You're mine >D -Lovelypaw-spt-

Coyotepaw snoof de lucht op. Hij had nog geen mentor, en probeerde zichzelf een beetje te trainen. Al ging dat niet altijd even goed. Hij rook de geur van prooi wel nu, maar ook de geur van een mede apprentice. Loveypaw als hij het goed had. Een knappe poes. Even glimlachte hij en hij trippelde ietwat onhandig maar wel vrolijk naar de poes toe.
Na enen tijdje zag hij de knappe poes staan. Hij liep 'charmant' op haar af. Of tenminste, dat probeerde hij. "Hallo daar schoonheid" Miauwde hij. "Je oren lijken op hazelnoten"Tja dit zou een compliment moeten zijn. Maar hoe hard de kater het ook probeerde, hij faalde heel erg hard in poezen versieren.

-Lovelypaw c:

De kleine calico had net haar vers gevangen konijn begraven toen ze een stem achter zich hoorde. "Hallo daar schoonheid" Hoorde ze een katers stem zeggen. Snel draaide de poes zich om om vervolgens een kater te zien die ze herkende als Coyotepaw maar nog nooit had gezien. "Ow, eehm h-hallo" Antwoordde de poes een beetje verlegen. Nee het compliment had gaar niet verlegen gemaakt, gewoon het feit dat ze deze kat nog niet kende was al genoeg om haar verlegen te maken. "Je oren lijken op hazelnoten" Hoorde ze hem vervolgens zeggen. "Wat?" Vroeg de calico, maar in haar toon was niets te vinden dat je zou kunnen aanwijzen als beledigd. Ze vond het juist wel grappig. "Weet je, dat is niet echt een compliment dat een poes wilt horen." Vervolgde de poes toen. Dit keer was haar stem plagerig en ze bedoelde er niets slecht mee. Haar verlegenheid was verdwenen als sneeuw voor de zon. Lovelypaw wist hoe poezen denken omdat ze zelf ook ene poes was dus misschien kon ze deze kater helpen? Al hield ze niet zo van flirtende katten, deze leek wel aardig.

"Ow, eehm h-hallo""Miauwde de poes verlegen. Coyotepaw glimlachte, ze was verlegen! Zou dat betekenen dat hij het goed deed? Van binnen ontplofte hij bijna van blijdschap.. Dat zou dan de eerste keer zijn. "Je oren lijken op hazelnoten"vervolgde hij. Het was als een compliment bedoelt. Hij zlef had niet door hoe erg hij zich voor schut zette. "Wat?"vroeg de calico poes. Coyotepaw keek haar ietwat onzeker aan. Had hij iets verkeerds gezegd? Was het misschien geen compliment? "Weet je, dat is niet echt een compliment dat een poes wilt horen."Vervolgde de poes. Coyotepaw bloosde diep bij haar woorden en keek beschaamd weg. "S-sorry"zei hij al even beschaamd als zijn houding was. "I-ik wilde alleen maar, ja euhm."Hakkelde Coyotepaw, de kater kwam niet uit zijn woorden.

"Weet je, dat is niet echt een compliment dat een poes wilt horen." Informeerde de poes de kater voor zich. Ze wist dat de kater het goed had bedoeld en was daarom natuurlijk niet boos. Waarom zou ze boos zijn eigenlijk? Het was dan wel geen compliment maar het was wel grappig om te horen. Maar ze zag hoe haar woorden fout waren aangekomen bij de kater wand hij keek beschaamd weg. "S-sorry" Hoorde ze de kater beschaamd zeggen. Maar voor dat Lovelypaw iets kon antwoorden was Coyotepaw haar al voor. "I-ik wilde alleen maar, ja euhm." Het was duidelijk dat de kater niet uit zijn woorden kwam. "Je probeerde alleen maar te flirten en ene goede indruk te maken. En natuurlijk helpt niets beter dan een cmpliment" Maakte de poes zijn zin af. Lovelypaw glimlachte blij naar de kater. Ze wist het zeker, ze zou deze kater proberen te helpen. "Weet je, flirten helpt niet bij mij. Er is al vaak geflirt met me en het verandert niet voor mij." Vervolgde ze toen. "Al weet ik niet waarom er katers met me flirten" Mompelde ze er achterna, bijna onverstaanbaar. Het was waar, flirten deed haar niets en ze wist al zeker niet waarom katers zouden flirten met zo een lelijke en onzeker kat als zij was.

"Je probeerde alleen maar te flirten en ene goede indruk te maken. En natuurlijk helpt niets beter dan een cmpliment"maakte de poes zijn zin af. Coyotepaw keek naar zijn poten, die plots razend interessant waren geworden. Hij knikte haast onmerkbaar. Hij ving een glimp op van de glimlach die zich op het gezicht van de poes had geplaatst. Ietwat verbaasd keek hij haar aan. "Weet je, flirten helpt niet bij mij. Er is al vaak geflirt met me en het verandert niet voor mij."vervolgde de poes. Coyotepaw wou iets zeggen, maar ze was hem voor. "Al weet ik niet waarom er katers met me flirten" mompelde ze nauwelijks hoorbaar. Coyotepaws oren schoten de lucht in. Hij keek haar verbaasd en niet begrijpend aan. "Dat is toch logisch?"Miauwde hij. "Je bent een hartstikke knappe poes! En nog eens super vriendelijk ook!"Een glimlach bevond zich op zijn snuit. Dit keer flirtte hij niet, hij meende zijn woorden.

Na dat de poes had gemompeld zag ze hoe de oren van de kater naar voren gingen staan en Lovely wist direct dat hij haar had gehoord. De poes kon nog et ene zucht onderdrukken. "Dat is toch logisch?" Hoorde ze de kater miauwen. Lovelypaw snapte er niet van. Wat logisch? Hoezo logisch? "Je bent een hartstikke knappe poes! En nog eens super vriendelijk ook!" Hoorde ze de kater zeggen. Lovelypaw moest blozen en keek weg naar de grond. Ja flirten had nooit effect op haar maar ze kon zien en horen dat de kater niet aan het flirten was maar het gewoon zei dus natuurlijk werd ze daar verlegen van.

-sorry dit is zo flut en kort...

Onderwerp: Re: You're mine >D -Lovelypaw-spt-