloof het je. Als Stormstar wel zo boos word, en ik herhaal als, dan jaag ik een maandlang op de dikste prooien en geef ik ze persoonlijk aan jou. Afgesproken?, grapte ze. Eigenlijk meende ze het wel maar het klonk toch grappig.

_{Met grote ogen keek de kleine poes rond. Dit keer waren haar ogen niet groot omdat ze straks waarschijnlijk een boze Stormstar ging zien maar door het uitzicht dat er was. Ze kon een groot deel van de Riverclan territorium zien en dat vond de kleine poes prachtig. Op de weg dat ze Smellpaw had gevolgd keek ze wel om zich heen maar ze had nooit goed genoeg gekeken om dit uitzicht te zien. Toch bleef de kleine poes door het verdriet dat ze had. "Het komt allemaal wel weer goed Desertkit. Stormstar zal heus niet zo boos worden." Hoorde ze de zwarte apprentice naast zich zeggen. Desertkit richtte haar blik op de zwarte apprentice. "Ik beloof het je. Als Stormstar wel zo boos word, en ik herhaal als, dan jaag ik een maandlang op de dikste prooien en geef ik ze persoonlijk aan jou. Afgesproken? Hoorde ze de poes daarna vervolgen. Desertkit zag het grappige er niet in omdat ze toch zei dat Stormstar boos zou worden. Maar toch 'lachte' ze ze erom zodat de apprentice zou stoppen met proberen haar op te vrolijken, ze wist dat het toch niet zou lukken.}

***
Smellpaw hoorde Desertkit lachen. Ze ontspande zich eventjes. De groene vlakte die voor zich uit spreide benam haar adem. Hier en daar was er een boom, maar vooral veel gras en riet. In de verte zag Smellpaw de contrasten van het eilandje, waarop het camp lag. Zuchttend ging de zwarte poes zitten. "Vind je het niet mooi hier." Haar stem klonk vol bewondering. Ze was vooral verwonderd van de schoonheid van dit gebied. "Prachtig toch!", voegde ze er aan toe.

_{Het gebied wat voor hun uitstak was adembenemend en al zeker voor de kitten die alleen nog maar de binnenkant van het kamp gezien heeft. "Vind je het niet mooi hier." Hoorde ze de poes vragen. Desertkit knikte, het was zeker mooi! "Prachtig toch!" Hoorde ze de poes er nog aan toe voegen maar hier reageerde de kitten niet op.

-Flut...}

***
Smellpaw zag dat Desertkit knikte. Ergens ging een belletje rinkelen. De kitten had tot nu toe nog niets gezegd. "Hé, ben je je tong verloren?", plaagde Smellpaw fluisterend. Ze likte haar poot wachtend op een antwoord.

~Urgg... Slechtste post ever~

_{Rustig bewonderde de kleine kitten haar het mooie uitzicht. Ze wou hier het liefst nog een tijdje blijven voor 3 redenen. 1) Ze zou dit uitzicht pas terug kunnen zien als ze een apprentice is 2) omdat het gewoon mooi is en 3) omdat ze dan minder snel bij Stormstar is. Ineens werden haar gedachten onderbroken door de zwarte apprentice naast haar en werd ze terug gezogen naar de realiteit. "Hé, ben je je tong verloren?" Desertkit keek op naar de poes. Net had de poes haar al proberen op te vrolijken, niet at dat was gelukt, en nu wou ze nog dat ze sprak. 'Nou ja, ze zal vast niet stoppen tot ik iets zeg.' Dacht de poes en ze kon nog net een zucht inhouden. Desertkit wist dat als ze ging spreken dat ze dan moeilijker haar emoties kon inhouden dus het was een klein risico, ze zou kunnen gaan huilen. "Nee" Klonk er dan zacht uit haar roze bekje.

-Moon gaat 2 weken naar Griekenland dus ze zal afwezig zijn rond de 24ste gaat ze weer actief worden dus we kunnen wel meer dan 11 keer in dit topic posten anders zijn we veel te snel bij het Riverclan kamp.}

***
"Nee", klonk het zachtjes. Smellpaw kneep haar ogen tot spleetjes. Ze grinnikte. "Trek het je toch niet aan. Bekijk het langs een leuke kant: Je ziet Stormstar terug, en het is een goede les voor later.", mauwde Smellpaw rustig en vrolijk. Ze wist dat ze zelf maar de hele al babbelde en dat het misschien een beetje vervelend was. Misschien ook wel heel zeker. "Hé, moet ik je eens een goed verhaal vertellen?", vroeg ze na een tijdje.

~Yup, 'k heb het begrepen~

_{"Nee" Antwoordde de kleine crème kleurige kitten op de vraag van de apprentice. "Trek het je toch niet aan. Bekijk het langs een leuke kant: Je ziet Stormstar terug, en het is een goede les voor later.", Desertkit knikte, alleen ze wou Stormstar niet zien omdat hij waarschijnlijk boos zou worden op haar. "Hé, moet ik je eens een goed verhaal vertellen?" Hoorde ze de zwarte apprentice voorstellen na een korte stilte. "Oke" Antwoordde de poes weer kort en zacht.}

***
Smellpaw knikte. Ze haalde een paar keer diep adem. "Toen ik nog een kitten was. Ik zat nog niet bij deze clan en ik was half rogue, half kittypet. Er was zowat niemand die voor mij zorgde alleen ik. Soms waren de mensen heel lief voor mij, Bah!" Smellpaw slikte even en ging dan weer verder: "Dus, op een dag wandelde ik naar een kleine rivier. Het lag dichtbij een korenveld. Ik wou heel graag eens een visje vangen. Maar toen ik hem bijna had viel ik in het water. Bijna was ik verdronken, toen oppeens een groot heel groot ding me uit het water tilde. Het dier was wel drie katten hoog en twee vosselengtes lang. Hij had poten met glimmend metaal. En het gekste was dat er een twoleg op de rug zat. Het had een korte vacht maar op de kop zaten hele lange haren. De staart was niet zoals bij ons. De staart leek eerder een beetje op de zeewieren. Ik ging meteen terug naar huis; een verlaten konijnenhol. Later die dag kwam ik te weten dat het dier een paard heette." Ze keek de kitten aan en glimlachte trots. Ze had dit verhaal al aan Daykit vertel maar dat mocht Desertkit ook wel weten. "En nu jij..." Haar stem klonk nog steeds een beetje trots, maar er klonk meer nieuwsgierigheid door.

_{"Toen ik nog een kitten was. Ik zat nog niet bij deze clan en ik was half rogue, half kittypet. Er was zowat niemand die voor mij zorgde alleen ik. Soms waren de mensen heel lief voor mij, Bah!" Hoorde ze de zwarte apprentice vertellen. Direct moest Desertkit denken ana alle slechte dingen die ze had gehoord over de twolegs. Mara zelf geloofde ze niet dat de twolges zo slecht konden zijn, toch? Wand wat wisten de katten van haar clan dan behalve dat ze in huizen wonen, er soms andere katten bij hun wonen en ze in rare monsters reden. En a ja er soms honden bij hun woonden. Niemand kon toch weten hoe ze waren omdat er verhalen ana ze werden vertelt. Geen één kat had ooit de moeite gedaan om de twolegs te bestuderen omdat ze direct alle verhalen geloofden. Niet dat Desertkit van twolegs hield, ze was gewoon ene beetje nieuwsgierig naar hoe ze echt waren. Toen wekte de stem van Smellpaw de kleine kitten weer uit haar gedachten. "Dus, op een dag wandelde ik naar een kleine rivier. Het lag dichtbij een korenveld. Ik wou heel graag eens een visje vangen. Maar toen ik hem bijna had viel ik in het water. Bijna was ik verdronken, toen oppeens een groot heel groot ding me uit het water tilde. Het dier was wel drie katten hoog en twee vosselengtes lang. Hij had poten met glimmend metaal. En het gekste was dat er een twoleg op de rug zat. Het had een korte vacht maar op de kop zaten hele lange haren. De staart was niet zoals bij ons. De staart leek eerder een beetje op de zeewieren. Ik ging meteen terug naar huis; een verlaten konijnenhol. Later die dag kwam ik te weten dat het dier een paard heette." Desertkit haar ogen straalde verbaastheid uit toen ze hoordde over het rare wezen, ene paard..... "En nu jij..." Hoordde ze de poes dan zeggen. "Nou, ik heb nog niet zo veel meegemaakt. Ik ben geboren in een storm toen mijn moeder en vader aan het wandelen waren tot er een storm losbrak. En toen kwam er een bloodclan kat en die wou ons doden. Mijn vader bevechte die en mijn moeder vluchtte met mij in haar bek. Ik kon nog niets zien maar hoorde alles erg goed. Maar omdat mijn moeder net was bevallen van mij was ze erg zwak en op de weg naar het camp was ze zo moe geworden dat ze niet meer verder kon. Toen heeft ze mij verstopt en is ze vermoord, de bloedclan kat kon mij niet meer vinden en is vertrokken. De volgende dag ben ik gevonden door een paar warriors en ben dan opgevangen door Pantherfur." Vertelde de kleine poes met een brok in haar keel.}

***
"Nou, ik heb nog niet zo veel meegemaakt. Ik ben geboren in een storm toen mijn moeder en vader aan het wandelen waren tot er een storm losbrak. En toen kwam er een bloodclan kat en die wou ons doden. Mijn vader bevechte die en mijn moeder vluchtte met mij in haar bek. Ik kon nog niets zien maar hoorde alles erg goed. Maar omdat mijn moeder net was bevallen van mij was ze erg zwak en op de weg naar het camp was ze zo moe geworden dat ze niet meer verder kon. Toen heeft ze mij verstopt en is ze vermoord, de bloedclan kat kon mij niet meer vinden en is vertrokken. De volgende dag ben ik gevonden door een paar warriors en ben dan opgevangen door Pantherfur." Smellpaw kreeg een brok in haar keel bij het verhaal. Tranen prikten achterin haar netvlies. Ze schudde haar kop. "Wat erg...", fluisterde ze nog steeds geschokt.

_{Tijdens het vertellen van haar verhaal voelde de kitten hoe de brok in haar keel steeds groter werd en haar bijna liet stoppen met praten maar toch ging Desertkit verder met haar verhaal. Ze zou zich sterk houden en niet breken. "Wat erg..." Hoorde ze de zwarte apprentice geschokt zeggen. De crème kleurige poes haalde haar schouders op. "Pantherfur heeft me goed opgevangen en ik heb nooit geweten hoe ze waren dus ik mis ze niet zo heel erg." Vertelde de kleine poes, en ook al was het een leugen het was te geloofwaardig om te kunnen vertellen dat ze loog.

-flut..}

***
"Pantherfur heeft me goed opgevangen en ik heb nooit geweten hoe ze waren dus ik mis ze niet zo heel erg." Smellpaw knipperde haar tranen weg. Ze keek scherp naar het landschap. "Ik heb ook nooit mijn ouders gekend. Ik heb 2 zussen. Alleen...", ze liet haar stem wegsterven bij de gedachte.

~Even flut