I'm proud to be a RiverClan cat! || Kestrelpaw

Ze bracht haar lichtgrijze lichaam in beweging en verliet het RiverClan kamp met sierlijke pootstappen. Haar kopje hield ze fier in de lucht, en ook haar staart zwiepte furieus van links naar rechts. Ze was blij dat ze in de RiverClan was geboren, ze voelde zich er compleet thuis! Ze had genoeg vrienden, iedereen accepteerde haar... Een opgeluchte zucht verliet haar bekje en niet veel later versnelde ze haar passen ietwat. De wind streelde haar vacht en deed het gras dat onder haar en rondom haar heen in de aarde geplant stond, rustig ritselen. Ook het geluid van de rivier die het RiverClan territorium en die van de ThunderClan onderscheidde, drong haar beide oren binnen. Het voelde goed aan, alles kwam haar bekend voor. Alsof ze hier al eeuwen leefde!

Toen ze zich eenmaal voor de rivier had neergezet, en ze met haar pootje wat in het water roerde, reikte de geur van een andere RiverClanner haar neusgaten. Nieuwsgierig naar wie het was, draaide ze haar kopje naar achter om te zien wie er door het riet tevoorschijn zou komen. "Is daar iemand?" Vroeg ze nog een tikkeltje onzeker. Wie weet was het helemaal geen Clangenoot, maar een vijand...

_{Met kleine pasjes draafde de jonge kater het camp uit. Een zachte zon ruste op de apprentice zijn rug terwijl zijn groenachtige ogen tussen de bomen heen gleden. Kestrelpaw stak zijn neusje in de lucht en deed zijn best om de geur van prooi op te vangen, maar als dat hem niet onmiddellijk lukt, liep hij door. Al snel versnelde hij zijn pas tot hij met grote, elegante passen vooruit sprong. De apprentice wist dat hij in de richting van the River liep. De gevlekte kater zou het wel eens leuk vinden om aan de andere kant van de River een clan kat te zien, van een andere clan. Zijn oogjes fonkelden. Maar onderweg, kwam er een verse prooigeur zijn neus binnen, zonder te twijfelen liep de kater het geurspoor achterna.

Het kuiltje waar Kestrelpaw daarstraks een muisje in had begraven, groef hij dicht en trippelde vervolgens door. Zonder zijn best te doen om verder nog iets te vangen, liep hij op de grens van het ThunderClan territorium af. Maar daar was er ook een andere geur, een geur van een andere RiverClan kat. 'Wie is daar?' hoorde Kestrelpaw een stem zeggen. Zonder nog een moment te blijven staan, liep hij op de stem af. 'Hallo' miauwde hij zelfzeker als hij een apprentice van de Riverclan zag. Hij dacht dat haar naam Dovepaw was. 'Dovepaw toch?' vroeg hij voor de zekerheid toch nog eens. Terwijl hij de poes in het oog hield.}

'Hallo' Hoorde ze iemand achter haar rug zeggen. Opgeschrokken draaide ze zich in één sprong naar achter, en keek ze naar de kater die haar had doen schrikken. 'Dovepaw toch?' vroeg hij. "In StarClan's naam, laat me nooit meer zo hard schrikken!" bracht ze verbaasd uit. Maar toen ze eenmaal doorhad dat wat ze had gezegd niet echt gepast was, begon ze te grijnzen en streek ze de overeind staande haren weer glad door met haar tong er over heen te glijden. "Maar inderdaad, ik ben Dovepaw!"