Who made this world so complicated..

_{Twijfelend keek de kater richting de nursery en knaagde hij nogmaals op het konijn dat eigenlijk al zo goed als helemaal opgegeten was. De vorige keer leek Shrew kwaad geweest te zijn omdat hij geen moeite meer stopte in hun relatie, maar zou de poes er ook niet kwaad van worden zou hij haar té vaak aanspreken? Misschien moest hij maar weer zoals vroeger beginnen doen? Rustig blijven bij elk woord dat ze hem toe spuugde? De vorige keer was dat hem niet gelukt, gezien hij toen ook eindigde in een woede uitbarsting. Maar nu was hij ouder, had hij meer ervaring bij elkaar geschraapt, eveneens als Shrewleap. Misschien dat als ze nu beide iets vriendelijker tegen elkaar gingen doen ze hun relatie wel op rails kregen? Hij wist het niet, maar iets zei hem dat het beter was actie te ondernemen in plaats van niks te doen. Wolftail begroef uiteindelijk na een lange tijd te liggen piekeren de restjes van het dier en baande zich vervolgens een weg naar de kraamkamer toe. Voorzichtig stak hij zijn brede kopje door de ingang van het hol, en nadien volgde de rest van zijn lichaam totdat hij helemaal in de nursery stond. Het duurde niet lang of zijn cyaan blauwe ogen waren gewend aan de donkerte. Hij gleed met zijn blauwe blik over de vele mos nesten die in de den lagen, maar op een gegeven punt hield hij zijn kop stil, op het punt dat hij Shrewleap en hun kits zag. Meteen vulde een zachtheid zijn ogen. "Ze zijn prachtig," Bracht hij uit toen hij dichter naar haar toe kroop. "Net zoals jou."

{SHREWLEAP}}

Een voor een bekeek ze haar nieuwe nestje kittens. Iedere kit leek zo speciaal, en toch ook weer zo gelijk aan hun ouders. Sharpkit had haar uiterlijk en wie weet wat voor een innerlijk, Buzzingkit had een prachtig witte vacht, Cinnamonkit leek zo speciaal en zacht, Shadekit zou vast een goede Warrior worden en Falconkit leek precies op zijn vader. Over een paar Moons, en misschien wel eerder zoals ze vreesde, zouden ze allen de uitdaging moeten ondergaan en Apprentice worden, maar Shrew had vertrouwen in haar kittens. Haar vorige nestje deed het ook goed, ook al was hun contact verwaterd. Pas toen Wolftail zich geheel in de Nursery had gewurmd, merkte ze zijn aanwezigheid op. Voorzichtig schoof ze de kittens wat opzij, zodat ze wat vrijer kon bewegen. De zachte blik in de ogen van de tabby vervulde haar hart. "Ze zijn prachtig," De kater kwam wat dichterbij en Shrew gaf hem een lik over zijn oor toen hij dichtbij genoeg was. "Net zoals jij." De poes snorde en drukte haar zwart witte kop tegen die van hem. "Volgens mij hebben sommige ook wat van jou geërfd, ik denk dat ze net zo sterk worden als jij, niet?" Snorde ze en richtte haar groene blik weer op de kittens die rustig lagen te slapen.

_{De warme lik die hij over één van zijn oren kreeg deed hem automatisch zachtjes spinnen, zodat hij de andere Queens die ook kittens hadden, niet zou storen of wakker maken. Hij moest rekening houden met iedereen. "Volgens mij hebben sommige ook wat van jou geërfd, ik denk dat ze net zo sterk worden als jij, niet?" Hij glimlachte even plagend. Maar haalde nadien zijn schouders op. "Misschien, maar," Begon hij op een zachte, tedere toon. "Zolang jou bloed door hun aderen stroomt, zijn ze perfect voor altijd." Murmelde hij. "Heb je trouwens eventjes te tijd om een wandeling te maken? Ik zou het meer dan normaal vinden zou je eventjes het daglicht willen zien, als je me snapt." Glimlachte hij haar toe, met een verliefde blik in zijn ogen, net zoals vroeger. Tot nu toe leek het een geweldige actie te zijn geweest, maar alles kon nog van richting veranderen. Echter, was hij er net achter gekomen, dat hij nog altijd zielsveel van d'r hield, en dat zijn wereld hélemaal in elkaar zou storten zouden ze ooit uit elkaar gaan. En dus, zou hij er ook alles aan doen om dat te voorkomen.}

De kater glimlachte en haalde zijn schouders vervolgens op. "Misschien, maar," Wat nieuwsgierig keek ze hem aan. "Zolang jouw bloed door hun aderen stroomt, zijn ze perfect voor altijd." Nogmaals gaf ze hem een lik over zijn oor en likte toen een van de kittens. "Heb je trouwens eventjes te tijd om een wandeling te maken? Ik zou het meer dan normaal vinden zou je eventjes het daglicht willen zien, als je me snapt." Ze knikte en stond voorzichtig op, haar spieren schreeuwden om beweging en die zouden ze ook snel weer krijgen. "Ik denk dat de kittens wel even zonder me kunnen, maar we gaan toch niet te ver weg, toch? Want wie weet wordt er eentje wakker en dan krijsen ze de hele boel bij elkaar, zolang het om eten gaat." Met een wat vage glimlach keek ze Wolftail aan en likte even haar voorpoot. Haar tweede nestje was wel wat rustiger, maar het bleven kleine kittens die nog lang niet alleen konden zijn, in ieder geval, voor een lange tijd.

_{Toen de poes opstond, nam de kater een stap naar achter zodat ze de ruimte kreeg haar ledematen te strekken. "Ik denk dat de kittens wel even zonder me kunnen, maar we gaan toch niet te ver weg, toch? Want wie weet wordt er eentje wakker en dan krijsen ze de hele boel bij elkaar, zolang het om eten gaat." Hij lachte even en knikte. "Nee, we zullen in de buurt blijven van het kamp voor het geval dat." Bracht hij grinnikend uit. Maar hij begreep d'r wel. Rustig draaide hij zich om, en verliet hij de kraamkamer na nog één tedere blik op hun kittens geworpen te hebben. Zijn staart liet hij kalm in de lucht zweven, en toen hij eenmaal ver genoeg van de nursery stond draaide de kater zich om zodat hij kon zien waar Shrewleap bleef. "Heb je trouwens al gegeten? Want dan is het beter dat je dat eerst doet. Ik wil je niet rond bevelen, maar je hebt je krachten nodig voor de kittens." En ook gewoon omdat ik je niet weer zoveel pijn wil zien lijden, voegde hij er in zijn gedachten aan toe.}

"Nee, we zullen in de buurt blijven van het kamp voor het geval dat." Zei Wolftail blij en verliet de Nursery nadat hij zijn kittens nog een keer had bekeken. Ja, ze zagen er zo lief uit. Nog lief, voor het geval ze haar ook begonnen te haten. Shrewleap haalde haar schouders op voordat ze de Nursery ook ging verlaten. De poes deed er wat langer over om de Den te verlaten, omdat ze er zeker van wilde zijn dat geen kitten zijn warmte verloor, maar nadat ze de zoveelste check had afgelegd, verliet ze de Den echt. "Heb je trouwens al gegeten? Want dan is het beter dat je dat eerst doet. Ik wil je niet rond bevelen, maar je hebt je krachten nodig voor de kittens." Vroeg Wolftail toen ze het kamp binnen was gekomen en de kater had zien wachten. Voor een kort moment verscheen er een wat sceptische blik in haar ogen, maar haalde ze deze zo snel mogelijk weer weg. Ze had eerlijk gezegd niet zo heel veel zin om er wéér over te beginnen. "Nee, maar dit kan ook later." Mompelde ze een beetje kortaf, de kittens zagen er nog sterk uit, dus daar waren nog geen problemen mee.

_{Toen de poes hem een sceptische blik toe wierp, deinsde hij niet terug. Hij vroeg het voor haar eigen bestwil, of ze dat nou zelf wou of niet. "Nee, maar dit kan ook later." Hij bleef haar voor enkele seconden aankijken, neutraal, maar hierna haalde hij grijnzend zijn schouders op. "Oké dan, als dat het is wat je wilt." Sprak hij. Hij ging gauw met zijn ruwe tong over zijn borstkas om de plukken vacht weer te ordenen, en hief zijn kop nadien weer op. "Klaar?" Vroeg hij maar. Dat ze hem nu 'haatte' omdat hij weer over dat uithongeren begon, was dat haar probleem. Hij ging er niet weer zoveel ruzie om maken. De zon stond ondertussen al op haar hoogste punt en wierp een gele gloed over het hele aardoppervlak. Hij voelde even aan hoe een zwakke zonnestraal zijn rug verwarmde, onbewust snorrende. Ze konden nu beter nog even van de laatste zonnestralen genieten voordat ze die warmte voor een hele poos moesten missen. Niet dat hij zoveel hield van zonnebaden, maar als hij mocht kiezen had hij toch liever de zon dan dat witte spul dat ze sneeuw noemden.}

"Oké dan, als dat het is wat je wilt." Zei de kater met een grijns op zijn gezicht, maar Shrew had zo het gevoel dat dit nog terug zou komen, hopelijk nu even niet. Het ging net zo goed. "Klaar?" Wat verbaasd keek ze hem aan. Ze was al die tijd al klaar geweest. Een heel zacht gegrom uit haar maag weerkaatste het holle gevoel, maar dit negeerde ze even. Ze kon beter wachten tot de meeste Warriors hadden gegeten, want dan was ze geen last als Queen. "As ready as I could be." Glimlachte ze en keek Wolftail wat afwachtend aan, proberend om haar kleine hongerprobleem te maskeren. Misschien was het beter voor haar geweest om meteen een nieuw gespreksonderwerp te pakken, maar door de verwarring kon ze even niet goed nadenken.

_{"As ready as I could be." Glimlachte Shrew. Hij knikte zachtjes en draaide zich nadien om. Ergens had hij de neiging om het gespreksonderwerp Strugglepaw aan te kaatsen, maar ergens had hij ook het gevoel dat dat niet zo'n goed idee was. Wolf had al wel opgemerkt dat de band die Shrewleap en Strugglepaw hadden niet zo goed was, vooral de laatste tijd keken ze elkaar aan alsof ze elkaar wel konden villen. In ieder geval, als er iets tussen die twee was, dan zou hij ze proberen te helpen. Hij wist nu dat de poes het niet graag had dat hij problemen verwaarloosde of dat hij ze de rug toekeerde, dus gaf hij het toch maar een poging. "Hoe gaat het tussen jou en Struggle?" Vroeg hij met een frons op zijn voorhoofd. Hij bereidde zich mentaal al voor op de scherpe blikken en de hatelijke woorden die hij waarschijnlijk zou krijgen, en terecht ook. De poes had het nu al zo moeilijk, maar om haar te kunnen helpen moest hij toch wel echt eerst weten wat er gaande was tussen die twee.}

Wolftail knikte en draaide zich om, Shrew volgde hem. Maar ze was totaal niet voorbereid op de vraag die de kater opeens aan haar stelde. "Hoe gaat het tussen jou en Struggle?" Verbaasd bleef ze stilstaan en keek hem even wat scherp aan, natuurlijk, hij zou dit allang verwachten, maar waarom wilde hij haar nou net op dat pijnlijke puntje raken. De poes sloot haar ogen, nam een keer adem en probeerde de tabby zo vriendelijk mogelijk aan te kijken, maar ergens achter haar glazen blik voelde ze de pijn branden. "Ik denk dat je het al weet. want anders zou je deze vraag niet zo snel vragen." Vroeg ze maar om niet als een watje har antwoord te verzwijgen. Wat ongemakkelijk begon ze met haar poten over de aarde te schuiven.

_{Vastberaden keek de kater Shrew aan toen ze abrupt halt hield. "Ik denk dat je het al weet. want anders zou je deze vraag niet zo snel vragen." Hij knikte bedachtzaam en wende zijn oren tegelijkertijd even neutraal opzij. "Ik wil weten wat er precies aan de hand is omdat ik Struggle erover ga aanspreken, ze moet ooit eens volwassen worden en begrijpen dat iedereen wel eens ruzie maakt." Miauwde Wolf, zacht genoeg zodat alleen de poes voor hem het kon horen. "Ik bedoelde echt niks slechts met die vraag... Ik wou je gewoon helpen, je weet dat ik om je geef, en het doet me pijn om te zien hoe de kits zich gedragen tegen jou." Vervolgde hij, met een ietwat schuldige blik in zijn cyaan blauwe ogen. Het was waar, als hij eerder had ingegrepen en iets had gedaan aan de kloof die in hun relatie als een open wond gaapte, dan hadden ze nooit ruzie gemaakt waar Thrushpaw bijstond. Dan was die kater nooit tegen zijn siblings gaan zeggen dat Shrew niks meer om hen gaf...}

Onderwerp: Re: Who made this world so complicated..