Afscheid van Willowkit

Onderwerp: Afscheid van Willowkit ma 25 okt 2010 - 21:43

Crookedstar stond klaar en riep "Iedereen die zijn eigen prooi kan vangen verzamelen" Crookedstar wachtte af tot iedereen er was. "Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden het lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voortleven in de Sterrenclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet tot onze spijt." Crookedstar was stil. Hij keek naar de rest van de clan en ging naar Willowkit´s lichaam toe en begon met tongen. Deze kitten was veels te vroeg gestorven. Crookedstar had een vermoeden dat Silvervoice de vader was. Crookedstar vond het een idioot. De clan verlaten terwijl je hier kittens had. Hij schraapte met ze tong over Willowkit´s vachtje en begon het tongen.

Het was gewoon rustig in het kamp. Iedereen liep een beetje rond, en zat met elkaar in gesprek. Ineens hoorde ze een stem over het kamp roepen. "Iedereen die zijn eigen prooi kan vangen verzamelen" Riep de luide stem van Crookedstar. Uit alle hoeken en gaten kwamen Warrior katten tevoorschijn. Ook Mousefur kwam naar voren, en ging zitten. "Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden het lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voortleven in de Sterrenclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet tot onze spijt." Sprak Crookedstar. Iedereen was stil. Mousefur liet zachtjes een traan vallen. Ze was er de eerste paar dagen echt kapót van. Voorzichtig veegde Mousefur de traan weg. De dood van haar eigen nichtje, zou ze nooit vergeten. Crookedstar liep naar Willowkit toe, en begon haar dunne vachtje te tongen. Mousefur voelde zich verantwoordelijk voor haar dood. Maar ze kon er zelf niet veel aan doen.

-Lol, tongen xD-

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit di 26 okt 2010 - 7:21

Divestream keek geïrriteerd naar lachende katten. Alsof er niet een kitten is gestorven. Willowkit had de kans gehad om een sterke krijger te worden en die had Divestream voor haar verpest. Ze had eerder bij Willowkit moeten zijn. Gisteren had Divestream bij Willowkit geslapen. Niemand kreeg haar weg toen. "Iedereen die zijn eigen prooi kan vangen verzamelen", riep een luide stem en met platte oren liep Divestream Crookedstar's kant op. Nee, nee, nee! Ze wou niet dat dit de laatste dag van Willowkit's bijzijn werd. "Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden het lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voortleven in de Sterrenclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet tot onze spijt'', riep Crookedstar en Divestream liet een traan vallen en probeerde de brok in haar keel te beheersen. Toen Crookedstar de dode Willowkit begon te tongen, moest Divestream wel huilen. Rustig wachtte ze op haar beurt. Divestream liep lichtjes op haar poten naar Crookedstar toe. 'Crookedstar, mag ik deze nacht alstublieft bij haar blijven? Het is mijn schuld dat ze dood is. Ik had niet met Mousefur mogen babbelen en had beter moeten opletten. Dankzij dit is ze dood', fluisterde Divestream stilletjes met platte oren.

Stormtail hoorde een oproep van Crookedstar buiten het krijgers hol.Stormtail stond op hij liep naar het midden van het kamp waar een kleine dode kitten lachCrookedstar sprak over het kamp
"Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden het lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voortleven in de Sterrenclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet tot onze spijt."
Stormtail liep naar de kleine oranje kitten toe, en ging ervoor zitten hij fluisterde
''Veel te vroeg gestorven, dit had niet zo moeten zijn, niemand vind dit fijn, wees samen met de Sterrenclan die over ons hoed, vol sterkte, en vol moed, mijn ouders zullen op jou passen zoals hun ook ooit zijn gestorven, ben jij ook zo net onder de golven bedolven. rust in vrede kleine kit''
Stormtail raakte met zijn neus het kopje van de kitten aan.Toen ging toen naar Mousefur toe die hij zag zitten.Mousfur was de enige die hij een beetje goed kon van de clan. en hij zag dat ze zich schuldig voelde en ging troostend met zijn lange vacht tegen haar aan staan.

Mousefur liet een kleine traan vallen. Sommige katten liepen naar Willowkit toe om samen met haar te tongen. Mousefur liep ook naar voren. Met haar neus raakte ze haar neus voorzichtig aan. Ze voelde koud aan. Mouswefur gaf nog een paar zorgzame likken aan haar nichtje. Ze voelde zich vreselijk. Mousefur en Divestream hadden inderdaad beter moeten opletten. De zwar witte poes zag dat ook aan Divestream's blik. Mousefur stond weer op, en liep met stille pasjes terug naar haar plek. Stormtail gaf Willowkit ook een likje, en kwam terug. Stil ging de rook kleurige kater naast Mousefur zitten, en drukte zijn dikke vacht tegen haar aan. Mousefur was bijna de enige die met Stormtail omging sinds kort. Mousefur sloeg haar volle staart om zijn staart heen, en legde haar kop en zijn dikke vacht. Ze voelde dat ze werden aangekeken, maar dat kon Mousefur niks schelen. Ze voelde zich nog steeds vreselijk verantwoordelijk voor de dood van het jonge poesje, maar zo was het nou eenmaal gegeaan. 'Vaarwel, Willowkit,' Fluisterde ze nog een keertje zacht, en keek naar de lucht, waar Willowkit zich nu bevond. Ze zou gaan jagen met alle andere katten, en wachten totdat haar moeder, Leopardfur ook omhoog zou komen. Bij die gedachte liet Mousefur nog een klein traantje vallen.

-En ja, ik ben haar tante xD-

"Iedereen die zijn eigen prooi kan vangen verzamelen" hoorde Yellowclaw zijn leider schreeuwen. Hij kwam onmiddelijk aangesneld en ging op zitten. "Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden het lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voortleven in de Sterrenclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet tot onze spijt." vertelde de dominante kater. Yellowclaw luisterde aandachtig naar het verhaal. Toen liep hij naar de veel te vroeg gestorven kitten toe met volle respect en boordevol medelijden. Hij likte vol eerbied het vachtje schoon. Toen gaf hij zijn volle medeleven bij Willowkit's familie.

Een diepe zucht verliet de mond van de witte poes. Het zat haar zwaar. Alles leek negatief te zijn geworden. Starclan die niet meer tegen haar praatte, haar Apprentice, Nightpaw, die erg droevig was om verscheidene redenen en de dood van een kitten. Een dood die zij misschien had kunnen voorkomen als ze er was geweest. Nightpaw had haar best gedaan; maar ze bleek het nog niet in huis te hebben. Oké, misschien viel Willowkit niet meer te redden. Maar Seastream kon dat niet in schatten; ze was er niet bij. Nightpaw leek ook om andere redenen afwezig en verscheurd, in haar hart, te zijn. Maar opnieuw wist Seastream niet in te schatten waarom. Met een serieuze blik staarde ze in het niet. De lichtstralen leken haar niet te willen aanraken, haar uitstraling was grauw en deed haar ouder uitzien dan dat ze in werkelijkheid was. Maar ze voelde zich leeg. Een leegte die ze lang was geleden was vergeten; de leegte die ze voelde bij haar eerste keer van falen. In het begin waren er die ogen; die nergens op gefocust waren, en leegte uitstraalde. Het gevoel dat je je het niet besefte kwam vlak daarna, na het zien van die ogen. En pas als je het begon te beseffen voelde het alsof je werd verscheurd. Door je geweten, het schuldgevoel, het verdriet en nog meer dingen. En daarna? Daarna kwam de leegte. De eenzame en kille leegte. Als Medicine cat Apprentice moest je die gevoelens leren accepteren. Accepteren dat je had gefaald; maar dat het beter was voor de gene die was gestorven. Misschien lag het bij Nightpaw zwaarder dan bij haar. Bij haar was een Warrior in haar poten gestorven, maar bij Nightpaw een kitten. Een hulpeloze jonge kitten. Eentje die vast een mooie toekomst zou hebben gehad. Een nieuwe zucht verliet haar mond.
’Iedereen die zijn eigen prooi kan vangen, verzamelen,’ galmde een heldere stem door het kamp. Suf en afwezig hief Seastream haar kop op, waarna ze opstond en haar den verliet. Vlak bij de ingang ervan ging ze zitten en keek ze met doffe ogen naar haar leider, Crookedstar. ’Vandaag nemen wij afscheid van Willowkit, de kitten van Leopardfur en een onbekende. Ik heb een vermoeden wie de vader is. Alleen vandaag nemen we afscheid van Willowkit die overleden is in de stroming van een rivier. Ondanks de katten van onze clan die getracht hebben haar te redden is het niet gelukt. Die katten hadden eht lef om haar te helpen. Nu gaan we een laatste maal tongen voordat we haar gaan begraven. Willowkit moge je voorleven in Starclan. Jij hebt veels te vroeg je voorouders ontmoet, tot onze spijt,’ sprak de machtige bruine kater. Met doffe ogen keek ze toe hoe hij zweeg. Iedereen had het er moeilijk mee, zelfs hij. Dat kon ze gewoon voelen. Met moeite ging ze weer staan en liep ze naar het levenloze lichaampje toe van de kitten. Voorzichtig en zachtjes beroerde ze met haar tong de vacht van de kitten. Het voelde koud aan… IJzig koud. ’Het spijt me ontzettend Willowkit… Vergeef mij. En schuif desnoods de schuld op mij, maar niet op Nightpaw, Divestream of de anderen. Zij hebben gedaan wat ze konden; ik daarin tegen niet. Dus alsjeblieft… Vergeef me,’ fluisterde ze zachtjes, onhoorbaar voor omliggende katten, in het oortje van Willowkit. Daarna richtte ze haar doffe en glazige blik op de hemel. ’The Youngest Warrior…’ prevelde ze ernaar. Daarna liep ze met gebogen hoofd weer weg, terug naar haar den. Ze voelde nu geen behoefte om verder nog iets te doen… Ze was leeg. De leegte verslond haar, met huid en haar. Ze moest de dingen in haar hoofd weer op een rijtje zetten; voordat ze ook maar aanstalten wou maken tegen iemand anders te praten.

Nadat alle Warriors en Apprentice's waren geweest, kwam ook Dapplekit tevoorschijn, wetend dat hij niet bij de katten hoorde die hun eigen prooi konden vangen, maar met zijn hart vol verdriet over het verlies van zijn lieve Willow, zijn lieve zusje. Hij wist dat hij geen volwaardige warrior was, toch wilde hij zijn zusje een laatste eer bewijzen door haar een veilige reis naar Starclan te wensen. Ze verdiende het. Ze had niets misdaan, aan deze hele verdomde wereld niet! Waarom moest zij dan net dood? Waarom niet hij? Waarom? Hij was het kamp meerdere malen uitgeslopen, hij was naar Angelos toegegaan zonder toestemming, híj had met Tigerkit in de rivier gespeeld! Ook was hij bijna verdronken en door Thunderclankatten gered. Nou, was dat geen groot genoeg strafblad? Het enige was Willowkit had gedaan dat was.. dat was.. Dapplekit kon niets verzinnen. Ze was gewoon veel braver geweest dan hij. Zachtjes naderde hij het slappe lichaampje van zijn zus en drukte zijn neus in haar vacht. 'Je verdient alle rust en geluk en vrede die je krijgen kan, lief zusje,' fluisterde Dapplekit zachtjes. 'Ik zal je missen, en de dag dat ik je weerzie in Starclan zal ik prijzen en uitroepen tot de mooiste dag in mijn leven.' Dapplekit wist niet precies wat de woorden inhielden, maar ze klonken mooi, en diep vanbinnen wist hij dat hij ze echt meende.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit ma 8 nov 2010 - 15:50

Leopardfur zat achteraan en keek naar de plek waar Willowkit lag. Een gil verliet haar lijf en ze sprong naar de kitten heen en ging om haar heen liggen en likte haar droog and warm and hield haar dicht tegen haar eigen goud gestippelde vacht aan huilend. Iedereen die dichtbij durfde te komen gromde ze naar haar nagels uit en klaar om aan te vallen. Ze hield haar kleinste kitten stevig vast and keek op naar Crookedstar and zuchtte en toen opende ze haar mond, "De vader is ... Angelos," miauwde ze heel zachtjes en keek naar Crookedstar met een enge doordringende blik. Ze hield haar dode kitten nog steeds vast en accepteerde niet dat ze toch echt dood was, kon ze niet ruilen? Haar leven voor dat van haar? Ze had nog een enorme toekomst, die van Leopardfur was al half voorbij.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit ma 8 nov 2010 - 18:04

Mousefur zat voor de Hogesteen. Alle Clan katten gingen naar voren, en fluisterde woordjes naar Willowkit. Daarna gaven ze likjes, en kopjes. Mousefur zat nog steeds tegen Stormtail aan. Opeens klonk er een harde gil over het kamp heen. De deputy, Leopardfur kwam naar haar kitten toe gestormd. Ze ging beschermend over Willowkit heen liggen, en huilde. Meteen begon ze het kleine poesje helemaal warm te likken. Iedereen die dichtbij kwam, snauwde ze weg. Mousefur keek geschokt toe. Leopardfur fluisterde zachtjes iets naar Crookedstar, en keek hem doordringende blik aan. Daarna keek ze nog eens verdrietig naar Willowkit. Mousefur twijfelde even. Het was inmiddels stil geworden in het kamp. Voorzichtig stond Mousefur op, en liep met kleine pasjes naar har grote zus toe. Ze stond nog op een redelijke afstand. 'Leopardfur?' Fluisterde Mousefur. Ze keek de gestippelde poes aan, en kwam weer een stukje dichterbij. Toen stond ze weer stil, en ging voorzichtig zitten. 'Het spijt me,' Miauwde Mousefur eerbiedig. De zwart-witte poes maakte een kleine buiging, en keek naar de grond.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit ma 8 nov 2010 - 19:31

De kleine kit.. kansloos tegenover het leven, kansloos tegenover het lot. Duskpelt had stil de ceremonie bijgewoond, niet in staat te begrijpen dat Starclan haar zo snel bij hen wilde hebben. Leopardfur sprong naar voren. Duskpelt kon wel begrijpen dat haar hart verscheurd moest worden van de pijn. Je kit verliezen.. verschrikkelijk. Duskpelt kon zich er weinig bij voorstellen, behalve dat het verschrikkelijk moest zijn. Leopardfur ging bij Willowkit zitten, om haar te beschermen tegen de schimmen van de dood.. Mousefur liep naar haar toe en mompelde iets. Duskpelt voelde tranen in haar ogen opwellen, al kon ze even niets zeggen. De pijn zinderde in de lucht, en zij kon er niets aan veranderen.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit di 9 nov 2010 - 14:20

(Geen zin om van account te wisselen)

Nightpaw stapte versuft langs de rivier, terug richting kamp. Wat ze had meegemaakt vandaag.. Ze had Willowkit laten dood gaan, ze had gefaald als medicine cat apprentice. En daarbij had ze Ashpaw en Sandspots betrapt, terwijl ze in het geheim hadden afgesproken bij Vierboom. Haar hart zonk. Ze zou niets zeggen, niets. Ze zou niet uit haar woorden kunnen komen en dan moeten uitleggen waarom dat zo was. Want geen van de twee katten kwam uit RiverClan en zij had niets met hen te maken. Ze zou moeten uitleggen waarom het moeilijk voor haar was, moeten zeggen dat ze Ashpaw leuk vond. Zij als medicine cat apprentice, een andere medicine cat apprentice leuk vinden! Van een andere Clan nogwel! Het was toch nooit iets geworden, maar ondanks die gedachten deed het nog steeds pijn. Rusteloos kwam ze het kamp binnen gestapt en zag haar moeder Leopardfur naar een hoopje vacht toe stormen, om zich daar neer te leggen. Crookedstar stond op zijn gebruikelijke plaats, de RiverClan katten verzameld op de open plek. Ze durfde hem niet aan te kijken. Bang dat hij haar zou straffen voor het verlies van Willowkit. Seastream zou haar gered hebben, Nightpaw had dat niet gedaan. Ook haar moeder keek ze niet aan, terwuhl ze naar een schaduwgelegen plekje liep en daar neerplofte op de harde grond.

Crookedstar zag het verdriet van de clan om deze kleine maar goede kitten. Hij schudde zijn hoofd en zei "Leopardfur, ze is weg, Willowkit is dood, niemand in de clan kon er wat aan doen. Degene die haar zagen hadden hun best gedaan om haar te redden. We zijn iemand verloren en dat laat een plek achter al was het een kit, iedereen kende haar. Nu is ze bij de sterrenclan. Dat ze al zo snel de voorouders van de clans zou ontmoeten is een teleurstelling. Alleen denk aan de goede tijden. Laten we haar nou maar eer geven door een laatste maal deze kit te tongen." sprak Crookedstar oprecht. Dat hij dit meemaakte een kit die eerder sneuvelde dan een warrior. Hij keek naar het levenloze lichaam van de kit en toen naar de Deputy en zei "Je kon er niks aan doen Leopardfur, het enige wat je kan doen is zorgen dat ze herrinnerd zal worden." en hij gaf Willowkit een lik over haar pelsje.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit za 4 dec 2010 - 13:29

Moonpaw kende Willowkit dan alleen van naam, maar ze was wel droevig door wat er gebeurd was. Ze bleef het liefste op de achtergrond en wilde pas als laatste haar bijdragen te geven. Toen ze even kon liep Moonpaw naar het leveloze lichaampje en likte met haar tong over het koppie van het kitten. "Het is jammer dat we elkaar nooit ontmoet hebben?" dacht Moonpaw en liep toen weer weg.

Onderwerp: Re: Afscheid van Willowkit