De jonge poes had niks geleerd van de vorige keer. Opnieuw dwaalde ze rond in het territorium van haar clan. Ze zou zich niet door iedere stomme warrior laten tegen houden. Ze kon niet 3 moons lang alleen maar in dat vervloekte kamp blijven zitten. Ze kon niet bij Bloodkit,Northernkit,Goldenkit en al die andere blijven. En trouwens, wie zou haar missen? Volgens haar was er niemand in de clan die haar mocht om hoe ze was, enkel Silhouettekit, en Leafheart kwam in de buurt. Hoe moest je het ooit vol houden in ene clan waarvan maar 2 katten je echt leken te mogen?
Met ogen dof van emoties en wazig van de tranen die ieder moment zouden kunnen ontsnappen liep de poes verder. Tot nu toe had zo nog geen geur van haar eigen clan geroken. Maar dat zou maar al te goed kunnen komen omdat de andere geuren haar overdonderden. Een zucht rolde over haar lippen, en ze klom op ene vrij hoge steen. In haar ogen dan. Eenmaal daar boven op zag ze dat er ene enorm grasveld zich voor haar uitspreidde. Snel sprong de kitten van de steen af, het gras was al hoog voor een warrior, en voor haar was het nog hoger. Even keek Poisonkit naar de gelige stengels voor haar. Het leek wel een dicht begroeid bos. De kans dat ze zou verdwalen was groot. Twijfelend bleef ze zitten, maar toen z ede ger van ene andere kat rook besloot ze het te doen. Verslagen stapte ze het veld in.
Het leek wel alsof ze in ene bos van goud gras liep. ze voelde zich nog kleiner dan ze al was. Toch gaf het om de een of andere reden toch ene goed gevoel. Alsof ze eindelijk vrij was. Met haar kop in de lucht maar haar staart slepend over de grond liep ze verder.
niet zo heel lang sorry :$