Pet-talk {SPT+OPEN}

Een korte, beschaafde geeuw ontsnapte uit Brandon's mond. Met kleine, onvaste pootstappen waggelde hij naar zijn etensbakje toe. Wat knabbels zouden hem wel goed doen. De kater voelde hoe zijn maag samentrok en een grommend geluid maakte. Hij snuffelde verdwaasd aan de droge, korrelige brokjes en likte zijn lippen. Hmmm, eten. Brandon boog zich naar de stukjes toe en schrokte ze gulzig naar binnen. Het voedsel maakte zijn mond droog en smaakte flauw, maar eten was eten; het was in ieder geval beter dan de troep die de boskatten naar binnen werkten, zij aten muizen en vogels. Arme diertjes. Brandon haalde kalm zijn schouders op en zette koers naar het kattenluikje. Het kleine, ondoorzichtige plaatje klapperde vrolijk toen de huiskat zich er door heen wrong. Met onvoorzichtige stappen betrad hij de nette tuin die bij het tweebeennest hoorde. De bloemen en struiken waren keurig en systematisch aangeplant en maakten van dit stukje groen een mooi maar onnatuurlijk geheel. In het midden stond er een slanke perzikboom die in de zomer glimmende vruchten en zuurstokroze bloesems droeg. Maar vandaag niet, vandaag was het een gure en koude dag. De struiken verloren gestaag hun bladeren en de bloemen hing er slap en kleurloos bij. Aan de plassen in het gemaaide gras te zien had het net geregend. "Stomme Bladval!", zuchtte Brandon terwijl hij de tuin door keek.