Wounded on the Outside and Inside {Medicine Cats}

_{Strugglepaw
Met een lichte zucht strompelde ze verder. Soms kwam er een dennennaald in de wonde te zitten. Elke keer weer gaf het een behoorlijke pijn die door haar lichaam schoot. Ze trok ze er elke keer weer uit, maar het was niet echt bepaald prettig. Ze zou blij zijn als ze in het kamp was. Nu ja... Diep vanbinnen voelde het alsof ze aan stukken werd gescheurd en ze wist dat een groot deel daarvan haar fout was. Maar ze durfde het niet toegeven. Zij was echter zo koppig geweest haar moeder te blijven negeren. En daar was het grootste probleem mee begonnen. Haar moeder had gezegd niet meer haar moeder te zijn. Haar vader was er toen ook nog even tussen gekomen, maar voor hem bestond ze niet meer. Was ze niet meer dan een beetje lucht. Een traan rolde over haar wang. Allemaal haar schuld en dat wist ze best. Maar ze durfde het niet goed maken. Ze durfde niet tegen haar moeder te zeggen dat het haar speet. Wat zou haar moeder dan wel niet van haar denken? Ze zuchtte even en strompelde door de ingang van het kamp. Haar blik liet ze over de katten glijden om uiteindelijk te stoppen bij de Medicine Den. Rustig strompelde ze verder, 'Smokebreath?' miauwde ze zachtjes en liep wat verder de Den in. 'Smoke?'

~ Een simpele wond op de onderkant van haar poot n.n}

_{Met een uitgestrekte nagel, rolde Smokebreath een aantal jenever besjes terug op hun stapel, nadat de wind besloten had dat ze ermee ging spelen en de hele stapel omver te blazen. Hij maakte een mentale notitie dat hij een wat meer beschut plekje moest vinden voor deze kruiden, of een manier moest vinden om ze aan de grond te nagelen. Dat laatste idee werd toch maar, om praktische redenen, verworpen. Hij wilde graag dat zijn kruiden wat langer 'leefden' dan vandaag. Of zijn clangenoten leefden, tja, die wens was ook op zich wel praktisch.

Zijn gedachtenstroom werd ruw onderbroken door de zoveelste kat die zijn den binnen kwam. Niet onder de indruk en met zijn gezicht in de plooi, hief de kater zijn kop en keek hij om het hoekje. "Nog altijd Smokebreath voor jou, apprentice." Bromde hij als enige, toen de apprentice hem enkel Smoke noemde, iets wat Smokebreath als zeer informeel beschouwde. Wat de naam van het katje was, wist de kater niet. En om eerlijk te zijn, het boeide hem niet echt. Als Medicine cat had hij toch een aparte functie in de clan, hij hoefde niet iedereen te kennen. Toch was iedereen wel bekend met de praktisch altijd chagrijnige medicine cat, helaas voor hem. Hij hief zijn lichaam uit zijn zittende positie en liep met rustige, bijna tergend trage passen richting de den ingang. "Wat is het probleem?" Miauwde hij, voor de verandering niet chagrijnig maar op een redelijk neutrale toon. Toch kon hij de brom niet uit zijn stem houden.}

_{Strugglepaw
Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht toen Smokebreath in haar gezichtsveld kwam. "Nog altijd Smokebreath voor jou, apprentice." bromde hij eerst alleen. Een beetje beduusd keek ze naar de grond, 'Eehm, ja, natuurlijk,' mompelde ze een beetje. Hij was even chagrijnig als anders. Niks aan te doen. Het typeerde hem wel. "Wat is het probleem?" Miauwde hij toen en snel keek ze weer op. De wond op haar poot prikte licht, maar echt pijn deed het niet meer. 'Ik was wat aan het rondkijken op Carrionplace en eehm...' Ze verplaatste haar blik even naar haar poot. 'Ik heb me toen een beetje gesneden aan iets scherps op de grond.' Ze tilde haar pijnlijke poot traag en laag op, zodat hij niet al te veel pijn zou gaan doen, en keek de kater toen aan. 'Ik dacht dat ik het beste even bij u kon langs gaan voor de zekerheid.' Met een klein glimlachje beëindigde ze haar korte uitleg. Veel was er ook niet aan te vertellen, niet?}

_{Smokebreath bromde eventjes iets korts en goedkeurends toen de apprentice erkende dat hij formeel aangesproken diende te worden, zoals het hoorde. Je kon ze beter maar vroeg leren respect voor je te hebben, dat voorkwam problemen later. Hierna begon de uitleg waarom haar poot gewond geraakt was. Met een kritische blik in zijn goudgekleurde ogen luisterde Smokebreath naar het verhaal van de apprentice. Het zou ook net weer de Carrionplace geweest moeten zijn, waar ze die wond opgelopen was. De Carrionplace was altijd een bron van infectie en ziekte. Hij was er dan ook op tegen dat er gejaagd werd, maar ach, wie luisterde er toch naar hem? Hij was ook maar de medicine cat, zou vast niks weten van ziektes, of niet? "De Carrionplace bevat veel ziektes." Bromde de kater, "Dus ik ga de wond voor de zekerheid ook desinfecteren." Hij liep met rustige passen terug naar zijn hol en zocht wat wilde knoflook uit. Moeilijk was het niet te herkennen, het stonk verschrikkelijk. Hierna pakte hij met wat meer zorg de spinrag, om de wond te verbinden. Hij kauwde de wilde knoflook tot een pulp en smeerde het uit over de wond. Hij wist dondersgoed dat het enorm moest prikken, maar daar had hij expres niet voor gewaarschuwd. Zou de apprentice alleen maar zichzelf op gaan naaien dat het zeer ging doen. Bijna meteen plakte hij ook de spinrag eroverheen. "Als de wond alsnog warm wordt, erg rood, er pus uit gaat komen of je het niet vertrouwt om een andere reden, kom je ten alle tijden terug naar de den. Dan is het geïnfecteerd." Bromde de kater, op een licht gevaarlijke toon van waarschuwing. Stiekem zat de schrik van de ziekte van laatst er bij hem nog goed in. "Ook moet je het de eerst komende dagen rustig aan doen, zodat je de wond niet heropend. Je mag wel trainen, maar ga je niet uitsloven en doe het rustig aan."}

_{Strugglepaw
"De Carrionplace bevat veel ziektes." Bromde de kater, "Dus ik ga de wond voor de zekerheid ook desinfecteren." De apprentice knikte even als teken dat het goed was. Nou ja, veel zou ze er ook niet tegenin brengen. Dat was logisch. De kater had iets gepakt, waar hij nu op zat te kauwen, waarna hij het op haar wond smeerde. Het prikte gigantisch en ze had moeite haar poot niet weg te trekken. Toen wikkelde hij er nog iets rond en rustig keek ze op naar de kater. "Als de wond alsnog warm wordt, erg rood, er pus uit gaat komen of je het niet vertrouwt om een andere reden, kom je ten alle tijden terug naar de den. Dan is het geïnfecteerd." Bromde hij weer, deze keer met een lichte waarschuwing in zijn stem "Ook moet je het de eerst komende dagen rustig aan doen, zodat je de wond niet heropend. Je mag wel trainen, maar ga je niet uitsloven en doe het rustig aan." De poes zuchtte, 'Tja, als mijn mentor überhaupt naar me om zou kijken, zou ik kunnen trainen... Maar toch bedankt Somebreath!' Ze wierp de kater nog een dankbare glimlach toe en hinkte toen voorzichtig de Den uit.

~ Topic uit neem ik aan c:}

Gelukkig was het geen moeilijke apprentice met wie hij te doen had. Strugglepaw kwam niet al te vervelend over en deed netjes mee met zijn onderzoek en oplossing. 'Tja, als mijn mentor überhaupt naar me om zou kijken, zou ik kunnen trainen... Maar toch bedankt Somebreath!' Miauwde Strugglepaw. Smokebreath trok zijn wenkbrauw wat op. "Some...breath?" Miauwde hij, met een lichte frons op zijn gezicht. Maar de zwart met witte apprentice had de den alweer verlaten en liet hem weer alleen met zijn kruiden. Smokebreath kon het niet laten om een lichte glimlach te laten verschijnen en een diep, maar zachte grinnik ontsnapte eventjes uit zijn mond, waarna hij zich omdraaide naar zijn kruiden om deze verder te sorteren. "Somebreath.." Mompelde hij nog een keer, met een lichte amuse in zijn stem.

{Haha, wat is dit, ontdooit Smokebreath iets? Iig, topic afgesloten, neem ik aan}