I..I don't know y..you {nitwit}

Zarre was vrolijk heen en weer aan het lopen langs zijn hekken. Hij viel er plots af en kwam er aan de verkeerde kant af. Het bruine katertje schudde zich eens heftig. Het deed geen pijn, maar hij wist niet waar hij was. De kater schrok zich een bultje toen hij een kat zag, maar bedaarde meteen toen hij dacht dat het een gewone kittypet was zoals hij er redelijk veel kende. Hij liep er wat dichter naar toe. 'Hallo, I..Ik ben Z...Zarre.' Zei hij nu bang omdat hij zag dat het helemaal geen kittypet was. Hij werd nog banger toen de kat naar hem toe kwam. Hoe dichter de kat kwam hoe beter Zarre hem kon bekijken. Sterk en gespierd, zeker twee keer zo groot als de bruine kater was. Hij leek niet te schrikken voor een gevecht, dacht Zarre terwijl hij de kater niet meer durfde aan te kijken. Hij zat met zijn hoofdje gebogen naar zijn poten te kijken. 'I..Ik ken jou niet, wat ben je? Je lijkt N..Niet op een kittypet.' Zei hij om minder bang te lijken, maar het haperen en trillen in zijn stem verried hem.

'I..Ik ken jou niet, wat ben je? Je lijkt N..Niet op een kittypet.' Zei de bruine Kittypet bang.''Zozo, jij dacht dus dat ik een KITTYPET BEN? NEE! STOMKOP!IK BEN EEN BLOODCLAN KATER!''Schreeuwde hij woest. Hij gromde diep in zijn keel en hief een rossige klauw op. ''En nu zal ik je met de grond gelijk maken, KITTYPET.''Het laatste woord spuugde hij eruit. De rossige klauw kwam met een enorme kracht naar benenden, maar miste Zarre op een muislengte na. Nitwit snoof geïrriteerd en spuugde wat muis van het avondeten uit. ''Deze keer heb je geluk.Ik laat je met rust.''De rossige kater keek naar Zarres kop. ''Ik zie dat je gevallen bent, hoe komt dat?''Elk teken van agressie was verdwenen. Hij bleef kalm zitten, wachtend op antwoord.

126 woorden . Smile

''Zozo, jij dacht dus dat ik een KITTYPET BEN? NEE! STOMKOP!IK BEN EEN BLOODCLAN KATER!'' Schreeuwde de kater woest. Zarre werd vreselijk bang van het enge gegrom die de rosse kater liet horen. Hij had nog nooit gehoord van de bloodclan, maar als ze allemaal zo woest waren wilde hij ze niet leren kennen. "En nu zal ik je met de grond gelijk maken, KITTYPET.' Spuugde de reusachtige kater. Hij hief zijn poot op, Zarre kneep gespannen en bang zijn ogen dicht. De kater miste hem op een haar na en snoof geïrriteerd en spuugde op de grond. 'Deze keer heb je geluk. Ik laat je met rust.' Zarre zuchtte opgelucht, maar was nog steeds wantrouwig voor de kater. 'Ik zie dat je gevallen bent, hoe komt dat?' Vroeg de kater, kalm dit keer. 'I..Ik weet het nie... niet, ik denk dat ik mijn poot gewoon misplaats had.' Stamelde hij terwijl hij naar zijn pootjes keek. Het liefst wilde hij nu meteen terug naar zijn tuintje, maar was bang dat de kater hem zou volgen.