ＲＯＳＹＬＩＧＨＴ

Kitten > Rosykit was de eerst geborene dochter van Mothpool en Ternsong, een koppel dat niet zo bekend was in de Clan. Echter werden de kittens wel redelijk populair. Mothpool en Ternsong hadden in totaal vier kittens gekregen, waarvan ééntje was gestorven bij de geboorte. De reden waarom de vierde kitten het niet haalde was onbekend, Mothpool en Ternsong zouden dat ook geheim houden voor hun kits totdat ze oud genoeg waren om het te begrijpen. Gelukkig had de poes haar twee zussen nog; Swiftkit en Ivykit. Rosy was eerder de serieuze, ze speelde wel graag met de rest van de kittens in de kraamkamer, maar ze was niet zo energiek als Swift. En Ivy daarin tegen, zij was de poes met de meeste vechtlust. Maar niet alleen hun karakters verschilden zoveel van elkaar, maar ook hun uiterlijk. Rosykit had haar naam natuurlijk niet te danken aan haar vachtkleur, maar aan haar zeer lichtroze neusje. Haar vachtkleur bevatte twéé kleuren, wit met zwart. Terwijl Swiftkit juist een bruin tabby poesje was met een iets donkerder neusje. Ivykit zat er dan weer middenin, zij was wit met hier en daar bruine vlekken. Maar dat kwam omdat hun ouders ook een verschillende vachtkleur hadden; Mothpool was lichtbruin met zwarte strepen, terwijl Ternsong juist een kater was met witte en zwarte vlekken. Maar dus, de verschillen zorgden voor wat opstand af en toe in het nestje. Ivykit, welke de meest speciale kleuren had ging wanneer ze ongeveer zes manen oud was, te koop staan met haar bijzonder mooie uiterlijk. Haar ijsblauwe ogen tekende opvallend goed af op haar witte velletje met hier en daar bruine spatten. Rosykit zat er niks mee in, maar Swiftkit kreeg een bloedserieuze hekel aan haar zusje. Haar groene ogen en bruine vacht was gewoon, normaal. Dus was ze geen partij voor haar zus welke met iedereens vrienden ging lopen. Rosykit zat er niks mee in, gezien haar speellust toch al na haar drie manen voorbij was gevlogen. Zij hield zich eerder bezig met het luisteren naar verhalen van de elders. Echter, op een dag, was Swiftkit het zo beu dat ze Ivykit voor het rot van 't straat begon uit te schelden. Hierna liep de bruine kit zonder pardon weg, en liet ze haar familie met open mond achter. Iedereen wist wel dat de poes het lastig had, maar niemand had verwacht dat ze het lef zou hebben Ivykit uit te schelden. Natuurlijk volgden haar ouders de kwade kit, maar onderweg werd hun aandacht door iets anders getrokken. Een sterke bloedgeur hing in de lucht, en algauw begon Mothpool te paniekeren, denkende dat Swiftkit door iets aangevallen was. Vroeger die moon hadden enkele patrouilles al eens eerder de markering van de Bloodclan geroken in het Riverclan territorium, en daardoor steeg haar stress gehalte abnormaal snel omhoog. Ternsong probeerde hopeloos zijn geschokte partner te troosten met sussende woorden dat het wel goed zou komen, maar zijn angst nam ook zijn stem over, wat er voor zorgde dat hij met een bevende stem tegen d'r sprak. Dit wakkerde alleen maar nog maar angst aan, en toen ze enkele krijgers van de Riverclan plots uit de struiken zag komen gewandeld, begaf haar hart het. De prachtige slanke poes welke bekend stond onder de naam Mothpool viel dood neer op de grond, waarschijnlijk had de arme kattin een hartstilstand gekregen. Maar zelfs voor Ternsong was het beeld dat hij te zien kreeg een hele uitdaging om niet door zijn poten te zakken. Één van de krijgers die duidelijk de patrouille leidde, droeg in zijn bek het lijkje van een kleine bruine kit welke helemaal opengehaald was. Hier en daar liep er zelfs nog bloed uit de wonden van het dode poesje. Ternsong herkende haar uit duizenden, zelfs met al die wonden die zich op haar lichaam bevonden kon hij haar nog herkennen als Swiftkit. Ze was helemaal toegetakeld, ze miste zelfs één oog. Machteloos liet de kater zich op de grond vallen en begroef hij zijn neusje in de vacht van zijn partner, amper nog bij bewustzijn. Hoe kon het nu? Hij had zijn partner én kit op dezelfde avond verloren? Een jammerkreet verliet zijn bek en tranen rolden over zijn witte wang welke na enkele minuten al helemaal doorweekt was. Het duurde niet lang of de Medicine cat kwam er ook bij, het nieuws was al helemaal tot in het Riverclan kamp gereikt. Waarschijnlijk was één van de krijgers die met de patrouille was meegegaan, de Medicine cat gaan halen. Deze raadde aan de dode kit te gaan begraven, samen met het lijk van Mothpool. Met moeite sleepte ze Ternsong terug naar het kamp, waar ze hem enkele papaverzaadjes toediende om hem in slaap te krijgen. Ook Rosykit en Ivykit kregen het nieuws te horen, en waren diep geschokt. Maar vooral Ivykit, welke dacht dat het allemaal haar schuld was dat Swiftkit en Mothpool nu dood waren. Want als zij zich nooit als een mousebrain had gedragen, dan was Swiftkit nooit weggelopen, en was Mothpool nooit gestorven aan een hartbezinking. Ze haatte haarzelf, en veel steun van hun vader kregen de kits niet. Deze zat zichzelf gewoon uit te hongeren, en nam niet eens meer de moeite om uit de warriors den te komen. Het werd zelfs zo erg dat de Medicine cat hem naar haar den moest laten komen. Leafbare brak aan, en als Ternsong zo mager en zwak bleef, dan was de kans klein dat hij het zou overleven. Maar wonder boven wonder wist ze de kater er weer bovenop te krijgen, zelfs nog voordat de Ceremonie van Rosykit en Ivykit begon. Op de avond dat Rosy en Ivy apprentice werden, was hij heel de tijd aanwezig, echter sprak hij nog altijd niet tegen zijn kits. Hij stak alle schuld van Mothpool's dood op hen, dus waarom zou hij met hen praten? Maar toen, toen dat Rosykit's naam naar Rosypaw veranderde, en ze een mentor toegewezen kreeg stond haar hele wereld even op z'n kop. Ze had Ternsong als mentor gekregen, en Ivykit die eindelijk Ivypaw heette, had Leafdream, een van de knapste poezen in de clan, toegewezen gekregen.

Apprentice > Dat Ivypaw, Leafdream als mentor had gekregen, ontging Ternsong's aandacht zeker weten niet. Leafdream was een prachtige, jonge calico poes met amberkleurige ogen die altijd vriendelijk en warm glommen. Telkens, nadat hij Rosypaw had getraind, ging de kater naar háár toe. Met het ontvlucht dat hij wou weten hoe goed zijn dochter het wel niet deed. Hij vroeg haar zelfs één keer mee om te gaan jagen, dat ze over hun trainingen konden praten. En de poes zag het addertje onder het gras niet, dus ging ze mee. Onder het jagen door, hield hij een gesprek met haar. Hij vertelde Leaf wat hij voor haar voelde, en Leafdream zei dus ook maar dat ze op 'm viel. Echter kwam dit als een mes in het hart aan bij Rosypaw en Ivypaw. Zeker toen Leafdream hen na twee manen kwam vertellen dat ze kits van Ternsong verwachtte. Ongeveer hun hele wereld stortte in elkaar. Het was nog maar twee en halve maan geleden dat Mothpool en Swiftkit gestorven waren, dus die gebeurtenis stond nog vers in hun geheugen gegrift. Ivypaw, welke het al een hele lange tijd zeer moeilijk had, verliet net als Swiftkit twee en half manen geleden het kamp, totaal overstuur. Rosypaw achtervolgde haar natuurlijk, maar Ternsong? De vader van de kits? Nee, die bleef bij zijn partner die nu meer voor hem betekende dan Rosypaw en Ivypaw. Rosy zag de hele routine al. Wat als ze net als Moth en Tern, Ivy dood aantrof? Wat als ze ook helemaal verwoest was? Wat als ... Rosy schudde haar kopje wild heen en weer terwijl tranen voor haar oogjes sprongen. Nee, dat mocht niet gebeuren! Paniek sloeg toe toen ze een bloedgeur rook, net als haar ouders dat deden toen ze hun overleden zus dood aantroffen. Rosypaw schreeuwde het uit toen ze door één van de varens heen sprong. Een bebloed lichaam lag op de grond vlak voor haar neus. En niet ver van haar zag ze twee katten staan waarvan de nagels versterkt werden door lange scherpe honden tanden. Ook rond hun nek droegen deze een halsband met tanden van katten én honden. Echter schonk Rosy geen aandacht aan de twee, maar deze hadden zeker weten wél hun aandacht nu op Rosy geplaatst. Ze spraken haar aan op een toon die iedereen wel tot op het bod verkilde, maar Rosy's groene ogen waren nog altijd op Ivy gericht. Toen ze eenmaal doorhadden dat de zwart witte poes hen straal aan het negeren was, viel één van de twee katten Rosypaw aan. Deze liet het toe, en voelde aan hoe het gewicht van de volgroeide kat op haar rug belandde. Pijn gierde door haar lichaam heen toen de kat zijn lange nagels in haar rug plaatste. Maar nog voordat ze het besefte, werd de kater met een harde knal van haar afgeduwd. In haar ooghoeken zag ze een gevlekt gestalte, maar ze deed de moeite niet meer haar groene oogjes open te houden. Het enigste wat ze nog voelde was het bloed dat over haar flanken liep, en haar kop die neerviel op de harde aardbodem.

{o n e  m o o n   l a t e r}

Slaapdronken opende de poes haar groene oogjes. Een zware pijn hing vast aan haar kop toen ze rondom haar heen keek. Waar was ze? Een sterke kruidengeur sloop haar neusgaten binnen en algauw kreeg de jonge apprentice het besef dat ze in de Medicine den lag, veilig in het Riverclan kamp. Maar ... Hoe is ze hier geraakt? En waarom moest ze hier liggen? Ze herinnerde zich niks meer, maar toen de Medicine cat haar eenmaal had opgemerkt en het verhaal had uitgelegd, slopen de angstaanjagende beelden haar hoofd weer binnen. Hoe ze haar zusje, Ivypaw, bewegingloos op de grond zag liggen. Hoe één van de twee katten haar had aangevallen omdat ze hen negeerde, en hoe iemand haar had gered. Wacht eens even ... Wie had haar gered? Nieuwsgierig keek ze naar de Medicine cat, welke al meteen doorhad wat er aan de hand was. Deze vertelde hoe Leafdream haar was komen helpen, en hoe zij samen met een andere krijger de twee Bloodclanners had weggejaagd. Maar toen Rosypaw eenmaal vroeg wat er met Ivypaw en Leafdream was gebeurd, viel de kat even stil. Ietwat paniekerig stelde ze de vraag nogmaals, en toen de Medicine cat haar mond opende om weer verder te praten keek ze nieuwsgierig naar haar. Ze vertelde dat Ivypaw haar rechter achterpoot niet meer kon gebruiken, dus ze elder was geworden en nu bekend stond onder de naam Ivypool. Echter, was hetgeen dat ze over Leafdream te horen kreeg iets véél ergers. De poes had haar leven gegeven aan het beschermen van Ivypaw en Rosypaw, en helaas, waren de kittens in haar buik dus ook gestorven. Ternsong, welke het niet meer aankon, had zelfmoord gepleegd en zijn twee overgebleven familieleden achtergelaten. Verdrietig legde de poes haar kopje weer neer op haar poten en negeerde ze de andere woorden van de poes. De dag nadien mocht ze weer teruggaan naar de apprentice's den, waar ze tegen niemand een woord sprak. Ze zou sowieso weer een nieuwe mentor krijgen, dat was het niet, maar ze zou extra hard werken om haar reputatie omhoog te krijgen, en een geweldige krijger te worden! Ze zou ooit wraak nemen op die twee Bloodclanners. Ze zou niet dezelfde fouten maken als haar vader, dat nooit! Ze vond Ternsong een vuile verrader, iemand die nog niet eens zorg droeg voor zijn eigen kits! Pas na enkele dagen begon Rosypaw weer contact op te zoeken met Ivypool, welke zwaar leed vanbinnen omdat ze wist dat ze nooit, maar dan ook nooit meer de kans zou krijgen om krijger te worden. Rosy zelf, voelde zich natuurlijk ook schuldig. Als ze zich vroeger bij de ruzie tussen Swiftkit en Ivykit had gevoegd, en ze terug vrienden had weten te maken, dan zou dit alles nooit zijn gebeurd. Dan zou ze nu nog samen zijn met haar moeder Mothpool, dan zou Ternsong nooit zo'n psycho zijn geworden... En het belangrijkste van al; Dan zou Ivypaw nooit zo vroeg al elder zijn geworden, én dan zou Leafdream waarschijnlijk een veel gelukkiger leven hebben gehad, zonder op zo'n jonge leeftijd al te sterven...

NOG GEEN VERDERE INFORMATIE VERKRIJGBAAR...