:: Nothing to worry about :: {Staggallop}

_{~Guided by a beating heart.~

»Haar waterblauwe ogen openden zich, langzamerhand realiseerde de poes zich waar ze was. Ze was in de Warrior Den van WindClan, waar ze zich de vorige nacht in had opgerold. Op haar warme mos nest. Lakestream slaakte een gaap en keek om zich heen. Ze nam de tijd om wakker te worden en op te staan. Uiteindelijk, toen ze dat allemaal had gedaan, stond ze bij de prooistapel en zocht ze een konijn uit. Ze zal later wel zelf gaan jagen, genoeg tijd, toch? Rustig wandelde ze naar een beschaduwd plekje bij de wand van het kamp en at het konijn daar op. Ze begroef de overgebleven botjes en begon daarna aan een wasbeurt. De gewone ochtend rituelen, niks anders dan normaal. Lakestream keek rond, waarna ze op stond en zichzelf uitrekte. Misschien zou er iemand met haar op jacht willen, of in ieder geval mee willen wandelen. Ze had dus echt geen zin om alleen te gaan.«}

Alweer! Alweer was hij uitgekozen voor zo'n oer stomme ochtendpatrouille. En deze ging wel helemaal tot aan de grens met RiverClan en weer terug. Staggallop kwam doodop terug in het kamp, ze hadden een aantal vreemde RiverClan geuren ontdekt die net wat over de grens waren gegaan. Sommige WindClan katten wilden nog blijven om de volgende patrouille aan te houden, maar Staggallop had fel 'NEE!' geschreeuwd en had de patrouille teruggeleid naar het kamp. Nu de kater het kamp betreden had, dook hij hongerig de prooistapel in en griste er een konijn uit. Iet wat beschaamd keek hij om zich heen toen een paar prooidieren verspreid lagen over het kamp, maar dacht niet over het opruimen ervan. Snel liet Staggallop zijn blik over het kamp gaan en toen hij een goed beschaduwd plekje zag zette hij zijn poten er naar toe. Pas toen hij was aangekomen zag hij dat dit plekje al deels bezet was. Een vaag bekende poes stond daar, maar Staggallop kon zijn tong net niet op de naam leggen. De witte Warrior liet zijn konijn vallen en keek de poes even strak aan. "Sorry, maar ik ben je naam even kwijt, jij bent ..?" Vroeg hij met een versmalde blik.

_{~Guided by a beating heart.~

»Net toen ze een stap vooruit wilde zetten, kwam er een bekende kater aan. Naja, bekend, zo vaak had ze niet met hem gesproken. "Sorry, maar ik ben je naam even kwijt, jij bent ..?" Sprak de kater, bekend als Staggallop. 'Lakestream.' Maakte ze duidelijk. Er kwam een klein glimlachje op haar gelaat te staan. 'En jou naam is Staggallop, als ik het goed heb.' Het was niet echt een vraag, maar als hij wilde mocht hij er een antwoord op geven. Lakestream rekte zich nogmaals uit, maar dit keer met een gaap. Ze wilde niet onbeleefd overkomen, maar de kater sprak op dit moment niet, het perfecte moment om zoiets te doen. Ze boorde haar nagels licht de grond in en liet haar staart langzaam heen en weer zwiepen.«}