Training, eh? {+DAISYSONG}

Met stijve ledematen verliet de poes de apprentice's den. Haar amberkleurige oogjes glommen, maar haar pels zat hélemaal door elkaar. Ze had totaal geen zin in de training die Daisysong haar vandaag zou geven, als het aan haar lag zou ze de hele dag liggen slapen. Dat koude weer bezorgde haar keer op keer een slechte nachtrust, iets waar ze dus totaal niét tegen kon. Mokkig liep ze de poes naar de krijgers den toe en stak ze haar kopje door de ingang. "DAYSYSONG! Is het niet tijd voor onze training?" Riep ze luid uit. Ze trok zich er niks van aan dat er waarschijnlijk nog warriors sliepen, die zouden straks vrolijk verder kunnen slapen. Maar zij? Nee, Irispaw mocht in dit vreselijke weer even buiten gaan liggen stoeien. De lichte bruine tabby kattin kuierde naar de kamp ingang en plante haar achterwerk nadien op de grond. Haar blik hield ze strak op de krijgers den gericht, alsof zij de ongeduldige mentor was en Daisysong de apprentice die te laat was.

_{Daisysong werd abrupt wakker toen haar apprentice en tevens pleegdochter haar naam door de krijgers den riep. Stijfjes zat ze rechtop in haar nest. Een luide gaap ontsnapte uit haar keel, waardoor haar snorharen omlaag krulden. Ze strekte een voor een haar poten en vervolgens haar rug uit. Haar spieren waren stijf van de koude nacht. "Tuurlijk, ik kom." antwoordde ze Irispaw rustig. Op haar gemak likte ze haar lange vacht nog even goed, waarna ze rustig de den uit liep. De hemel was dicht bewolkt, een dik pak grijze watten. Ook waaide er een koude bries door het kamp. Daisysong rilde even, hoewel ze het met haar dikke vacht niet zozeer koud had. Het was eerder het feit dat er regen aan zat te komen, waar ze dus totaal geen zin in had. Ze keek even om zich heen en zag dat Irispaw al bij de kampingang zat, een ietwat zure uitdrukking op haar gezicht getekend.. In een rustig tempo liep Daisysong naar haar toe. "Zullen we maar gaan dan?" vroeg ze met een warme glimlach, in de hoop dat ze de apprentice een beetje kon opvrolijken.}

Toen ze eindelijk na enkele minuten het gevlekte gestalte van haar Mentor op haar af zag lopen, slaakte ze een zucht waarna ze opstond en verveeld naar Daisysong keek. "Zullen we maar gaan dan?" Vroeg de poes met een warme glimlach, eentje die haar alleen nog maar lastiger maakte. Ze snapte het heus wel dat de oudere poes een betere nachtrust heeft gehad dat haar, maar ze moest het ook weer niet zo laten opvallen.. Irispaw haalde haar schouders opvallend op en draaide zich nadien om. "Wat gaan we vandaag doen?" Vroeg ze zonder enige interesse in haar stem terwijl ze verder liep, niet eens achterom kijkende om te zien of de kattin haar wel volgde.

_{Het gezicht van Daisysong vertrok bij Irispaw haar chagrijnige humeur. Ze had haar gezicht echter al snel weer in de plooi. "Ik dacht dat we misschien je jachttechnieken op muizen konden oefenen in de Heatherfields," antwoordde ze snel, "als we dan nog tijd hebben kunnen we misschien nog even wat gevechtsoefeningen doen." Haar eerste plan was eigenlijk om de Abandoned Badgerset te checken op verse geuren, maar ze wilde Irispaw niet in gevaar brengen. Wat als er inderdaad een das was? Ze konden het altijd later in de training nog doen. Ze ging wat sneller lopen en haalde Irispaw in, zodat zij nu degene was die voorop liep. Zo ging ze de weg voor naar de Heatherfields. Af en toe keek ze over haar schouder of haar apprentice nog wel volgde.}

"Ik dacht dat we misschien je jachttechnieken op muizen konden oefenen in de Heatherfields," Antwoordde de poes snel. Té snel. Het wekte stiekem lichte wantrouwen in haar op. Misschien had de poes iets anders in gedachten gehad, maar had ze snel haar keuze veranderd omdat ze dacht dat Irispaw haarzelf niet kon verdedigen? De poes beet eventjes op haar lip en verscherpte haar blik totdat er een intense venijnige tinteling in verscheen. "als we dan nog tijd hebben kunnen we misschien nog even wat gevechtsoefeningen doen." Irispaw keek even achterom en merkte op dat Daisysong sneller was beginnen te lopen, en haar ondertussen al had ingehaald. Ietwat humeurig kuierde ze achter haar Mentor aan en mompelde ze nog enkele vloekwoorden uit toen natte grasprietjes aan haar pootjes bleven hangen. Maar hierna richtte ze zich weer tot de gevlekte poes en haalde ze diep adem. “Mij goed.” Miauwde ze simpel, waarna ze verveeld haar kopje liet hangen en haar blik op het gestalte van de poes voor haar liet rusten. Ze kreeg zelfs het idee om snel er tussen uit te glippen. De poes zou het toch niet merken, toch? Maar algauw werd haar onuitgesproken vraag al beantwoord toen de poes eventjes een blik over haar schouders wierp en Irispaw aankeek. ”Is er iets?” Vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.