a new life begins {Thornclaw, Ravenclaw en Youna}

Zarre lag rustig te slapen in zijn warme mandje die hij al had van toen hij nog een kitten was. Het begon onderhand wat te klein te worden. Een van zijn twolegs kwam binnen en wekte hem bruusk uit zijn slaap door hem uit zijn mandje te halen en hem te proppen in een kartonnen doos. Geschrokken miauwde de gestreepte kater om hulp, maar zijn twolegs negeerden hem. Hij riep en blies, maar ze bleven hem negeren. Gefrustreerd probeerde hij de doos open te krijgen, zonder enig succes. Er waren wat gaten in de doos gestekt zodat hij kon ademen. Zarre voelde dat hij in een monster werd gezet die snel over het donderpad reed. Waar gingen ze met hem naartoe? Niet naar de snijder in ieder geval, dan zouden ze hem wel wat vriendelijker wakker gemaakt en in het monster gestoken zoals anders. Uiteindelijk stopte het monster en werd de kater uit de doos gehaald. Hij sprong er meteen uit en liep een paar meter weg, toen hij rond keek herkende hij hier niets. Er stonden hoge bomen overal en hij draaide zijn hoofdje om naar zijn twolegs die hem nariepen en tekens deden dat hij moest oprotten. 'Wat is dit? Waarom deden ze dit? Is het omdat ik geen kitten meer ben? fluisterde de desoriënteerde kat stil. De twolegs stapten weer in het monster en reden weg over het donderpad. Waar moest hij nou heen? Hij kon hier niet blijven en al wist hij waar zijn huisje was hij zou er niet meer welkom zijn. Misschien wil iemand anders hem wel in huis nemen, maar waar waren er huizen? 'Hallo! Hallo is daar iemand?' Riep hij om hulp. wie weet wist iemand wel de weg naar een aantal twoleg huisjes, waar hij zich misschien kon nestelen. Geen antwoord. Verslagen liet de bruin gestreepte kater zich op de vloer zakken, hij had nog niets gegeten en was nog steeds extreem moe. Hij viel langzaam weer in slaap. Toen hij terug wakker werd, was het al donker. Hij rook een kat in zijn buurt en schrok bang wakker. 'Hallo. Hallo, ik ben Zarre wie ben jij?' Vroeg hij ietwat onzeker. 'Ik eh ik ben verdwaald, weet u misschien waar er twoleg huizen staan?' Vroeg hij steeds onzekerder en banger. Hij kon niet weten of deze kat vriendelijk of juist vijandelijk was. Hij bleef rondkijken, maar zag de kat nog steeds niet.

eerst Thornclaw, later Ravenclaw en nog later Youna c;

Thornclaw was een beetje aan het rondlopen in de buurt van ThunderClan Territorium toen ze een monster hoorde wegcrossen.Vijf seconden later klonk een onzekere stem:'Ik eh ik ben verdwaald, weet u misschien waar er twoleg huizen staan?'Thornclaw kwam uit de struiken en zag een bruingestreepte Kittypet staan.'Ben je verdwaald? Je hebt geluk dat je een WindClankat hebt gevonden, ik heb er veel kennis over.Volg mij maar.' Thornclaw was op haar hoede.Ze kon zomaar gepakt worden.'Trouwens, ik heet Thornclaw.'Zei ze kalm.Door het gesprek lette ze niet op toen er een das tevoorschijn kwam.Nét op tijd zag ze de aanval aankomen en ze ging voor de Kittypet staan.''Ik verdedig je met mijn leven.Maak je maar geen zorgen.''Net toen de das een van haar hoektanden eruitsloeg riep de cyperse poes:''Nú is het een situatie om zorgen te maken, Zarre!''

Er kwam een gespierde, magere, bruine poes uit de struiken. Bang dat de poes hem zou aanvallen deed hij een stapje terug. 'Ben je verdwaald? Je hebt geluk dat je een Windclankat hebt gevonden, ik heb er veel kennis over. Volg mij maar.' Zei de poes echter vriendelijk. Zarre ontspande een beetje. Wat was in godsnaam een Windclan?? Vroeg hij zich verbaasd af. Hij kreeg de kans niet om het te vragen, want de poes begon weer te spreken: 'Trouwens, ik heet Thornclaw.' Zei ze kalmpjes. Het bruine kittypet katertje wilde Thornclaw net bedanken dat ze hem wilde helpen toen er enorm zwart wit gestreept beest met een spitse kop uit de struiken kwam. De das had scherpe klauwen en hij kon zijn vlijmscherpe tanden zien blinken toen het beest gromde. Geschrokken sprong het katertje naar achteren, maar Thornclaw bleef dapper staan. 'Ik verdedig je met mijn leven. Maak je maar geen zorgen.' Zei de poes dapper toen ze met rechtopstaande haren tegenover de woest das stond. De das sloeg een hoektand uit de mond van de dappere cyperse poes. Zarre schrok zich rot, hij had nog nooit een das gezien, maar het moest wel heel dodelijk zijn als hij zo simpel een tand uit zo'n gespierde poes kan slaan. 'Nú is het een situatie om zorgen te maken, Zarre!' Riep de poes naar hem. Zarre was niet van plan om te vluchten terwijl deze poes stierf in een poging hem te helpen. Hij kwam naast haar staan met zijn haar omhoog en zijn staart twee keer zo dik. 'Ik laat je niet alleen met dit vreselijke beest!' Riep het katertje dapper, maar niet erg slim. Hij showde de das zijn klauwen en krulde zijn lip in een grauw. De das was echter niet bang en viel toch nog aan. Zarre sprong snel opzij en klauwde zich vast aan de rug van het dodelijke beest. We halen het niet, dacht hij bang, hij is veel te sterk voor twee katten. Net op het moment dat Zarre het aan zichzelf toegaf dat hij vast nooit meer voor een kachel ging liggen, zonnen op het terras of zelfs gewoon op de schoot van zijn baasje zou slapen, kwam er een ravenzwarte kat tevoorschijn.

Ravenclaw gaapte. Het was al een week geleden dat hij even van zijn Warriortaken pauze had genomen. Hij had nog niet geslapen en begon moe te worden. Hij wou zich net instaleren voor de nacht toen hij een pijnlijk bekende geur rook.Das!dacht hij.Hij keek naar zijn littekens die hij twee dagen geleden had opgelopen. Dat wou hij geen enkele kat aanwensen. Dus sprong de ravenzwarte kater tevoorschijn en viel hij de das aan met al zijn kracht. De das krijste en viel neer.Ravenclaw maakte hem af met een enkele beet.''Zo, die komt niet meer terug.Wie wilt er wat eten?''Zonder op antwoord te wachten sprong hij terug de bosjes in en kwam even later terug met drie eksters, drie muizen en drie konijnen. Hij pakte zijn deel van de prooi en at het op in een paar hongerige happen. Ravenclaw keek even wie zijn gezelschap had. Eentje herkende hij, die had hij wel eens gezien op de Grote Vergadering. Dat was Thornclaw van de WindClan. De andere herkende hij niet, die droeg de stank van Kittypet.''Zo, Kittypet, wie ben jij?''Vroeg hij nieuwsgierig waarbij hij de nadruk legde op Kittypet. Hij glimlachtte toen de Kittypet antwoordde.

Nice, 194 woorden.

De zwarte kat vloog recht op de das af, die door verbazing dat er nog een kat was de aanval niet had zien aankomen, zijn evenwicht kwijt geraakte en neerviel. De zwarte kater twijfelde niet en beet de das meteen dood met een venijnige beet in zijn keel. 'Zo, die komt niet meer terug.' Miauwde de kater. 'Wie wilt er wat eten?' Vervolgde hij. Zonder op antwoord te wachten sprong hij weg en bleef een hele lange tijd weg. Zarre wilde net vragen aan Thornclaw waar hij bleef en of ze niet beter voortmaakten, toen de kater terug kwam met allerlei verse prooi die hij op de grond legde, waarna hij een deel voor zichzelf nam die hij in een paar happen op had. Zarre twijfelde even, maar nam dan toch ook zijn deel van de stapel. hij voelde zich nogal nietig tussen deze twee sterke katten. 'Zo, Kittypet, wie ben jij?' Zarre schrok even van de manier waarop de kater nadruk legde op het woord Kittypet. Maar wanneer hij antwoord gaf glimlachte de kater. 'Ik..ik ben Zarre, mijn huismensen hebben mij hier achtergelaten en ik eh .. ik zoek nieuwe.' Vertelde Zarre nog steeds een beetje geïntimideerd door de grote katten. Daarna keek hij naar Thornclaw en zag de lege plek waar tien minuten geleden nog een hoektand zat. Ze wilde haar leven geven voor hem, dan konden deze katten toch niet zo slecht zijn? Hield hij zichzelf voor.