Back to the start {+STRUGGLEPAW}

_{Lichtelijk geïrriteerd door zijn vorige ontmoeting met Timesong, zette de kater zijn ledematen in beweging. Timesong had bekend gemaakt dat hij inderdaad Shrewleap van 'm wou wegtikken. Maar hij kon hem verzekeren dat als dat echt zou gebeuren, hij niet zou terug deinzen voor een gevecht op leven of dood. Hij gaf zielsveel om de poes, dat de kater echt zó laag was gevallen om andermans geluk te stelen, begreep hij niet. Er waren nog genoeg mooie visjes die in de zee rondzwommen. Stug keek hij naar de Carrionplace, dat was de eerste plek waar hij Shrewleap was tegengekomen. Hij wist nog goed hoe ze toen waren; Bescheiden en verlegen. Wolftail schudde zijn kop en gleed langzaam tot stilstand. Hij begreep het maar niet, wat had dat mormel van een Timesong wél dat Wolf niet had? Zou Shrew dan ook zo laag zijn gevallen om naar de leugens van dat stuk kraaienvoer te luisteren? Doordat de kater helemaal in zijn gedachten verzonken was had hij niet door dat er een klein gestalte steeds dichter bij kwam.}

_{Strugglepaw
Haar wazige blik ging van de ene berg rommel naar de andere. Zat er dan ook niks bruikbaars bij? Ze zuchtte en liep een van de bergen deels op tot ze met haar poot op een scherp, open blik ging staan. Geschrokken van de plotselinge pijn rolde ze van de berg. Beneden aangekomen ging ze zitten keek naar de onderkant van haar poot. Rood, vers bloed kwam langzaam uit een lichte snede gesijpeld. Niks zeer ernstig. Ze likte even het bloed van haar poot en besloot maar beter haar weg terug te maken. Ze kon voor de zekerheid toch even de Medicine cat opzoeken. Half hinkend op 3 poten om niet teveel vuil in de wonde te laten komen, liep ze weg van de Carrionplace. Of nou ja, dat was de bedoeling, want ze was zo naar de grond aan het staren om niet te struikelen, dat ze niet zag wat er voor haar was. Binnen de kortste keren was ze dan ook tegen iemand op gebotst. Rustig keek ze op en zag dat het Wolftail was. Ach ja, dat kon er ook nog wel bij. Voorzichtig probeerde ze er toch nog omheen te glippen.}

_{Hij voelde de klap amper aankomen, maar het zorgde er wel voor dat hij uit zijn gedachtenstroom werd gesleept. "Struggle?" Vroeg hij verbaasd toen de kattin gewoon weer verder weg liep. Waarom zei de poes niks? Ze kon op z'n minst sorry zeggen. Het betekende niet dat omdat ze kwaad was op d'r moeder, dat ze Wolf daarom ook moest beginnen te negeren. Hij had namelijk niks fout gedaan. "Sinds wanneer zeg je geen gedag meer tegen je vader?" Vroeg hij op een strenge toon, echter was er ook wel iets zachts in te herkennen. Het brak zijn hart echt om te zien dat zijn eerste nestje zo tegen hem deed, en tegen Shrew. Als Shrew er niet was, zouden zij hier nooit kunnen staan. Dan zouden er geen problemen zijn geweest tussen hem en Timesong, dan zou hij nooit zo verdrietig zijn geweest... De kater schudde zijn kop lichtjes en keek de apprentice nadien weer aan. "Je weet dat ik en Shrewleap altijd om je zijn blijven geven, toch? Iedereen maakt ruzie, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Je gaat hier later misschien nog spijt van krijgen, Struggle." Probeerde hij op zo'n zacht mogelijke toon te zeggen.}

_{Strugglepaw
"Struggle?" Vroeg hij verbaasd, "Sinds wanneer zeg je geen gedag meer tegen je vader?" Vroeg hij op een strenge toon, "Je weet dat ik en Shrewleap altijd om je zijn blijven geven, toch? Iedereen maakt ruzie, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Je gaat hier later misschien nog spijt van krijgen, Struggle." Probeerde hij op zo'n zacht mogelijke toon te zeggen. Pfff, hij klonk al net zoals haar moeder. 'Ja sorry paps,' sprak ze lichtelijk geïrriteerd, 'Mag ik nu verder?' Het bloed begon langzaam te stollen, maar de wonde zat er natuurlijk nog altijd. Haar ogen richtten zich even op de tabby kater. Het kon haar even niet schelen wie er in fout was of wie er ruzie maakte. Ze wou nu gewoon even alles a.l.l.e.e.n. op een rijtje zetten, maar dat bleek niet mogelijk.}

_{'Ja sorry paps,' Kreeg hij na een tijdje te horen. Wolf vernauwde zijn ogen en keek de poes vurig aan, de zachtheid was verdwenen. Ze was heus niet de enige die problemen met iets had, ze dacht alleen maar aan zichzelf. 'Mag ik nu verder?' Wolf schudde onmiddellijk met zijn kop toen de poes dat vroeg. "Nee, ik ben nog niet klaar met jou," Begon hij, een zachte grom verliet zijn keel. "Jij hebt echt geen enkel idee waarom Shrew had gezegd dat ze niks meer om jullie gaf hé? Nee, jullie deden niet eens de moeite om alles uit te pluizen. Jullie denken alleen maar aan jullie zelf, en dan vooral jij. Je mond houden nadat ze netjes haar excuses had aangeboden? Hoe durf je. Ik schaam me gewoon dat jij mijn dochter bent. Je bent niks meer dan een ondankbaar nest!" De woorden rolden over zijn lippen en nog voordat hij besefte wat hij zonet had gezegd ging hij alweer verder. "Je bent gewoon egoïstisch. Jij denkt dat jij de enige bent die het zo lastig heeft. Ik zou zelfs durven wedden dat Shrewleap het nu dubbel zo hard heeft als jullie. Je ziet gewoon niet hoe hard ze lijd. Nee, jullie deden niet eens de moeite om uit te pluizen waarom ze zo iets had gezegd. Jullie gingen direct wegrotten uit zelf medelijden." Wolf nam enkele stappen naar voren zodat hij vlak voor het poesje stond. Weglopen was dus geen optie, en als ze dat alsnog deed, dan zou hij haar gewoon achtervolgen. "Onthoud, dat naast dit al ik nog steeds van jullie hou, en Shrew houd ook nog met heel haar hart van jullie. Maar als jullie ons beschouwen als afval, dan kunnen we niks anders dan zo tegen jullie te doen. Waarom beseffen jullie, en vooral jij, dat nu gewoon niet."}

_{Strugglepaw
"Nee, ik ben nog niet klaar met jou," begon de kater zijn preek. De hele tijd zat ze een beetje afwezig naar de boom schuin achter de kater te staren, niet echt luisterend naar wat hij te zeggen had. Haar poot deed pijn, dat was het enige wat er nu tot haar doordrong. "Waarom beseffen jullie, en vooral jij, dat nu gewoon niet," was zijn laatste zin en koeltjes keek ze hem aan. 'Het enige wat ik nu besef is dat mijn poot enkel meer pijn gaat doen, als ik hier nog langer blijf zitten,' snauwde ze hem licht geïrriteerd toe. Misschien was ze vooral boos op Shrew en had Wolf er niet veel mee te maken, maar ook hij had hiervoor gezorgd. Hij net zo goed. Als hij braaf bij Shrew was gebleven, haar niet had genegeerd, haar had vertroeteld zoals het hoorde, was er nu niks aan de hand geweest! Helemaal niks! Kon hij haar nu niet gewoon met rust laten? Zien dat het ook zijn fout was? Kon hij haar nu niet gewoon doorlaten zodat ze nar de Medicine Den kon? Of wou hij dat ze een ontstoken poot kreeg?}

_{De woede die zo lang in hem verdwenen leek te zijn, wakkerde wonder boven wonder weer aan. 'Het enige wat ik nu besef is dat mijn poot enkel meer pijn gaat doen, als ik hier nog langer blijf zitten,' Wolftail ontblootte zijn nagels en plantte ze onbehaaglijk in de grond. "Dan gaat 'ie maar meer pijn doen, mij maakt dat niks uit, gezien het jou ook niks uitmaakt dat je ouders stilletjes uit elkaar groeien." Zou hij? Zou hij Timesong betrekken in dit gesprek? De kater grijnsde even en draaide zijn oren naar achter. "Ik hoop dat je je nieuwe vader zal mogen, dat je maar weet dat het JOU schuld is dat Shrew en ik uit elkaar gaan, rot toch op, ik wil je niet meer zien, je bestaat niet meer voor mij." Snauwde hij naar haar, nog even waarschuwend met zijn voorpoot naar voor slagend. Hierna nam hij een stap naar achter en wandelde hij weg, weg van haar. Tja, misschien was het toch beter geweest Shrew's problemen te ontwijken. Hij deed gewoon niks goed, wel ja, momenteel kon de hele Shadowclan doodvallen voor zijn part.

~ Wolftail is uit 't topic}

_{Strugglepaw
"Dan gaat 'ie maar meer pijn doen, mij maakt dat niks uit, gezien het jou ook niks uitmaakt dat je ouders stilletjes uit elkaar groeien." snauwde hij, "Ik hoop dat je je nieuwe vader zal mogen, dat je maar weet dat het JOU schuld is dat Shrew en ik uit elkaar gaan, rot toch op, ik wil je niet meer zien, je bestaat niet meer voor mij." Woest keek ze haar vader na, 'Oh, nog mooier' riep ze hem nog na, 'Nu is het mijn schuld! Volgens mij ligt dat nog steeds aan jezelf! Jij was er niet voor haar, wanneer ze het nodig had! Daarbij, misschien is die nieuwe vader wel beter, wie zal het zeggen!' Of haar vader nog naar haar luisterde wist ze niet, maar het kon haar niks meer schelen. Half mankend liep ze weg, terug naar het kamp. Nu kon even iedereen oprotten. Behalve Saltpaw en Smokebreath, haar zusje bleef immers haar zeer dierbaar en ze zou nog even een bezoek aan Smokebreath brengen...

~ Topic uit}