{SPT }Like a cipher - OPEN

_{Een zachte bries fluisterde door de bladeren van de spaarzame loofbomen heen, die als vergeten bladeren in een poel tussen het dennenbos stonden. Tussen deze bomen liep een kleine calico poes met een tevreden uitdrukking op haar gelaat. Tussen haar kaken hield ze een dikke, bruine eekhoorn geklemd. Haar jacht was succesvol geweest en nu kon ze het eventjes rustig aan doen. En dat vond ze niet erg. Ze had nu even de tijd om weg te dromen. Want Wonderland, was een absolute dromer.}

_{Kalmpjes nadenkend over wat hij morgen met zijn leerling zou gaan doen, slenterde de grote kater rond in het territory van de ShadowClan. Een prachtige calico poes tussen de bomen met een verse eekhoorn tussen haar tanden geklemd, trok zijn volledige aandacht. Een vriendelijke glimlach liet zijn mondhoeken omhoog dwalen. Met grote en sierlijke passen stapte hij op de poes af, en begroette haar met een charmant knikje.}

_{De haren van de eekhoorn kietelden aan haar tong, maar voor het grotere goed negeerde ze dit maar. Ze had het zelf niet zo op eekhoorns, ze waren haar veel te pluizig. De haren bleven altijd tussen je kiezen plakken. Maar haar gedachten werden al vlug verstoord, omdat een grote kater op haar afgestapt kwam. Eventjes hield Wonderland haar hoofdje wat scheef. "Hallo," Begroette ze de kater, al kwam haar stem er wat vervormd uit door de eekhoorn in haar mond. Daarom boog ze haar kop even en legde ze de eekhoorn voor haar voorpoten heen. "Hallo, Hiddendance," Miauwde ze, het eventjes opnieuw proberende.}

_{Hiddendance spitste zijn oren wanneer de rood-witte poes wat murmelde met een pluizige eekhoorn in haar mond. Ze was moeilijk verstaanbaar maar de kater kon bijna verstaan wat ze zei. Voorzichtig legde Wonderland de eekhoorn op haar poten en herhaalde haar zin, deze keer een stuk verstaanbaarder! "Hoi, Wonderland!", antwoordde de gespierde kater en hij zette een stapje dichter naar haar toe.}

In een rustige en vloeiende beweging ging Wonderland zitten, waarna ze haar groene ogen op Hiddendance richtte. Ze leunde wat van de kater weg, duidelijk ietwat behoedzaam door zijn spraakgebruik en manier van bewegen. Iets zat haar niet helemaal lekker. Maar verder keek ze hem zonder vrees aan, met een rustige blik in haar ogen. "Hoe gaat het ermee?" Vroeg ze, waarna ze haar met gember en zwart bevlekte staart om haar voorpoten heen krulde.

_{Hiddendance glimlachte vriendelijk en besloot zich een keertje koest te houden. De kater zette een stapje naar achteren waarna hij soepel ging zitten. 'Hoe gaat het er mee?', vroeg Wonderland. Hij haperde even, moest hij haar wat vertellen over zijn gevoelens voor andere katten, of gewoon gaan voor een simpele 'ja'? De twijfel verscheen op zijn gezicht. "Ja, het gaat wel. Met jou ook hoop ik?'', vroeg hij om er zo snel mogelijk van af te zijn.}