Sweet and spicy, just like Cinnamon [SPT//Cinnamonkit]

LONEWOLF

De zon was al gedeeltelijk onder aan de horizon verdwenen, maar de grijze tabby kater zat nog aan de rand van het kamp. Hij had vandaag braaf zijn taken gedaan, alleen, zoals gewoonlijk. Het patrouille boeit het niet eens meer dat de stille kater mee ging, ze zeiden toch geen woord meer tegen hem. Dan was het lekker rustig om hem heen. Hij geeuwde eventjes en rekte zich uit, waarbij hij enkele gewrichten pijnlijk op z'n plek voelde schieten. Een zachte kreun kwam over zijn lippen heen, voordat hij weer ging zitten en zijn abnormaal lange staart over zijn poten krulde. Lonewolf's oren draaide zich naar achter toe, toen hij krakende takjes achter hem hoorde. Hij snoof de lucht op en merkte de geur van een van de kittens op. "Gegroet, kleine kitten. Hoor jij niet al in bed te liggen?" miauwde hij vriendelijk, zonder zich om te draaien naar de kitten en zijn blik nog steeds strak op de horizon gericht.

Doordat Cinnamonkit niet kon slapen, had ze er alles aan gedaan om de Nursery uit te komen. Uiteindelijk wist ze aan haar moeder en broertjes te ontkomen en nu stapte ze door het kamp. "Gegroet, kleine kitten. Hoor jij niet al in bed te liggen?" De kitten verstijfde bij de plotselinge vraag van een warrior. Ze keek naar de kater en merkte meteen op dat hij niet eens haar kant op had gekeken. "Hoe weet je zo zeker dat ik een kitten ben?" Miauwde ze.

LONEWOLF

Een glimlach verscheen op het gezicht van de grijze kater, toen er een stemmetje van achter hem kwam. Hij draaide zich langzaam om, zodat hij de lichte kitten aan kon kijken. Hij herkende haar vaag als Cinnamonkit, een van de kittens van Shrewstar, de kersverse leider van Shadowclan. Het moest vast een hele eer zijn om kitten te zijn van een leader. "De geluiden waren de licht voor een warrior en je stem verraden je toen je sprak," legde hij kalm uit, terwijl hij voor over boog om de kitten op ooghoogte kon aankijken. "Je moet niet altijd alles geloven wat iemand zegt, als diegene je niet aankijkt," sprak hij daarna, terwijl hij Cinnamonkit een knipoog gaf.

"De geluiden waren de licht voor een warrior en je stem verraden je toen je sprak," Ze knikte. "Dan zal ik de volgende keer wat luider lopen en .. niet praten als een kitten!" Miauwde ze, proberend haar stem te veranderen, wat heel schattig klonk aangezien ze juist hoger sprak. "Zou je me zo geloven?" Zei ze, waarna ze met lompe, luide passen rondjes begon te lopen, waarna ze weer stil ging zitten en met grote ogen naar de warrior staarde. "Je moet niet altijd alles geloven wat iemand zegt, als diegene je niet aankijkt," Ze knikte overdreven als teken dat ze het begrepen had, terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

- Hah, daarom hou ik van kittens, ik kan gewoon doen waar ik zin in heb~-

_{Een glimlach verscheen op het gezicht van Lonewolf, toen de kitten probeerde volwassener te klinken dan dat ze eigenlijk was. Het klonk best schattig, toen het stemmetje omhoog schoot en nog net niet oversloeg. Hij verzetten zichzelf en zijn lange staart sloeg ritmisch op de grond. "Nee, nu zou ik je niet meer herkennen," speelde hij het spelletje mee. "Nu zou ik denken dat de machtige Deputy van Shadowclan achter me stond," spon hij naar de kitten toe. Met zijn poot tikte hij de kitten op d'r kopje aan. "Ben jij de gevreesde Deputy van Shadowclan?" vroeg hij daarna op mysterieuze toon.}

Zachtjes grinnikte ze om de woorden die de warrior uitsprak. Ze stak trots en zelfverzekerd haar borst vooruit en haar kop hoog in de lucht. "Ja! Ik ben de gevreesde deputy van Shadowclan! Niemand kan mij aan!" Bromde ze weer in haar, ietwat schattige, stemmetje.