Which wolf? {Wolfkit}

Silhouettekit zette zijn tanden in het afgescheurde stuk haas en al grommend begon hij te eten. Niemand vertrouwde hij, zeker niet bij de kits. Behalve Poisonkit en Bloodkit. Zijn enige vrienden die hij had...Enne, meer hoefde niet hoor. Gulzig at de jonge kater door, zijn happen waren gretig en woest. In zijn ooghoeken hield hij de rest van de nursey in de gaten. Een Queen keek met een afkeurende blik naar hem, maar Silhouettekit trok zich er niks van aan. Hij mocht eten zoals hij dat wou. De zwart witte kitten liet de rest liggen en vertrok de nursey uit. Zoals altijd zwiepte zijn staartje zachtjes. Dat was zelfs als hij blij was. Wat een zeldzaam iets was. De kitten keek het Camp rond. Zijn poten kriebelen en hij strekte zijn nagels uit. Hij had behoefde naar een pestpartijtje. Een gevoelige kitten. Zijn blik werd vals en hij keek het camp rond. Waar? Zijn blik stond stil en een sinistere grijns verscheen op zijn smoel. Silhouettekit bewoog zich bijna langzaam door het camp. De katten in de gaten houden. Maar toen hij haar naderde ging hij sneller lopen en rechtop. Hij stond stil voor de kitten en de valse lach werd geopend. ''Hoi, Wólfkit''Een spottende toon onder de Wolfkit. Silhouettekit ging zitten, maar hield de jongere en dus ook wat kleinere kitten in de gaten. ''Wat doe jij nou zo alleen?'' Zijn stem was overdreven zorgzaam. Nep. Hij liet het merken. Geen toneel nu. Los van zijn spelletje. Dat was wel weer eens genoeg geweest. Silhouettekit wachtte af, op een gewenste reactie.

Wolfkit

Cry your heart out let it all go, because remember after every tear comes a rainbow...

Slaapdronken wankele Wolf haar den uit waarna ze probeerde het felle zonlicht in haar ogen te negeren. Voor dit regenachtige seizoen was het vandaag eigenlijk wel lekker warm, maar warm en een klein beetje zon was altijd beter dan kou en regen, right? Glimlachend liep ze verder naar de prooistapel en zag vanuit haar ooghoeken Silhouettekit zitten, nee in die kater had ze dus vandaag echt geen zin in... Snel gritste ze een eekhoorn van de stapel af en liep ermee naar het achterste gedeelte van het kamp, zover mogelijk van de zwart-witte kitten vandaan hopend dat ze niet lastig gevallen werd. Met een doffe plof liet ze zich neerploffen en bukte zich voorover het bruinige diertje heen. Toch miste ze de melk die ze vroeger kreeg wel maar dit was de vervanging ervan en het was nog lekker ook. Nadat ze haar hap doorgeslikt had hoorde ze een stem vlak voor zich zeggen ''Hoi, Wólfkit'' met een spottende ondertoon op Wolfkit. Gelijk sloeg haar vrolijke humor over in angst en probeerde de kater aan te kijken. ''Wat doe jij nou zo alleen?'' vroeg het katertje zorgzaam waarop Wolfkit begon te trillen. ''E-Eten, w-wat d-d-oe j-ij?" Stotterde ze voorzichtig met een zachte stem richting de kater toe.

 Words: 209 Tagged: Silhouettekit Mood: Shocked

made by ashleigh825 of ATF

De kitten begon te trillen en Silhouettekit trok zijn ene mondhoek wat omhoog, prefect.. 'E-Eten, w-wat d-d-oe j-ij?" stotterde Wolfkit tegen hem. Dom kittentje. Silhouettekit fronste zijn wenkbrauwen. Nee, nu ging hij geen toneel spelen. ''Wat denk je?''hij boog voorover en liet zijn tanden zien. Ze waren lang niet zo groot als de tanden van de Warriors, maar groot genoeg om de kleine te laten schrikken. Met een vage grinnik zette hij zijn poot op het kleine staartje van Wolfkit neer. Hij liet zijn kop weer zakken, maar dit keer tot haar oor. ''Sssh...My little one''klonk zijn stem luguber en hij siste. Hij ging niet te hardop...Begrijpelijk. Silhouettekit boog nog meer naar voren, tot zijn mond Wolfkit's oor raakte. ''Zwijg of anders...'' dit keer was het hardop, maar toch zacht genoeg om de anderen het niet te laten horen. Niet zo zeer dat hij bang was voor straf, maar dit kon het vertrouwen van de anderen katten schaden. En dat had hij juist nodig. Nu, maar vooral later. Silhouettekit bekeek de kitten eens goed. Wat zal hij nu eens doen? ''Zo, hoe kwamen ze erbij je Wolfkit te noemen'' een uitdagende toon. Eens kijken wat de kitten in petto had. Als ze al iets in petto had.

Wolfkit

Cry your heart out let it all go, because remember after every tear comes a rainbow...

Angstig keek Wolfkit de kater aan en zag hoe zijn mondhoeken omhoog gingen waardoor ze snel weer haar blik op de grond richtte. Waarom was ze altijd zo bang voor deze kater en hoe kon hij in een keer haar humor zo snel omslaan in angst? ''Wat denk je?' hoorde ze hem zeggen waardoor ze weer een poging deed om naar hem te kijken, maar dit keer was ie te dichtbij en zijn tanden waren zichtbaar. Angst was te lezen in haar ogen terwijl ze stond te trillen als een gek, wat ging de kater bij haar doen? Niet veel later voelde ze zijn poot op haar blauw-grijzige staart waardoor er een piep ontsnapte. "N-niet d-doen." Stotterde ze waarna ze hem voorover zag bukken naar haar oor. ''Sssh...My little one'' hoorde ze hem sussen waardoor er een rilling over haar lichaam heen gleed. ''Zwijg of anders...'' ze voelde zijn mond tegen haar oor waardoor ze ze wat shockte moeite om haar tranen in bedwang te houden. ''Zo, hoe kwamen ze erbij je Wolfkit te noemen'' vroeg de kater uitdagend waardoor Wolfkit haar oogjes versmalde en hem aankeek. "G-geen i-idee.." Piepte ze verontschuldigd. Eigenlijk sprak ze niet graag over het 'ouder' onderwerp, daar was ze te zwak voor om niet in janken uit te barsten.

 Words: 217 Tagged: Silhouettekit Mood: Scared

made by ashleigh825 of ATF

Alle reacties die de kitten gaf, waren prefect. In Silhouettekit's ogen dan...Hij rook de angst die van de poes afstraalde en haar rillingen waren een lust voor zijn ogen. "G-geen i-idee.." piepte de kitten. Geen idee. Wel, eerlijk moest hij zijn. ''I even don't know why they're call me Silhouettekit. But now is the prefect name for me''Hij trok zich terug in de schadow. ''Elke kat. Elke kat maakt van mij een silhouet.'' kwaad waren zijn woorden, maar hij stapte weer tevoorschijn. ''But one day...''hij verslikte zich in zijn woorden. Dit ging te ver. Het moest geheim blijven. Hij richtte zijn aandachtig weer op het verder pesten van Wolfkit. ''Heb je vrienden?''een onschuldige vraag, leek het. Maar het was enkel een lokaas en de kleine kitten moest er alleen maar in happen.

-short

Wolfkit

Cry your heart out let it all go, because remember after every tear comes a rainbow...

Een bijna onhoorbare zucht verliet haar longen toen de kitten voor haar weer begon te praten, kreeg hij nou nooit genoeg van zichzelf? ''I even don't know why they're call me Silhouettekit. But now is the prefect name for me'' hoorde ze hem zeggen waardoor hij enkele stappen naar achteren zette terug in de schaduw. Wolfkit keek hem even na en stopte even met trillen maar toen hij weer begon te praten begon het trillen ook weer gelijk. ''Elke kat. Elke kat maakt van mij een silhouet.'' vervolgde hij kwaad waarna hij naar voren stapte. ''But one day...'' vervolgde hij waarna hij stopte. "One day revenge isn't?" fluisterde ze zo zachtjes mogelijk bang om hem kwader dan eerst te maken. ''Heb je vrienden?'' vroeg hij opeens het andere onderwerp helemaal veranderd. ''Ja, veel kun je het niet echt noemen maar ik ben blij met diegene die ik wel heb. En jij?" Vroeg ze zelfverzekerder dan eerst zonder het stotterende ondertoon die ze daarnet nog had.

 Words:  168 Tagged: Silhouettekit Mood: Curious

made by ashleigh825 of ATF

"One day revenge isn't?" een sis van woede ontglipte Silhouettekit's lippen, maar desondanks liet hij niet merken. ''Heb je vrienden?''. De kitten beantwoordde de vraag rustig, tot Silhouettekit's verbazing, ''Ja, veel kun je het niet echt noemen maar ik ben blij met diegene die ik wel heb. En jij?"zelfverzekerd klonk haar stemmetje en hij fronste zijn ogen. Desondanks beantwoordde hij de vraag, ''Ofcourse. It is not much, but enough for me''Waar leidde dit gesprek naar toe? Hij moest Wolfkit nu al in de gaten houden, nu ze zijn geheim wist. Idiot. Hij kon zich zelf wel voor de kop slaan. Ach, wie geloofde nou een kitten? Nu was ze nog ongevaarlijk. Maar later? Maybe. Een gedachte schoot door zijn kop, zo klein en toch krachtig. ''Imiteren''. Een grijns verscheen weer op zijn gezicht. ''Weet je trouwens zeker dat je vrienden je wel zien? Misschien vinden ze je alleen een lastpak?'' Hij keek Wolfkit aan, zogenaamd zorgen makend. ''Eerst dacht ik dat ik veel vrienden had, totdat mijn ouders dood gingen. Toen pas ontdekte ik dat ik ze niet had''hij zei het treurig en dat was niet eens helemaal gespeeld. Het was de donkerste periode uit zijn korte leventje.Toen was alles veranderd. ''Maar goed, hoe weet je nou zeker wie echt je vrienden zijn?'' hij keek vragend naar Wolfkit, ''Weet jij het?''Hopelijk lukte zijn plannetje.

-kort