{Open} A little squirrel hunt.

Langzaam sloop ze naar voren, haar staart zweefde lichtjes boven de grond en haar poten kwamen licht neer. Het miniemste geluidje zou haar prooi doen opschrikken, en dat was nu net iets dat ze niet hebben wou. De eekhoorn scharrelde op zijn doodse gemakje door de bladeren opzoek naar voedsel. Snel likte ze over haar lippen waarna ze nog wat dichterbij sloop, haar staart zwiepte zacht heen en weer om evenwicht te behouden. Haar ogen stonden scherp gericht op het diertje die geen second stil leek te willen staan. Een eekhoorn vangen en verassen was niet echt simpelste dat bestond. Opnieuw kwam ze dichterbij, snel drukte ze haar lichaam plat tegen de grond toen de eekhoorn achterdochtig opkeek. Toen hij verder ging met scharrelen werd het tijd in actie te komen. Sluw nam ze een snelle sprint, tegen de tijd dat de eekhoorn haar warme adem in zijn nek voelde was het al te laat. Met uitgestoken klauwen sprong ze bovenop haar prooi, haar nagels boorde zich in het weerloze lichaam. Een kort schril geluid was te horen, die eindigde toen haar tanden in het vlees zakte van de eekhoorn. Met de levenloze prooi in haar bek liep ze naar de kreek. Ze legde hem naast haar neer en begon het koude water op te likken, later zou ze hem naar de prooi stapel brengen.

De grijze apprentice liep rustig over het territorium. Hij zou naar Little Creek gaan om wat te drinken. Zijn gele ogen zagen een oranje bruine mooie poes. Crushfall, een oudere warrior van de ShadowClan dronk wat van het koele water. Stonepaw liep gewoon verder, het was ook heel normaal. Hij ging een paar staartlengte's verder van de poes, maar dichtbij genoeg om te praten. Hij boog zich over het stroompje water, en zag zijn spiegelbeeld er in. Hij boog zich en likte het koele water op met zijn roze tongetje. Het water hier was altijd veel lekkerder dan een plas regen in het kamp of territorium. Toen hij genoeg had hield hij zijn kop weer omhoog en likte zijn snorharen af. Vanuit zijn ooghoek zag hij dat Crushfall een eekhoorn naast haar had gelegd. Stonepaw kreeg daar door zin in jagen, maar hij moest eerst trainen met zijn mentor.De grijze kater miauwde niks en dronk nog wat meer, maar uiteindelijk had hij ook genoeg. Hij bleef even in de stilte, wachtend tot Crushfall iets zou miauwen, of hij zou gewoon weg gaan. De grijze kater kwam hier ook vaak om te relaxen. En anders in Pinewood. Hij had nog niet geleerd hoe hij in het moeras moest lopen zonder weg te zakken. Hij keek even naar de zon, maar er kwam al weer een wolk voor, Stonepaw zat in de schaduw. Maar goed, dit was niet voor niets ShadowClan.