{Smokebreath} Wounded

De zwarte kater liep de Medicine Cat Den in. Hij was het korte gevecht met Wolftail nog niet vergeten, en hij zou het nooit vergeten ook. Frostlake keek even naar zijn voorpoot, bebloed en een flinke snee. Ook liep er een kras over zijn voorhoofd, waar nog steeds bloed uit droop. Er waren ook wat plukken vacht weg hier en daar, maar dat groeide vanzelf weer aan. Hij baarde zich alleen zorgen voor een diepe snee in zijn zij. De vacht er omheen was een beetje rood aan het worden, en het deed pijn bij het lopen, aangezien de snee vlak bij de spier van zijn achterpoot zat. Hij keek rond en hoopte de kater die de naam Smokebreath droeg snel te vinden. ''Smokebreath?'' Vroeg hij en schraapte zijn keel toen, die erg droog was geworden in de tijd dat hij niet had kunnen drinken. Rustig ging hij zitten en wachtte af.

Met uiterste concentratie draaide hij het spinrag om zijn poot heen, een plek waar hij verwond was geraakt tijdens het goede gevecht. Ondanks dat het zeer deed, was hij er niet rouwig om. Sterker nog, hij was er ietwat trots op. Hij was zo blij dat hij weer eens deel had kunnen nemen aan een gevecht, om die rush weer te voelen, terwijl hij het tegen een andere kat opnam. Nee, hij had geen spijt van het idee dat hij Rushspirit's Deputy genaamd Stunspore het leven ontnomen had. De kater had het absoluut verdiend. Uiteindelijk legde hij de laatste streng spinrag om zijn voorpoot heen en strekte hij deze even. Het zat prima. het handige aan een medicine cat zjn, was wel dat hij zijn eigen wonden kon verzorgen. Brommerig keek hij echter op toen een stem zijn concentratie verbrak. Zwijgend kwam hij achter de rots uit zijn den vandaan. "Ja?" Bromde de kater. "Wat is er?"

Frostlake hoefde niet lang te wachten, want al snel kwam de zwarte kater achter zijn rots vandaan. ''Ja?'' Bromde de kater naar hem. ''Wat is er?'' Frostlake trippelde wat dichterbij. ''Ik heb een aantal wonden opgelopen tijdens het gevecht met Wolftail,'' Sprak hij en knikte even naar de diepe snee in zijn zei. ''Ik hoopte dat je er even naar zou willen kijken.'' Even flitste hij terug naar het gevecht, hoe hij Shrewleap probeerde te helpen, maar dat de BloodClanner hem wegwierp en Wolftail hem verraste met een aanval. Hij wist nu al, dat hij de katten dia voor Rushspirit en Stunspore waren nooit meer zou vertrouwen. De zwarte kater had een paar wonden opgelopen tijdens dat gevecht, een diepe snee in zijn zei, een snee zijn voorpoot en op zijn hoofd een aardige snee, die nog steeds een beetje bloedde. Een druppel bloed drupte van zijn neus op de grond, waar het uiteen spatte. Zou dat bloed alleen in zijn eigen lijf vloeien, of misschien ook in andere. Hij wist het niet, echt niet. Vragend keek hij de Medicine Cat aan.

Met logge stappen, zijn lopen ietwat bemoeilijkt door zijn eigen wonden, stapte kater naar de inktzwarte kater in zijn den toe. Hij had de spinrag en desinfectie al klaargelegd direct na het gevecht. Want hij wist zeker dat hij niet zomaar van alle taken af was. Hij wist ook zeker dat hij niet de enige gewonde was. Kijk eens, hij had gelijk gekregen. ''Ik heb een aantal wonden opgelopen tijdens het gevecht met Wolftail,'' Miauwde de inktzwarte kater, Frostlake als Smokebreath het goed had. "Stap maar in de rij," Mompelde de massieve kater met zijn diepe stem, waarna hij door vernauwde ogen de wonden van Frostlake bekeek. "Geen van allen zijn levensbedreigend," Besloot Smokebreath, "Al zul je een beetje op moeten passen met die in je zij. Niet te hard trainen of werken, anders heropen je die wond. Voor nu ziet hij er schoon en net uit, maar ik zie liever niet dat hij gaat infecteren." Bromde hij, terwijl hij de tot pulp gekauwde marigold bladeren op de wonden drukte. "Dit prikt, maar dit voorkomt infectie." Legde Smokebreath toonloos uit, alsof hij een riedeltje afdraaide dat hij al meermaals had gedaan. Naja, dat had hij ook.

"Stap maar in de rij," Mompelde de massieve kater en bekeek zijn wonden toen. "Geen van allen zijn levensbedreigend," Frostlake knikte even als teken dat hij opgelucht was, maar zoiets had hij zelf ook al in gedachten. Het was maar kort geweest, dat gevecht, maar toch. "Al zul je een beetje op moeten passen met die in je zij. Niet te hard trainen of werken, anders heropen je die wond. Voor nu ziet hij er schoon en net uit, maar ik zie liever niet dat hij gaat infecteren." Bromde Smokebreath en duwde wat tot pulp gekauwde bladeren op de wond, de zwarte kater had geen idee wat het was, alleen prikte het nogal. "Dit prikt, maar dit voorkomt infectie." Legde de kater toonloos uit, en Frostlake knikte. ''Bedankt, Smokebreath.'' Sprak hij en knikte toen eventjes naar de kater. Hij bekeek de kater toen. ''Jij hebt Stunspore vermoord, is het niet?'' Vroeg hij en greens eventjes. Hoe falend zou dat zijn, vermoord worden door de kat die het dichtste bij StarClan staat van de hele Clan, die Stunspore was even erg geweest als Rushspirit.

Met een zwijgzame precisie, legde Smokebreath de pulp van kruiden neer op de wonden van de kater. Nadat dat gedaan was, maakte hij zich klaar om de spinrag aan te leggen, om ervoor te zorgen dat de wond bij elkaar gehouden zou worden. Woorden maakte hij niet vuil van de verder behandeling. Het was wel duidelijk wat hij deed en zo graag sprak de massieve kater niet. Hij hield zijn amberkleurige ogen ietwat vernauwd terwijl hij geconcentreerd de laatste strengen rag aanbracht, totdat Frostlake plotseling het sprankelende idee kreeg een lastige vraag te stellen. Smokebreath vernauwde zijn ogen enkel nog wat meer. "Het moest gebeuren," Bromde de kater enkel, duidelijk niet erg spraakzaam over zijn moord.

"Het moest gebeuren," Bromde de kater enkel, hij was niet erg spraakzaam. Frostlake besloot er verder zijn mond maar over te houden. De kater drukte de pulp van kruiden nu op zijn andere wonden. Toen maakte hij spinnenrag klaar, een van de dingen van wat hij wel wist waar het voor diende. Nee, veel verstand van de kruiden had hij niet echt, maar de belangrijkste dingen wist hij wel te vinden. Hij dacht weer even terug aan de gesprekken die hij met Rushspirit alleen had gehad, hoe de kater boos op hem werd dat hij hem niet met -star benoemde, hoe graag hij die ogen wel niet uit diens kop had willen krabben. In het hoofd van de kater ging veel om. Wolftail, van wie hij dacht dat het zijn vriend was. Foxstream, hetzelfde geval. Fairywren, die hij al een enorme tijd niet meer had gesproken sinds dat hij haar had gered van een slang. Al die katten, waren ze eigenlijk wel te vertrouwen? Hij wist het niet echt.

Een stilte, zo dicht als de rook waar hij naar vernoemd was, viel over de medicine cat den. Voor een moment vroeg Smokebreath zich af of hij misschien te snauwerig geweest was. Maar dit idee verworp hij al snel. Hij kon nooit te snauwerig zijn naar zijn smaak. Eén voordeel aan zijn rang, hij kon legitiem chagrijnig zijn. Hij maakte zichzelf ook immers wijs dat hij niemand nodig had, ondanks dat hij ernstig vereenzaamd was in de krotten van zijn hart. Maar toch was Smokebreath wel gezegend met kennis over het karakter en de lichaamstaal. En hij zag dat Frostlake ver weg was met zijn gedachten. "Sommigen volgen uit overtuiging, sommigen uit angst, sommigen in de honger naar macht." Miauwde Smokebreath, gokkende dat het over Rushspirit ging. Maar dit moment van filosofie onderbrak hij al snel weer. "Als de spinrag eraf gaat, kijk dan goed of de wond niet gezwollen of warm is. Dat duidt namelijk op infectie." Bromde de kater.

Frostlake schrok op uit zijn gedachtes, want de zwarte kater sprak tegen hem. "Sommigen volgen uit overtuiging, sommigen uit angst, sommigen in de honger naar macht." Hij dacht eens na over die woorden, en knikte vervolgens langzaam. Hij wilde nog bedankt zeggen, maar de kater onderbrak dit en begon over de wond. "Als de spinrag eraf gaat, kijk dan goed of de wond niet gezwollen of warm is. Dat duidt namelijk op infectie." Bromde de kater vervolgends en Frostlake knikte bevestigend. Zijn groene ogen zochten de ambere van de kater op, en vonden deze na een paar secondes. Een dankbare blik stond in zijn ogen, waarna hij een klein knikje liet zien.

Smokebreath legde met kundige precisie de spinrag draden op hun plek neer. Ondanks dat hij nooit een medicine cat had willen worden en zijn ogen op het leiderschap had gezet toen hij nog een Warrior was geweest, moest je het hem nageven dat hij zijn werk wel redelijk netjes deed, op een pokkenhumeur na. Op de dankbare knik van Frostlake reageerde hij niet eens, Smokebreath was niet het type om verder in te gaan op zijn momentjes van aardigheid. Hij had immers een reputatie om hoog te houden, was het niet? "Verder nog iets?" Bromde de kater dus maar, waarna hij zijn scherpe amberkleurige ogen weer op Frostlake richtte. Het was moeilijk om in deze kater door te dringen, je te bedenken waar hij aan dacht. Nee, hij wilde dat niet kwijt, aan niemand niet.

"Verder nog iets?" Bromde de zwarte kater vervolgens en Frostlake schudde zijn kop, waarna hij opstond en een keer eerbiedig met zijn staart zwiepte, en de Medicine Den uit verdween, om de kater zijn verdere rust weer te gunnen. Buiten keek hij het kamp rond, en trippelde richting de WarriorDen, hij kon best eventjes uitrusten. Binnen wurmde hij zich naar zijn nest toe en rolde zich op, waarna hij langzaam wegzonk in een diepe slaap.

- Frostlake uit het topic uit