De jonge Bulletpaw was opgedragen om mee te gaan op grenspatrouille, en hij trippelde achter de veruit lopende Wolftail en Vipertongue aan, met de gewoonlijke kalme, ijzige blik in zijn blauwe ogen. Het was niet bepaald iets om je druk over te maken, maar als hij even zijn best deed kreeg hij misschien eens een compliment van Whitefang of van de patrouilleleider. Hij maakte zijn passen wat groter om dichterbij de warriors te komen en keek naar Nightpaw, die ergens achter hem liep. Hij zag de twee warriors steeds dichterbij komen en knikte als begroeting." Wolftail, Vipertongue, ik ben er al, nu alleen nog Nightpaw." miauwde hij vreselijk kalm en zijn blauwe ogen keken van Wolftail naar Vipertongue. Ondanks dat hij had gehoord dat Wolftail zo'n beetje de clan had verraden, en de meeste verhalen verdraaide zich een beetje, leek hij Bulletpaw wel aardig. Maar daar kwam hij snel genoeg achter, tijdens de patrouille. Hij hoopte niet dat het allebei van die commanderende warriors waren, dat negeerde hij meestal, behalve als hij echt de fout in ging. Hij had al aardig wat van zichzelf opgestoken en elke kitten kon weten niet zomaar de grens overtreden en niet zomaar op een vijandelijke kat af rennen. Zo moeilijk werd het dus niet. Hij staarde met zijn kille blik achter zich en zuchtte diep. Waarneer gingen ze nou eens.