[ SPT ] Will our bond also die? [ SHARPKIT ]

Met een lichte zucht nam de Queen nogmaals een hap van haar gebrachte prooi. Een of andere bezorgde poes was langsgekomen om het te brengen, maar ze had liever Wolftail zelf gezien. Maar die had het zeker druk, dit keer zou ze niet kwaad worden omdat hij er niet was. Voor een paar momenten sloot ze haar ogen om de drukte van het kamp buiten te sluiten. Toen ze haar groene kijkers weer opendeed richtte ze haar blik op Sharpkit. Zijn uiterlijk was bijna gelijk aan die van haar, wie weet was hij zelf ook als zij. Ze gaf hem een lik over zijn kop.

_{-Ik ga Sharpkit later in dit topic zijn ogen laten openen (Just so you know)-}
_{Een zachte lik over zijn zwart-witte kopje maakte Sharpkit wakker uit een diepe slaap. Een zachte miauw kwam uit zijn roze bekje. Het klonk nog niet helemaal als een miauw, eigenlijk klonk het meer als een hoog piepje. De kleine kater hief zijn gevlekte kopje omhoog richting het geluid van ademhalingen. Hij begon al te wennen aan alle geluiden om zich heen maar vond het soms nog een beetje te veel als hij luide geluiden kon horen. Gelukkig was het vandaag stil. Langzaam kroop de kleine kitten dichter tegen zijn moeder aan.}

Haar actie had Sharpkit blijkbaar uit zijn slaap gewekt. Met een liefkozende glimlach keek ze naar haar kitten. Een piepje kwam voort uit zijn mond. Met kleine bewegingen voelde ze dat het kleine lijfje zich wat dichter tegen haar aan drukte.Nogmaals likte ze hem. "Heb ik je dan wakker gemaakt, Sharpkit?" Snorde ze zoet en liet haar kop zachtjes rusten op het voorhoofd van Sharpkit.

_{Genietend van de warme vacht van zijn moeder legde de kitten zijn kopje weer neer. Hij voelde een tweede lik en hoorde zijn moeder praten. "Heb ik je dan wakker gemaakt, Sharpkit?" Zei de poes. Sharpkit kon de woorden niet echt begrijpen. Het enige wat hij wist was dat zijn naam Sharpkit was en dat zijn moeder degene was die de woorden had uitgesproken. De kleine kater voelde hoe zijn moeder haar kop zachtjes op zijn voorhoofd liet rusten. Als antwoord probeerde de gevlekte kater zoet te spinnen. Voor een seconde liet hij het goede geluid horen maar al snel werd het geluid geen gespin meer maar een raar gebrom waardoor hij snel stopte.}

Het gespin dat voortkwam uit Sharpkit gaf haar een geruststellend gevoel. Dit keer zou ze haar best doen om de band tussen haar en haar kittens niet te vernietigen. Sharpkit stopte weer met het geluid toen het wat vreemd begon te klinken. Nog zo klein was hij, nog zoveel dingen moest hij leren. "Is het warm genoeg voor je?" Snorde ze zoet en likte wat vuil weg van de wit zwartgevlekte vacht.

_{Een klein piepje kwam uit de kleine kater zijn bekje toen hij zijn moeder hoorde praten. Hij wist niet waarom en hoe het kwam maar ineens voelde de kitten de drang om zijn ogen voor het eerst aan de wereld te onthullen. Langzaam opende zijn linker oog en vervolgens zijn rechter oog. Twee diep blauwe ogen kwamen te voorschijn. Al het licht dat de blauwe ogen ineens opnamen werd de kitten een beetje te veel en hij liet een paar bange piepjes horen. Hij knipperde een paar keer met zijn blauwe ogen om beter aan het licht te wennen en vervolgens keek hij direct op naar zijn moeder.}

Kon ze dit moment maar vasthouden en nooit meer loslaten, jonge kittens waren altijd zo'n juweeltje, maar zo had ze ook gedacht over haar eerste en vorige nestje. Maar nu haatten haar kittens haar. Nogmaals liet ze haar groene blik rusten op Sharpkit, die een goede poging deed om zijn ogen te openen. Verrast piepte hij toen zijn ogen contact maakten met het licht, dat waarschijnlijk erg fel voor hem was. Na een paar keer knipperen werd zijn blik op haar gericht. "Goed gedaan," Snorde ze en gaf hem een lik over zijn kopje. "Zo ziet je wereld er dus uit."

_{De blauwe ogen van Sharpkit bleven op zijn moeder gericht.Hij wist niet wat hij zag. Hij had de warmte van zijn moeder gevoeld en de geur van zijn moeder geroken maar haar nog nooit gezien. "Goed gedaan," Hoorde hij zijn moeder zeggen. Toen zag hij een, voor hem, grote roze tong op hem afkomen. Hij wist niet wat het was maar zijn instinct zei hem niet bang te zijn dus bleef hij gewoon kijken. Vervolgens voelde Sharpkit hoe de tong over zijn kleine kopje streek. Hij herkende het gevoel en had dus geleerd niet bang te zijn voor de grote kat voor zich wand het was zeker zijn moeder. "Zo ziet de wereld er dus uit." Hoorde hij de poes vervolgen. Nu was het Sharpkit die iets wou zeggen. Maar het enige dat uit zijn bekje kwam was "Ma." Hij had geprobeerd mammy te zeggen maar het was mislukt. Al was het geen verassing dat zijn poging tot het zeggen van een woord was mislukt. Hij was tenslotte nog maar een kitten.}

"Ma." Ze wierp een lieve blik op haar kitten, die bijna niet zichtbaar was bij haar vacht. Haar andere jonge kittens sliepen nog en Sharpkit, als oudste, was dus de eerste die de wereld kon aanschouwen. Shrew knikte, en door een positieve blik in haar ogen te laten schitteren kon ze het ook duidelijk maken aan Sharpkit dat hij al een aardig goede weg had gevonden. "Mammy," Zei ze om het volledige woord een keer aan hem te laten horen.

_{De kleine kater zag zijn moeder knikken met een positieve blik. Hij was blij dat zijn moeder wist wat hij wou zeggen en niet boos was omdat hij het niet het volledige woord had kunnen zeggen. "Mammy," Hoorde hij zijn moeder zeggen. De kleine kater luisterde zo goed mogelijk naar het woord met zijn twee kleine oren. "Ma" Probeerde de kitten het woord te herhalen maar alweer kwam hij niet verder dan de twee eerste letters.}

"Ma" Nogmaals lukte het Sharpkit niet om het woord correct te zeggen. Shrew lachte even om aan te tonen dat het niet het grootste probleem was. Ja, voor even was ze alle zorgen in haar kop vergeten. "Probeer het nog eens?" Voor de zekerheid keek ze hem afwachtend aan.

_{Sharpkit zag zijn moeder lachen. Wat hem aanmoedigde om extra zijn best te doen. Vervolgens hoorde hij zijn moeder praten. "Probeer het nog eens?" Hij zag hoe zijn moeder hem afwachtend aankeek en dat maakte hem best nerveus wand hij wou zijn moeder niet teleurstellen."Mam" Zei hij naar zijn moeder. Hij had een beetje moeite met de derde letter omdat hij tot nu toe alleen maar de eerste twee letters had uitgesproken en niet drie letters achter elkaar. Maar hij wou het woord goed uitspreken dus herhaalde hij het nog eens "Mam, mam, mam" Zei hij snel achter elkaar. Tenslotte nam hij een grote hap lucht en probeerde het woord nog een keer uit te spreken. "Maammie" Zei hij. Het klonk een beetje raar maar hij had het woord wel helemaal kunnen zeggen. Een kleine glimlach verscheen er op zijn gezicht.}

"Mam" Ze knikte hem wat aanmoedigend aan, het was al een erg groot deel van het hele woord en zeer knap voor zo'n jonge kitten. "Mam, mam, mam" En nu kon hij het al een paar keer achter elkaar zeggen. "Maammie" De glimlach die toen op het gezicht van de kitten verscheen zou zelfs het hart van een hond kunnen laten smelten. "Goed zo Sharpkit!" Snorde ze en drukte haar neus in zijn zwartewitte vacht.

_{"Goed zo Sharpkit!" Hoorde de kitten zijn moeder zeggen en vervolgens voelde de grote gevlekte poes voor hem haar neus in zijn gevlekte vacht duwde. De kleine kater liet een tevreden piepje horen. Om vervolgens het woord een paar keer te herhalen. "Maammie, mammie, mammie, mammy." Zei hij blij. Al snel verbeterde zijn uitspraak tot hij het woord goed kon uitspreken. Ondanks het feit dat hij één van de kleinste was was het duidelijk dat Sharpkit zeker een stel hersens had. En dat was goed te merken omdat hij al best snel zijn eerste woordje kon zeggen. Blij keek de kitten met zijn blauwe ogen naar zijn moeder.}

Een vrolijk piepje was te horen uit Sharpkit. "Maammie, mammie, mammie, mammy." Steeds sneller pikte het katertje de uitspraak op, nu al was Shrew trots op hem. En de vrolijke blik die hij opzette vrolijkte haar ook meteen op. "Inderdaad Sharpkit, en probeer mijn hele naam eens te zeggen?" Zei ze vrolijk. "Shrew - leap." Het was erg moeilijk dit gelijk goed te hebben, daarom had ze het ook opgedeeld.

_{Het aanzien van zijn moeder die blij was omdat hij het goed zei vrolijkte Sharpkit alleen maar nog meer op. "Inderdaad Sharpkit, en probeer mijn hele naam eens te zeggen?" Hoorde hij zijn moeder vrolijk zeggen. "Shrew-leap." Hoorde de zwart witte kater zijn moeder vervolgen. Een denkende blik kwam in zijn diep blauwe ogen voor hij de naam probeerde te herhalen. "Sraw-liep" Zei de kleine kitten met moeite tegen zijn moeder.}

De blik in de ogen van Sharpkit deed haar weer wat opvrolijken. "Sraw-liep" Met een grote glimlach schudde ze haar kop even. "Bijna, probeer het nog eens? Shrew-leap." Ze drukte haar neus even tegen zijn zwart witte vacht als een soort aanmoediging.

_{Na het proberen van zijn moeders naam te zeggen zag de kater hoe zijn moeder haar kop met een grote glimlach schudde. "Bijna, probeer het nog eens? Shrew-leap." Hoorde Sharpkit zijn moeder zeggen en hij voelde een aanmoedigend duwtje. De kleine kater vulde zijn longen met lucht, concentreerde zich goed en zei doen erg snel "Shrewleap" Zijn stem klonk nogal twijfelend en hij hief zijn kopje vragend naar zijn moeder op. Hij wist niet zeker of hij het juist had gezegd maar de kleine kater hoopte van wel.}

Ergens had ze nu het gevoel dat het wel zou lukken, nu. "Shrewleap" Toen ze het hoorde begon ze meteen weer te glimlachen. "Inderdaad, Sharpkit." Snorde ze en stond heel voorzichtig op. Vervolgens pakte ze van ergens een klein mosballetje, zorgde ervoor dat het precies de goede maat was voor Sharpkit en ging tegenover de zwart witte kitten zitten. Met haar voorpoot liet ze het balletje over de grond naar Sharpkit rollen.

_{De glimlach van zijn moeder gaf Sharpkit al het teken dat hij het juist had gezegd en de woorden die volgde maakte hem nog blijer. "Inderdaad, Sharpkit." Hoorde hij zijn moeder zeggen. Sharpkit zijn ogen straalde blijheid uit tot zijn moeder opstond. De kleine kitten begreep er niet van. Hij zag zijn moeder iets in een ronde vorm pakken en vervolgens voor hem zitten. Hij snapte er al niets van maar het werd nog raarder toen hij zag hoe zijn moeder het ronde ding naar hem toe rolde. De kleine kitten wist niet wat het groen ding was en wist niet of hij zich ervoor moest verstoppen of dat hij er kennis mee moest maken. Maar zijn instinct nam het over. Met een sprong die best krachtig was voor ene kleine kitten als hem belande hij op het zachte ronde ding. Sharpkit was ervan verstelt dat hij zo een krachtige sprong kon maken maar zijn gedachten werden al snel afgeleid door het groene ding. Met zijn witte pootje drukte de kitten op het witte ding. Het voelde raar maar et was alles behalve eng bedacht de kitten zich. Al snel sloeg de kitten het groen bolletje weg mat zijn poot en strompelde hij erachteraan. Hij kon nog niet goed lopen. De manier waarop hij liep was eerder een mix van kleine stapjes en kruipen.}

Onderwerp: Re: [ SPT ] Will our bond also die? [ SHARPKIT ]