Its time for your training, Crowpaw

"Sorry..." Hij slikte zachtjes en keek naar zijn poten. "Je hoeft geen sorry te zeggen," Miauwde hij. "We waren allebei een beetje fout, niet?" Zachtjes glimlachte hij, om het gesprek weer een beetje op gang te krijgen. "Wil je nog doorgaan met de training of wil je liever.. eventjes een dag wachten?" Hij wilde ergens wel doorgaan met de training, maar na die korte, maar felle, ruzie had hij toch wel het gevoel dat hij Crowpaw wat ruimte moest geven. Hij kon Crowpaw sowieso niet helpen met jagen nu. Eerst moest hij even wachten op Newleaf, gelukkig zou die snel aanbreken.

_{"Je hoeft geen sorry te zeggen," zei Lionroar. Sorry, wilde Crowpaw bijna zeggen, maar ze bedacht zich. "We waren allebei een beetje fout, niet?" Crowpaw vroeg zich af of hij een bevestiging verwachtte. Ze zei niets. Ze keek naar haar poten en voelde zich wat ongemakkelijk terwijl ze hier zo stonden. "Wil je nog doorgaan met de training of wil je liever.. eventjes een dag wachten?" vroeg haar mentor. Crowpaw wist niet wat ze moest antwoorden. Ze vond het best om de training voort te zetten, maar het kon haar ook niet veel schelen als het een dag uitgesteld werd. Wat wilde Lionroar? Wilde hij dat ze zou zeggen dat ze door wilde gaan of was het zijn bedoeling om op een vriendelijke manier van haar af te komen voor vandaag? Als ze door zouden gaan tegen zijn zin zou de training vast niet bepaald gezellig meer worden, voor zover dat anders al wel zo was. Ze haalde dus maar een beetje onhandig haar schouders op. "Wat wil jij?" vroeg ze.}

"Wat wil jij?" Nu moest hij dus kiezen. Hij keek weg van de zwarte apprentice en dacht diep na. Natuurlijk wilde hij haar nog wat leren vandaag, maar was dat wel handig? Hij keek de apprentice voor hem weer aan en knikte kalm. "Ja, we gaan gewoon verder. Ik kan je wel wat leren qua vechten." Miauwde hij met een vriendelijke glimlach op zijn snuit. "Zullen we?" Hij zette enkele stappen achteruit en keek Crowpaw aan. "Stel je voor dat je moet vechten tegen een vijand, hoe zul je die vijand dan aanvallen?" Zijn blauwe ogen keken Crowpaw strak aan. "Doe dat maar voor; val mij aan."

_{Haar mentor moest verdacht lang nadenken. Waar twijfelde hij over? Zat hij te bedenken of hij haar wel of niet te erg zou kwetsen door haar voor vandaag weg te sturen? "Ja, we gaan gewoon verder. Ik kan je wel wat leren qua vechten," zei hij uiteindelijk. Crowpaw vernauwde haar ogen iets. Had hij dat besloten omdat hij haar verder wilde trainen of omdat hij haar niet boos wilde maken? "Zullen we? Stel je voor dat je moet vechten tegen een vijand, hoe zul je die vijand dan aanvallen?" Eh... Crowpaw keek hem voorzichtig aan. Hoe moest ze aanvallen? Wist zij veel... "Doe dat maar voor; val mij aan," droeg Lionroar haar op. Oh fijn. Wat moest ze nu in StarClansnaam doen? En beetje onhandig maakte ze een sprongetje naar hem toe. Ze voelde zich volkomen belachelijk. Dit zag er niet uit. Nog voor ze bij hem was, was ze alweer afgedropen. Onzeker staarde ze naar haar mentor, terwijl ze probeerde iets te verzinnen wat ze kon doen. Haar hoofd bleef leeg. Uiteindelijk sloeg ze maar een beetje naar hem met een voorpoot. Ze kon wel door de grond zakken van schaamte. Wat ze deed sloeg echt helemaal nergens op...}

\

De zwarte apprentice maakte een onhandige sprong naar hem toe, maar het leek alsof ze twijfelde en zich bedacht had. Een fout die veel apprentices maken. Ze twijfelde, je mocht niet twijfelen in een gevecht. Dan toonde je dat je zwak was, dat je het niet eens was met je eigen aanvallen. "Niet twijfelen, Crowpaw. Je vijand zal denken dat je een zwakke schakel bent, toon mij dat je dat niet bent!" Zei hij, zijn blauwe ogen strak op haar gericht.

_{"Niet twijfelen, Crowpaw," zei Lionroar. "Je vijand zal denken dat je een zwakke schakel bent, toon mij dat je dat niet bent!" Hoe dan? riep Crowpaw in gedachten, maar ze zei het niet hardop. Ze haalde diep adem en probeerde het nog een keer. Deze poging was zo mogelijk nog rampzaliger dan de vorige: ze struikelde. Gefrustreerd stond ze weer op. Ze zette een stap naar haar mentor, maar stapte ook meteen weer terug. Hoe moest ze in StarClansnaam geen twijfel tonen als ze geen flauw idee had wat ze moest doen?! Waarom vroeg Lionroar de hele tijd dingen van haar die ze nog niet kon? Was het soms de bedoeling dat ze al prooi kon ruiken en kon vechten? Ze had het nog nooit iemand voor zien doen! Ze voelde tranen van frustratie in haar ogen prikken. Vervloekte tranen! Waarom moest ze altijd bij de kleinste tegenslagen meteen gaan huilen? Nijdig probeerde ze ze weg te knipperen, in de hoop dat Lionroar er niks over zou zeggen.}

Hij merkte op dat het Crowpaw echt niet lukte. Misschien moest hij wat rustiger beginnen. Hij lette er niet op dat de poes waterige ogen kreeg, want hij wist dat Crowpaw het niet zou waarderen. Misschien ging ze daar juist door huilen. "Laten we het rustiger aan doen," Miauwde hij vriendelijk. "Ik zal het je voor doen en jij doet het na, oké?" Miauwde hij. "Tijdens een gevecht moet je altijd op je hoede zijn en onthoudt dat je nooit op je doel moet staren, dus als je de poten aanvalt.. kijk dan naar de borst bijvoorbeeld." Miauwde hij vervolgens.

_{"Laten we het rustiger aan doen," zei Lionroar gelukkig, zonder iets over haar opkomende huilbui te zeggen. Crowpaw ontspande daardoor iets en haalde een paar keer diep adem. Toen Lionroar even niet naar haar keek, veegde ze snel haar vochtige ogen droog. "Ik zal het je voor doen en jij doet het na, oké?" vroeg haar mentor. Crowpaw knikte. "Tijdens een gevecht moet je altijd op je hoede zijn en onthoudt dat je nooit op je doel moet staren, dus als je de poten aanvalt. kijk dan naar de borst bijvoorbeeld." Crowpaw knikte ten teken dat ze het begrepen had. Het klonk best logisch wat hij zei, dus ze dacht dat ze dat wel zou kunnen onthouden, al was er wel kans dat ze het meteen vergeten zou zijn zodra ze ook daadwerkelijk een gevecht moest leveren...}

Hij wachtte even op een bevestiging van Crowpaw dat ze zijn uitleg begreep, want hij wilde natuurlijk niet al te snel gaan. Ze moest het wel begrijpen en kunnen onthouden, natuurlijk! Toen hij zag dat ze knikte ging hij verder. "Ik zal je eerst helpen met verdedigen." Miauwde hij, waarna hij zich naar Crowpaw richtte. "Je moet je tegenstander altijd goed in je opnemen, even snel bedenken wat misschien diens sterke punten en slechte punten zijn. Is deze kat een grote, lompe kat of juist heel snel en behendig? Dat moet je je altijd van te voren even afvragen." Miauwde hij. "Stel je voor dat ik een lompe kater ben, die niet erg snel is maar wel enorm krachtig. Wat zou jij doen als ik op je af kwam rennen? Blijven staan en je zo verdedigen, of juist ontwijken?" Miauwde hij.

_{"Ik zal je eerst helpen met verdedigen," ging Lionroar verder. "Je moet je tegenstander altijd goed in je opnemen, even snel bedenken wat misschien diens sterke punten en slechte punten zijn. Is deze kat een grote, lompe kat of juist heel snel en behendig? Dat moet je je altijd van te voren even afvragen. Stel je voor dat ik een lompe kater ben, die niet erg snel is maar wel enorm krachtig. Wat zou jij doen als ik op je af kwam rennen? Blijven staan en je zo verdedigen, of juist ontwijken?" "Ontwijken," zei Crowpaw meteen. Meteen vroeg ze zich af of het niet misschien een soort strikvraag was, al kon ze zich geen enkele manier bedenken waarop haar antwoord fout zou zijn.}

Eindelijk antwoordde de jonge Crowpaw meteen op zijn antwoord, zonder dat ze er helemaal zeker van was of dat ze haar antwoord meerdere keren had herhaald in haar hoofd. Hij knikte met een vrolijke glimlach op zijn gezicht. "Niet twijfelen! Dat is goed!" Miauwde hij. "Je moet altijd opletten of de kat voor je sneller of sterker dan je is, probeer jouw beste punten te gebruiken om de ander bijvoorbeeld uit te putten als hij te sterk is, of misschien jouw eigen kracht als de ander te snel is." Hij ging zitten en knikte. "Ik vind het goed genoeg voor vandaag, heb je misschien zin om wat te oefenen met jagen?"

Sorry voor de late reactie! Ik had het een beetje druk.

_{"Niet twijfelen! Dat is goed!" zei Lionpaw en Crowpaw was opgelucht. Ze wist in ieder geval íéts. "Je moet altijd opletten of de kat voor je sneller of sterker dan je is, probeer jouw beste punten te gebruiken om de ander bijvoorbeeld uit te putten als hij te sterk is, of misschien jouw eigen kracht als de ander te snel is," vertelde Lionroar. Crowpaw probeerde het allemaal te onthouden. Goed: sterke kat, uitputten, snelle kat, kracht gebruiken. Ze wist niet of ze veel van dat laatste bezat, maar goed. "Ik vind het goed genoeg voor vandaag, heb je misschien zin om wat te oefenen met jagen?" stelde haar mentor voor. Crowpaw slikte even en haar hart bonkte meteen in haar keel, maar ze knikte. Ugh, jagen, dat ging ze nooit kunnen... Oké, ze had een keer een kip gevangen, maar die waren dan ook wel bijzonder sloom. Hoe moest ze ooit zo'n snel konijn te pakken krijgen? Ze kon al nauwelijks rennen zonder om te haverklap te struikelen...}

Onderwerp: Re: Its time for your training, Crowpaw