![[Drops] Droppingkjes of my story DPKsfdL](https://i.imgur.com/dPKsfdL.png)
Anna Larsson but call me: ♥Duckface♥!
32
Actief
| |
|  Onderwerp: [Drops] Droppingkjes of my story ![[Drops] Droppingkjes of my story Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) zo 7 jul 2013 - 13:34 | |
| Hoi, Het lijkt me al vrij duidelijk. Ik zet hier gewoon stukjes van verhalen. (Soms zijn het stukken over Warrior Cats, soms ook weer niet) Er mag gereageerd worden, hoeft niet natuurlijk. Ze zijn niet perfect, maar alle tips of commentaar is welkom. - Waking up in the death:
***
Heel veel jaren geleden werden er twee werelden gecreërd. De wereld waar de mensenlijke wezens wonen en de wereld waar de demotische wezens leven. De demonen waren slechte wezens die uit waren op de mensen wereld over te nemen. De mensen waren zwak, maar vechtlustig. Er was oorlog en de demonen leken te winnen. Tot plots...
De mens besloot vrede te sluiten. Het lukte uiteindelijk, maar er was een regel aangebonden. De gene die vrede sloot werd vervloekt tot de dood...
***
Een schitterende volle maan glinsterde aan de hemel. Lilith zuchtte, wat prachtig toch. Alleen was zij niet prachtig. Ze was een monster.
Lilith keek naar de zilvergrijze stralen. De stralen streelden haar arm. Een kreet van een vogel klonk in de bomen door. Het was zomer. Een prachtige maand. Lilith woonde in een klein stadje. Het had geen naam. Het was vervloekt, zeiden de mensen. Maar Lilith was niet menselijk. Nee, alles behalve.
Het dertienjarig meisje schrok op van voetstappen in de zanderige gang. Meteen keek ze om. Een zucht verliet haar mond als ze zag dat het haar oom was, Mick. "Hoi meisje van me", zei hij droogjes. Zijn ogen waren op de grond gericht terwijl hij liefdevol over zijn jachtgeweer streelde. Hij had altijd wel een reden om zijn jachtgeweer mee te nemen. "Dag, Mick", fluisterde ze terug. Haar ogen keken terug naar het raam. "Mick... Waarom mogen wij eigenlijk niet naar buiten als de maan zichtbaar is?" Het was de zoveelste keer dat ze die vraag stelde. En weer verwachtte ze elke keer het zelfde antwoord: 'Dat zul je wel horen als je groter word meisje.' Maar deze keer zweeg haar oom. Lilith fronsde en keek terug naar hem. Hij had een verdrietige trek op zijn gezicht. Heb ik iets verkeerd gezegd? Mick strompelde naar haar toe en ging op het uiteinde van het bed zitten. "Kom zitten meisje, dan leg ik het je uit." Zijn stem klonk krakerig van oudheid.
Lilith ging naast hem zitten. Ze keek nogal nieuwsierig naar haar oom. Opwinding joeg door haar magere lijf toen hij begon te praten: "Weet je nog die verhalen die we altijd vertellen rond het vuur? Of rond de tafel?" Hij stopte even om zijn stem te schrapen. Lilith tikte even op zijn been om te zeggen dat hij moest verder te gaan. "Toen de mensen vrede wouden met de demonen, kregen ze dat niet zomaar. Er werd een vloek over hen uitgesproken. Een verschrikkelijke vloek die jij ook hebt. Het word van ouders op kind gezet en zo voorst." Er rolde een traan over zijn wang. Lilith keek verbaasd. Ze had nog nooit Mick zien of horen huilen. Mick schudde zijn hoofd en veegde woest de traan weg. Zijn stem klonk trillerig toen hij vervolgde: "We zijn monsters. Als de maan schijnt en we stappen in het licht... Sorry, momentje." Haar oom liep weg en liet zijn geweer achter. Lilith zuchtte. Het kan toch niet zo erg zijn?
***
Het bleek dat Mick moest overgeven in de wc. Ondertussen zit Lilith nog altijd naar de maan te staren. De stralen likten haar vingers, armen, benen. En toen gebeurde het... Ze kreeg overal haar. Geschrokken keek ze naar haar vingers die langzaam klauwen werden. Het deed pijn, maar het ging. Liliths mond vertrok toen ze zag dat haar armen wolfsachtig leken. Net zoals haar benen en buik. Een lichtflits raakte haar brein. Het werd zwart voor haar ogen. Even later opende ze haar ogen, die ze geschrokken terug dichtdeed. Ze lag op de vloer, te trillen. Wat was er met haar gebeurd? Ze zag geen kleuren meer alleen zwart-wit.
Lilith stond moeizaam op. Ze keek rond haar heen. De wereld in zwart-wit was zo anders dan de wereld in kleur. Ze merkte dat het maanlicht nu recht over haar scheen. Toen ze de stralen volgde stokte haar adem in haar keel. Ze had een dikke hazelnootbruine vacht en ze had prachtige klauwen. Lilith bewoog ermee. Een vonk nieuwsgierigheid kwam in haar op. Zou haar gezicht ook veranderd zijn. Langzaam trippelde het meisje naar de spiegel. Hij was oud en er zaten barsten in maar je kon er nog wel je spiegelbeeld zien. Toen ze eenmaal voor de spiegel stond sloeg ze verschrikt een poot voor haar mond. Of wat er nog van haar mond was overgebleven. Lange slagtanden staken uit haar mond. Haar tong was gespleten en bloedde hevig. Op het moment dat ze haar mond zo bekeek viel het licht uit. Angstig draaide ze zich met een ruk om. Maar het hielp niets. Het leek wel of iets haar wurgde. Ze hijgde zwaar en probeerde uit te halen naar de persoon die haar wurgde.
***
"Hé, hou eens op!", klonk er geschrokken. Lilith spitste haar oren. Een zucht verliet opgelucht haar mond. Het was haar broer maar. "Hou jij dan eerst op met me te wurgen.", piepte ze. Er klonken schuifelende voeten. "Het moest van Mick." Zijn stem trilde een beetje. "Laat me gewoon los.", hijgde Lilith weer. Ze schudde haar kop heftig. Het was nog steeds donker. "Wil je wel eens uitleggen wat hier gaande is!", riep ze woest tegen hem. Jamy trilde. Lilith kon het voelen. "Kom op Jamy. Zeg het, please.", mompelde ze zielig. Ze wist natuurlijk ook wel dat ze hem zo dood kon slagen. Maar dat deed ze niet. Er klonk een zucht. "Ik moest je vangen. Je bent gevaarlijk." Lilith was even woordenloos. Daarna begon ze tegen hem te schreeuwen. Het was niet de mensentaal, het was de weerwolven taal. Ook al bestond die meer uit gebaren.
***
Het was nu mid-zomer. De zon scheen als een brandende bal aan de hemel. Lilith keek naar de strandbal. Jamy en haar andere broer Peter waren een spelletje aan het doen, met de strandbal. Het was al een paar maanden geleden toen Lilith voor het eerst transformeerde.
Het dertienjarig meisje had van haar moeder een nieuwe zonnenbril gekregen. Hij was rood aan de buitenkant en vanbinnen zalmroze. Dat waren haar lievelingskleuren. Afhankelijk van zwart natuurlijk. Iedereen keek haar raar aan als ze de straat opliep. Achter hun hand wist Lilith wel dat ze 'draak' zeiden. Ze had kort zwart haar en ze had de voorste lok paars geverfd. Ze droeg altijd armbanden en kettingen. De ketting was een zwart leren bandje met allemaal zilveren knopjes erop. Het armbandje zag er hetzelfde uit. Aan één hand droeg ze een zwart leren handschoen. Ze had er stukjes af gesneden, zodat haar vingertopjes zichtbaar waren. Voor de rest droeg ze een zwart kleed en hoge zwarte botten met een hak aan. Lilith droeg ook een vestje, in het zwart natuulijk.
***
Lilith keek door het raam naar buiten. De zon scheen. Het was snikheet op het strand, nu was iedereen binnen voor een dutje. Maar Lilith had geen slaap. Ze wou buiten zijn.
Stiekem pakte ze haar bikini en haar zonnencrême. Op haar tenen liep ze de gangen af. Eindelijk kwam ze bij de deur. Toen ze die opendeed en haastig naar buiten liep botste ze tegen iemand op. "Hé, wil je wel eens kijken waar je staat!", riep ze geërgerd. De jongen draaide zich om. Hij fronsde diep. Meteen kreeg Lilith een blos op haar wangen. "Eh, sorry" haar stem klonk hoog van schaamte. De jongen knikte en stak zijn sigarett terug in zijn mond. Lilith staarde de vreemde jongen aan met open mond. Toen hij zijn wenkbrauw optrok klapte ze haar mond snel terug toe. Haar stem klonk haperig toen ze sprak. "Ehm... Ik ben Lilith... En, jij?" De jongen maakte een achteloos gebaar en antwoorde: "Ik ben Scott." Daarna liep hij met groote passen weg.
Maar één gedachte overspoelde haar van top tot teen: 'Wauw!' Hij was geweldig. En knap, helemaal anders dan zij zelf. Hij had mooi, grote en bruine ogen. Hij had blond kort haar dat rechtstond in piekjes. Zijn kleren waren slodderig maar oké. Er past maar een woord bij: 'Hot!' Met Scott op haar netvlies gebrand ging ze naar het strand. Ze deed wat zonnencrême op en ging liggen. Het zand voelde warm aan, net zoals de zon. Haar ogen vielen dicht.
***
Toen ze haar ogen open zag ze dat iemand over haar heen gebogen stond. Vaag herkende ze hem van ergens. "Lilith. Alles oké?" De stem klonk traag. Er zat een opgebrande sigarett in zijn mond en zijn ogen stonden vriendelijk. Zijn slodderige kleren hongen nutteloos rond zijn lichaam. "Scott?", vroeg ze verward. Scott knikte maar al snel vervaagde het beeld. De harde realiteit kwam naar boven als ze met een bonk neer werd gegooid. Ze lag op iets hard. Over haar gebogen stond Mick. "Wie zij dat je hier mocht uithangen. En wat was dat met die Scott?" Haar oom klonk boos. "Wat?", fluisterde ik slaapdronken. "Wie zij dat je hier mocht uithangen. En wat was dat met die Scott?", herhaalde Mick geërgerd. Liliths ogen vlogen open als hij de naam Scott noemde. "Hoe, wat?", mompelde ze nog steeds verward. Ze keek verdwaasd naar haar oom. Waarom wist hij van Scott, niet dat het een groot geheim was maar toch. "Hoe weet je van Scott?", vroeg Lilith achterdochtig. Mick glimlachte droogjes naar me. "Je praat in je slaap.", antwoorde hij. Ze zuchtte, fijn, geheimen blijven dus niet lang bewaard en al zeker geen ontmoetingen. Het meisje schudde haar hoofd en ging recht zitten. Ze keek om zich heen. "Waar ben ik?"
"Je bent in een verlaten kerk."
"Waarom?"
Het gesprek klonk stil, maar tegelijkertijd luid door het gegalm. Mick antwoorde niet op de laatste vraag.
wordt vervolgd
 |
|
![[Drops] Droppingkjes of my story 2a9czzn](https://2img.net/h/oi42.tinypic.com/2a9czzn.jpg)