[ FP ] A moon appears

Zijn pootstappen werden steeds luider wanneer er steeds meer stenen onder zijn poten kwamen, hoe hoger ze de berg op gingen hoe kouder en tegelijkertijd donkerder het werd. De opwinding was in zijn ogen te zien. De twee meereizende katten zouden denken dat dat komt omdat hij zijn levens zo zou krijgen. Maar hij zou Icy ontmoeten om een sluw plan met haar te maken en vervolgens zorgen dat de twee katten hun bek zouden houden en echt geen woord moesten zeggen anders zouden ze niet meer terugkomen in het kamp. Die woorden zouden waarschijnlijk wel op hun ziel slaan waardoor ze naar hem gingen luisteren. Een grijns liet zijn mondhoeken krullen toen hij dacht aan die gedachte. De clan niet wetend van wat hij gaat doen, denkend dat hij negen leven heeft maar er eigenlijk maar één heeft en nooit met de StarClan in aanraking is gekomen. Toen moedermuil een paar meter voor hem vandaan lag zwiepte hij even met zijn staart en draaide zich vervolgens om. “Nu krijgen jullie de kans om te jagen.” Zei hij tegen hun. “Ik wacht hier op jullie.” Vervolgde hij zijn zin. Zijn woorden klonken niet echt als een optie, meer als een bevel dat ze verplicht waren nu te gaan jagen. Al verwachtte hij niet dat ze zijn aanbod zouden weigeren, ze hadden immers geen reiskruiden om prooi op voordat ze weg gingen van het kamp en zouden nu waarschijnlijk in een soort van hongersnood zitten. Langzaam ging de donkergrijze kater zitten en keek beide katten een voor een aan met zijn felle gele ogen. Straks zouden ze de schrik van hun leven krijgen als ze hem met de Elite leider genaamd Icy zien praten.

{ Voor de meereisende katten + Icy }

Na enige tijd dreef een welbekende geur door tot zijn geurklieren. De geur van de Elite wat waarschijnlijk Icy zou zijn. Niet veel later zag hij een grijzige poes uit de struiken tevoorschijn komen. Je kon meteen zien dat je niet zomaar met haar in gevecht moest raken, je zou er zonder twijfel niet heelhuids uit komen. "Was je zo bang dat je een stel bodyguards nodig had?" De elite leidster wierp een honende blik op de Shadowclankatten, haar ijsblauwe ogen hadden een vreemde twinkeling in het maanlicht. "Of vertrouwde je me gewoon niet?" zei ze tegen hem met haar honende en ijskoude blik. Rushspirit snoof even door haar belediging en keek der recht aan, geen angst te zien in zijn ogen. Ze was hier immers om een afspraak met hem te maken niet om een gevecht te beginnen, dat nam hij aan dan. “Clankatten nemen altijd twee katten mee naar de hoogstenen, dat is een gewoonte.” Sprak hij kalm uit tegen haar en zwiepte een enkele keer met zijn staart. “Maargoed je bent hier niet gekomen om ruzie te maken maar om een afspraak vast te leggen.” Sprak hij vastbesloten om die afspraak te maken. “De BloodClan is vast wel in staat om over een maan de ShadowClan aan te vallen of niet soms?’ sprak hij met een licht uitdagende toon in zijn stem. Ondertussen keek hij de twee katten naast hem fel aan. Als hij hun was zou hij zijn bek houden tegen hun clangenoten anders kwamen ze hier niet levend vandaan, zeker niet.