Get away from me, stupid Twolegs!

Langzaam maar zeker liep de flink gegroeide poes langs de kittypet huizen. Ze grijnsde toen ze er een paar rook, net over dat hek daar. Het was een houten hek, met spleetjes door. Langzaam sloop Fiver ernaartoe, en toen ze binnen keek zag ze een hele dikke kittypet, een poes. Ze was waarschijnlijk hoogdrachtig, en moest werpen. Langzaam maar zeker deinsde Fiver achteruit, en sprong lenig op het hek. Nu had de nachtzwarte poes een beter uitzicht op de tuin. Een Teebeen, een dikke poes, een een bruin gevlekte kater zaten in de tuin. Fiver trok met haar oren, en toen ze even het bos inkeek, gebeurde er wat, de poes was aan het bevallen. Maar toen kreeg de Tweebeen haar en de gaten. Fiver blaasde en sneed met haar nagels door het vlees van de Tweebeen. Toen die begon te schreeuwen, verloor de zwarte poes haar evenwicht, en viel ze in de tuin, waarna een kleine Tweebeen haar oppakte en naar binnen bracht. Al snel zat ze in een kamer binnenin het Tweebeennest. Haar twee ogen schokten van links naar rechts, waarin ze zag dat een redelijk agressieve Tweebeen in deze kamer moest wonen, want het lag vol met scherpe dingen, en nog dingen waar katten eigenlijk niet van af wisten. Een klein monster lag onder een tafeltje, hoe kwam dát monster zo klein, zoiets had ze nog nooit gezien, ze had alleen van die grote gevaarlijke stinkende monsters gezien. 'Laat me met rust!' Schreeuwde ze toen de Tweebeen op haar af kwam lopen, ze spong van de ene kant naar de andere kant van de kamer waardoor ze meer en meer dingen omstootte, en ze de Tweebeen meer en meer kwaad maakte. Opeens nam hij iets raars tevoorschijn, waardoor het kleine monster terug tot leven wam, Fiver schrok nog harder en stoof weg. Ze ademde in en uit, op een plek waar de tweebeen én het kleine monster niet aan haar konden, bovenop de kast. De pikzwarte kat wist niet hoe ze dit ging overleven. Opeens kliefde er iets door de lucht, een scherp ding, en het kam in haar zij terecht. Er volgde snel nog een, dat net onder haar oog kwam. Fiver schreeuwde het uit, die laatste zou haar een oog wel eens blind kunnen maken. 'Ga weg.... GA WEG!' Schreeuwde ze, en de tweebeen schrok door haar reactie, daarna nam ze de benen, maar raakte verdwaal in het doolhof van kamers in het Tweebeennest, het het kleine monster kwam alweer achter haar aan. Pijn van de scherpe dingen die in haar zij en gezicht zaten, dook ze ineen, met de hoop dat die katten van buiten haar zouden kunnen helpen...

[Klein monster= op afstand bedienbare auto :3]

- Mag Alec the Hero spelen (AA) -

Verveeld dwaalde Alec rond de tweebeen plaats. Moest hij ook een halsband gaan zoeken zoals alle anderen hadden gedaan of moest hij wachten. De meesten die nu een halsband hadden zouden Warriors zijn, hij was dat nog lang niet. Al zou hij een halsband willen, waar ging hij dat dan in hemelsnaam vandaan halen? Een volwassen hond zou hij vast nog niet aan kunnen, of in ieder geval niet zonder zwaar gewond te raken. Misschien dat een puppy een idee was, die kon hij vast wel aan. Hij zou zijn halsband stelen en die zal tenminste passen. Hij geeuwde lui en liep toen verder. Het liefste ging hij verder trainen maar dat was nu geen optie. Hij wou wachten tot hij een mentor kreeg toegewezen, als Scourge daar aan deed tenminste, hij wist niet precies wat de gevreesde leider wou, zouden ze als een soort Clan gaan leven of had de zwarte kater iets anders in gedachten. Als het anders was hoopte hij dat ze het hem snel gingen uitleggen, dan kon hij zien wat voor standplaats hij had in de groep. In ieder geval moest hij nuttig worden, nu was hij alleen nog maar een belast voor hen. Was hij even blij dat hij niet de jongste was van de groep. Een hard gemauw trok zijn aandacht. Het kwam van een tweebeennest maar hij wist niet of het een kittypet was die in zo'n kooitje werd gepropt of een Rogue die werd geadopteerd en nu geterroriseerd word door de nieuwe baasjes. Nieuwschierig liep hij onder het hek door. Hij zag van veraf een kittypet liggen luieren in de zon. Hij negeerde hem en liep naar het raam. Soepeltjes sprong hij op het venster voor het raam waar hij een bekend iemand zag. Hij kon het niet laten om een klein grijnsje te laten zien. Arme Fiver, hij moest maar is gaan helpen.
Kalm maar wel snel wurmde hij zich door het veels te nauwe kattenluikje, het was hem een raadsel hoe die kittypet hier door paste. Zijn nagels tikte luid tegen de houten planken. Het rook hier naar eten van de tweebeen en het droge voer van de kittypet. Hij haalde zijn neus op en rende naar Fiver. Zijn haren gingen recht overeind staan voor de kleine monsters en de tweebeen. 'Wat moet je in hemels naam in een tweebeennest? Ben je niet iets te opstandig voor een kittypet.' Grapte hij terwijl hij opzij sprong. Hij liet een lage dreigende jank horen en liet zijn nagels zien. 'Nog een ding, waarom ben je bang voor speelgoed?' Hij grijnsde en haalde uit naar de tweebeen die begon te krijsen. Alec kende het kittypet leven nog wel, waarvan de speeltjes van de kittens van de tweebeen het ergste waren. Hij wou hier zo snel mogelijk weg, en Fiver had vast een trauma.