Leaf-bare takes his price (OPEN)

Voorzichtig haalde de gevlekte kater wat mos weg dat tegen de boom aan groeide. Hij pakte een balletje bij elkaar wat genoeg moest zijn om 1 elder, kitten of queen te kunnen voorzien van drinkwater. Zo moest er nog genoeg over zijn voor een vis of 2, straks op de terugweg. Met de bal mos tussen zijn kaken geklemd draafde hij naar de waterval, de enige plek die door zijn stroming nog niet bevroren was. Hij zocht een mooi plekje onder de waterval en legde het mos naast hem neer. Vervolgens begon het wachten tot er een vis voorbij zou komen. Zijn geduld was al niet die beste en de kou maakte het niet beter dus na een tijdje besloot hij zijn geluk iets verderop te proberen. Nu zat hij op een plek waar al ijsschotsen zich begonnen te vormen en waar de enkele ijsplekken te dun waren om op te lopen, sommigen zelfs zo dun dat je erdoorheen kon kijken. Hij wist dat als het hier niets werd hij verderop het ijs op zou moeten en 1 van de gaten in het ijs zou moeten gebruiken. Hij wachtte een poosje, hopend dat hij zijn poten niet op het koude ijs zou hoeven te begeven. Na een eeuwenlang lijkende tijd zag hij een groep vissen aankomen. Hij maakte zich klaar om een mooie blauwgrijze vis uit het water te scheppen. Hij wachtte tot het juiste moment en sloeg toen met veel vaart en kracht de vis uit het water. Hij had amper tijd om zijn kleine overwinning te vieren want zijn instinct vertelde hem al om de vis te doden. Krak iets of iemand deed zijn aandacht van de vis voor een seconde verliezen. Nadat hij zich hersteld had deed hij nog een poging om de vis weer te pakken maar hij zag de mooie vangst al in het water glippen en naar een veilige plek zwemmen waar zijn kameraden hem opwachtten. "Fishbrain!" mompelde hij voor zich uit en hij draaide zich om om te kijken wie of wat hem afgeleid had. Hij zag de gedaante van een clangenoot. " Goed gedaan, makker. Door jou heeft de clan vanavond 1 vis minder dan ze verdiend hadden." mompelt hij naar de schim.

open voor iedereen xD

Stil sloop Daykit het Camp uit. Ze had geen zin om nóg een saaie dag in het Camp te zitten. En trouwens, ze was al vaker uit het Camp geweest, en niemand had haar toen gesnapt. Ze verstopte zich onder een varen, en vroeg zich af wat ze zou gaan doen. Jagen? Geen zin. Andere katten zoeken en die plagen? Dan word ik zeker gesnapt. De rossige kitten besloot om naar de rivier te gaan. Het leek haar mooi om te zien hoe hij langzaam bevroor. Maar welke kant is de rivier uit? Dat kon nog moeilijk worden. Daykit besloot om gewoon maar te gaan lopen, ze zou het vanzelf wel vinden. Ze kroop onder de varen vandaan en begon te rennen. Het was koud, maar daar dacht ze niet aan. Ze had het gevoel dat ze vrij was. Veel beter dan in het muffige Camp zitten, vond ze. Maar al snel was de kitten buiten adem, en besloot even uit te rusten. Toen ze dacht dat ze wel weer verder kon, stond ze op en liep rustig verder. Daykit merkte, dat als ze liep, ze veel sneller en verder kwam dan als ze rende. Ze zuchtte en liep verder. De wind stak op en blies in haar gezicht. Hier was ik nooit aan begonnen als ik wist dat het zo lang duurde en het zo koud was,' dacht ze. Toen stond ze stil. Er klonk geruis van water. Rivier! Daykit begon te rennen naar het geluid. Toen zag ze een kat staan, en hield haar pas in. Langzaam kwam ze dichterbij. Een tak brak doormidden onder haar gewicht. Shit! De kat draaide zich om. Daykit zag dat het Spotlight was. Oh nee, kreunde ze inwendig. `Goed gedaan, makker. Door jou heeft de Clan vanavond een vis dan ze verdiend hadden,' hoorde ze hem mompelen. `Nou, dan vang je toch gewoon weer een nieuwe? Zo moeilijk is dat niet, en de rivier zit vol vis! We zijn RiverClan katten! Doe niet zo moeilijk!' zei ze brutaal, maar ze bleef in de schaduwen staan.

`Nou, dan vang je toch gewoon weer een nieuwe? Zo moeilijk is dat niet, en de rivier zit vol vis! We zijn RiverClan katten! Doe niet zo moeilijk!' was het antwoord van de schim en hij herkende het hoge stemmetje van de nursery. Nu hij eraan dacht rook hij ook vaag de geur van warme melk en schone nesten die hij maar al te goed kende. Maar hij wist dat het niet 1 van zijn bloedlijn was, die had hij meteen wel kerkend. Hij besloot het maar te negeren want hij wist dat hij de identiteit vanzelf zou ontdekken en hij raadde dat de kit geen bedreiging voor hem zou zijn. "Het is moeilijker dan je denkt, kleine. Kom maar hier dan zal ik je het eens laten zien." Hij had geen reden om echt boos te zijn, hij wist immers met zijn eigen kroost maar ook door zijn eigen jeugdjaren dat je het avontuurlijke hart van een kitten hun gang moest laten gaan. De straf die de kitten boven het hoofd hangt zou vanzelf wel komen en hij kon maar beter een goed verhaal hebben wanneer hij terug was. Hij kende de kleine opscheppertjes inmiddels maar beter dan hem lief was, hij kreeg er serieus nog bijna grijze haren van. Hij ging weer langs de kant zitten en begon weer naar het water te staren. "Oke, de regels als je vist met mij: beweeg niet, praat niet en denk niet." hij probeerde zich te concentreren en zag na enkele minuten weer een groep voorbij komen. Hij wachtte weer op het juiste moment en....

Lightningpaw rende het camp uit op weg naar de rivier. Nu het Leafbare was hadden ze alle prooi odig die ze konden vinden, en hij had toch niks anders te doen. Toen hij de rivier hoorde stromen hield hij zijn pas in. Gelukkig was ze nog niet bevroren, anders had de clan minder te eten. Hij kwam onder de bomen uit en keek naar de rivier. Hier en daar was er al een stukje bevroren, maar het grootste deel stroomde nog. Een eindje verderop zag hij twee katten zitten. Een erven was opvallen klein, het leek wel een kitten! Hij rende naar hen toe. "Hallo!", riep hij vanop een afstandje. Een van de katten herkende hij als Spotlight, en de kleinere was inderdaad nog maar een kitten. Spotlight stond op het punt om een vis op te scheppen, en hij hoopte dat hij door zijn drukte haar niet teveel afgeleid had.

-Mag ik? :3-

`Oke, de regels als je vist met mij: beweeg niet, praat niet en denk niet,' zei Spotlight. Gefascineerd trippelde Daykit naar de Warrior toe en ging zitten. Ze staarde in het water en probeerde de kou om haar heen te vergeten. Na wat een eeuw leek te duren kwam er een school vissen aanzwemmen. Ineens klonk er een stem die `Hallo.' zei. Daykit schrok zo erg dat ze bijna in het water viel. Woedend draaide ze zich om. `Wat denk je wel niet, domkop?! Zal ik die arme kitten eens laten schrikken zodat ze in het water valt?! Want, haha, leuke grap!' riep ze naar een RiverClan apprentice die ze herkende als Lightningpaw.

"Wat denk je wel niet, domkop?! Zal ik die arme kitten eens laten schrikken zodat ze in het water valt?! Want, Haha, leuke grap!", riep de kitten, die hij nu herkende als Daykit, naar hem. Lightningpaw deinsde geschrokken achteruit, hij had toch alleen maar "hallo" gezegd? "Het spijt me, ik wou je niet laten schrikken!", riep hij vriendelijk naar haar. Hij werd niet snel boos, hij was alleen veel te druk. "Mag ik met jullie mee vissen?", vroeg hij, dit keer meer naar Spotlight gericht. Zonder op antwoord te wachten trippelde hij naar de rivier. Bijna viel hij erin, maar hij wist nog net op tijd zijn evenwicht te houden. Hij kon wel zwemmen, maar in Leaf-bare moest je zo min mogelijk nat worden wilde je geen ijspegel worden.

Onderwerp: Re: Leaf-bare takes his price (OPEN)