World is mine || Softcream

Een kleine zonnenstraal die door de den glipte deed haar bleekgroene ogen open doen. De nette poes ging staan, en keek even vies naar haar vacht 'Helemaal vol met mos!' Riep ze walgend terwijl ze het vol afgrijzen van haar vacht likte. Ze rekte zich uit, en liep naar buiten. Ze probeerde niet moe te lijken, en hief haar staart sierlijk op in de lucht en liep naar de prooistapel waar ze een muisje vandaan nam, en ging zitten. Wat was het vreselijk om geen kater om je heen te hebben die alles voor je deed. Ze moest maar snel op zoek gaan. Ze at de muis rustig op, en keek om zich heen. Veel katten waren al op. Ze herkende ze nog niet allemaal, want zo lang was ze hier nog niet. Spitfire gaapte even, en bleef verveeld zitten. Wat zou ze vandaag doen? Er was bijna niks. Misschien kon ze nog een kater verleiden, of even gaan wandelen. Als het wandelpad nou maar niet blubberig was.

_{Zijn helderblauwe ogen knipperden tegen het zachte ochtendlicht. Nog even zuchtte de crèamekleurige kater waarna hij vervolgens rechtop ging zitten. Rustig trippelde Softcream naar buiten met de bedoeling om zo weinig mogelijk warriors die nog sliepen wakker te maken. Hij nam dan een klein sprongetje en kwam zo terecht op de open plek van het kamp. De ThunderClan warrior liep in een zacht drafje naar de prooistapel en nam daar een vogeltje mee. Vervolgens keek hij rond om zich. Dan pas viel de rode poes die hij herkende onder de naam Spitfire hem op. Hij trippelde naar haar toe en liet de vogel uit zijn bek glijden. 'Goedemorgen' miauwde Softcream vriendelijk tegen de poes waarna hij het vogeltje opat. Als hij daarmee klaar was likte hij aan zijn pootje en liet dat over zijn kop heen gaan. Vlak voor hij ging zitten schudde hij zich nog eens uit waarna hij zijn aandacht op de poes liet rusten.}