Its time for your training, Crowpaw

"Sorry..." Hij slikte zachtjes en keek naar zijn poten. "Je hoeft geen sorry te zeggen," Miauwde hij. "We waren allebei een beetje fout, niet?" Zachtjes glimlachte hij, om het gesprek weer een beetje op gang te krijgen. "Wil je nog doorgaan met de training of wil je liever.. eventjes een dag wachten?" Hij wilde ergens wel doorgaan met de training, maar na die korte, maar felle, ruzie had hij toch wel het gevoel dat hij Crowpaw wat ruimte moest geven. Hij kon Crowpaw sowieso niet helpen met jagen nu. Eerst moest hij even wachten op Newleaf, gelukkig zou die snel aanbreken.

"Wat wil jij?" Nu moest hij dus kiezen. Hij keek weg van de zwarte apprentice en dacht diep na. Natuurlijk wilde hij haar nog wat leren vandaag, maar was dat wel handig? Hij keek de apprentice voor hem weer aan en knikte kalm. "Ja, we gaan gewoon verder. Ik kan je wel wat leren qua vechten." Miauwde hij met een vriendelijke glimlach op zijn snuit. "Zullen we?" Hij zette enkele stappen achteruit en keek Crowpaw aan. "Stel je voor dat je moet vechten tegen een vijand, hoe zul je die vijand dan aanvallen?" Zijn blauwe ogen keken Crowpaw strak aan. "Doe dat maar voor; val mij aan."

De zwarte apprentice maakte een onhandige sprong naar hem toe, maar het leek alsof ze twijfelde en zich bedacht had. Een fout die veel apprentices maken. Ze twijfelde, je mocht niet twijfelen in een gevecht. Dan toonde je dat je zwak was, dat je het niet eens was met je eigen aanvallen. "Niet twijfelen, Crowpaw. Je vijand zal denken dat je een zwakke schakel bent, toon mij dat je dat niet bent!" Zei hij, zijn blauwe ogen strak op haar gericht.

Hij merkte op dat het Crowpaw echt niet lukte. Misschien moest hij wat rustiger beginnen. Hij lette er niet op dat de poes waterige ogen kreeg, want hij wist dat Crowpaw het niet zou waarderen. Misschien ging ze daar juist door huilen. "Laten we het rustiger aan doen," Miauwde hij vriendelijk. "Ik zal het je voor doen en jij doet het na, oké?" Miauwde hij. "Tijdens een gevecht moet je altijd op je hoede zijn en onthoudt dat je nooit op je doel moet staren, dus als je de poten aanvalt.. kijk dan naar de borst bijvoorbeeld." Miauwde hij vervolgens.

Hij wachtte even op een bevestiging van Crowpaw dat ze zijn uitleg begreep, want hij wilde natuurlijk niet al te snel gaan. Ze moest het wel begrijpen en kunnen onthouden, natuurlijk! Toen hij zag dat ze knikte ging hij verder. "Ik zal je eerst helpen met verdedigen." Miauwde hij, waarna hij zich naar Crowpaw richtte. "Je moet je tegenstander altijd goed in je opnemen, even snel bedenken wat misschien diens sterke punten en slechte punten zijn. Is deze kat een grote, lompe kat of juist heel snel en behendig? Dat moet je je altijd van te voren even afvragen." Miauwde hij. "Stel je voor dat ik een lompe kater ben, die niet erg snel is maar wel enorm krachtig. Wat zou jij doen als ik op je af kwam rennen? Blijven staan en je zo verdedigen, of juist ontwijken?" Miauwde hij.

Eindelijk antwoordde de jonge Crowpaw meteen op zijn antwoord, zonder dat ze er helemaal zeker van was of dat ze haar antwoord meerdere keren had herhaald in haar hoofd. Hij knikte met een vrolijke glimlach op zijn gezicht. "Niet twijfelen! Dat is goed!" Miauwde hij. "Je moet altijd opletten of de kat voor je sneller of sterker dan je is, probeer jouw beste punten te gebruiken om de ander bijvoorbeeld uit te putten als hij te sterk is, of misschien jouw eigen kracht als de ander te snel is." Hij ging zitten en knikte. "Ik vind het goed genoeg voor vandaag, heb je misschien zin om wat te oefenen met jagen?"

Sorry voor de late reactie! Ik had het een beetje druk.