~Jaypaw~ The last bit of sunshine

Langzaam liep een kleine gevlekte apprentice door de kleurijke bomen op weg naar de sunningrocks. Een normale apprentice zou nu aan het trainen zijn met zijn of haar mentor maar niet Lovelypaw. En daar waren een paar redenen voor, één van die redenen is dat er tijdens haar apprentice ceremonie niet genoeg mentors waren en de mentor die zij kreeg besloot de volgende dag al weg te gaan. Lovelypaw kon de teleurstellende blik die haar vroeger mentor droeg toen dat hij te horen had gekregen dat Lovelypaw zijn apprentice was maar niet vergeten. Dus sinds de dag dat haar mentor was weggegaan bij de Thunderclan had Lovelypaw zich vernomen dat zij de reden was dat haar Mentor vertrok. Lovelypaw haar witte poot trapte op een klein takje en direct schrok ze uit haar gedachten van het geluid. Snel keek de poes om zich heen, maar toen ze niemand zag liep ze gewoon door. Om van de mooie geur van leaf-fall te genieten nam ze een grote hap lucht. Direct kwam er een zachte geur van prooi in haar geurklieren. Ze voelde haar maag knorren omdat ze die ochtend niet had gegeten maar besloot niet achter de geur die ze herkende als konijn aan te gaan want ze was zeker dat ze het konijn nooit zou kunnen vangen. Al snel kwam ze aan bij de rand van het bos waar de bomen stopte en de sunningrocks waren. De kleine poes dook snel ineen om te kijken of er katten waren op de sunningrocks. Ze hoopte dat er geen katten waren want ze was namelijk heel slecht met katten door haar onzekerheid en verlegenheid. als er katten waren geweest hadden ze haar niet kunnen zien want met haar te kleine figuur en kleuren die samengingen met het seizoen was ze vrijwel onzichtbaar zou je kunnen zeggen. Toen Lovelypaw geen katten zag was ze opgelucht en liep ze voorzichtig weg uit de bosjes. Ze zocht een plek uit op de sunningrochs waar nog een beetje zon op scheen en ging daar liggen. "Het laatste beetje zonneschijn voor de zon verdwijnt achter de wolken." Dacht de gevlekte poes toen ze haar groene ogen sloot om van de overgebleven zon te genieten.

~Jaypaw~

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

De inmiddels massieve kater stond op, hij was echt gegroeid de laatste tijd. Al vond hij dat zelf. Katten zagen hem al als een warrior, dat zou hij ook worden. Hoopte hij tenminste. Hij kende alles al van binnen en buiten, wat zou hem dan nog tegen houden om warrior te worden? Hij rekte zich uit, het zonnetje was er nog, maar niet voor lang. Leaf-Fall kwam eraan, waarin hij immers geboren was. Hij gaapte nog een keer, de laatste tijd had hij steeds meer nachtmerries over die hond. Hij rilde bij die gedachte en legde zijn staart voor zijn litteken. Alle katten herkende hem aan zijn litteken, het was echt niet meer leuk! Iedere keer dat ze hem aanstaarde enzo. Vroeger kon hij zich verbergen in een hoop bladeren, door zijn tabby vacht. Maar nu kan hij dat niet meer, door zijn grote roze litteken zag je dat in de verte al met dit weer. Hij knikte naar een paar warriors en liep vervolgens rustig uit het kamp. Om daarna keihard te gaan rennen met tranen in zijn ogen. Zo ging het de afgelopen tijd met hem, alleen maar huilen en een beetje jagen. Wat hij al allemaal heeft meegemaakt. Met in het ergste die hond... Hij stopte bij de sunningrocks, Waar hij een poesje zag. Hij waste zijn ogen en wangen even, zodat de poes niet kon zien dat hij gehuild had. "Hallo" zei hij beleefd tegen de poes. Het was een apprentice, rond de 6 moons dacht hij, aan de bouw gezien van de poes.

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

_{Met haar gesloten ogen lag de gevlekte poes in de zon. Langzaam begon ze weg te dromen. De zon maakte haar slaperig en ze had in de nacht niet zo goed geslapen dus misschien, heel misschien kon ze nu even rustig slapen. Dacht de poes. Ze ademde nog even heel diep in om een zucht te laten maar iets hield haar tegen. Ze rook een andere kat, een Thunderclan cat maar nog steeds, ene andere kat. Snel hees ze haar kop omhoog om te zien waarvan de geur kwam. En daar zag ze een bruine kater tussen de gekleurde bomen vandaan komen. Het was een warrior, of een apprentice klaar om warrior te worden. Maar ze wist niet precies wie het was. Ze herkende de kater maar ze wist niet precies van wat. Ze was heel slecht met kattennamen enzo omdat ze niet zo sociaal was. "Hallo." Hoorde ze de kater tegen haar zeggen toe hij langs haar kwam. "Ehm, hallo." Antwoordde Lovelypaw met een twijfel in haar stem. Ze wist niet zo goed hoe te reageren op een andere kat. Toen de kater langs haar kwam zag ze een litteken en ze herkende het van iets, maar ze lette nooit echt op andere katten dus was het ook moeilijk voor haar om kenmerken van andere katten te herkennen.}

_{-Sorry voor de late post maar ik kon het topic door 1 of andere reden niet openen.}

You make me wanna shut it all down,
Throw it all away,
Cause I’m nothing if I don’t have you.

"Ehm, hallo." zei het poesje twijfelend. Het was dat Jaypaw beleefd was, dus niet zomaar wegliep. Dit poesje zag er wat eenzaam uit, een gesprek kon toch niet kwaad? "Ik hoop dat ik niet stoor?" vroeg hij aan het poesje. "Ik ben Jaypaw." zei hij tegen het poesje. "Zou ik mogen weten wat jou naam is?" Vroeg hij daarna aan het kleine en tengere poesje. Het begon al te keren naar Leaf-fall, dat zag je ook al aan zijn vacht. Het werd langer en dikker. Je zag alleen een kale plek, een grote, van zijn litteken. Jaypaw werd bijna alleen herkend door zijn litteken. Hij ging zitten en sloeg zijn staart over zijn poten, waardoor zijn litteken wat minder zichtbaar werd. "Geniet je van het laatste zonnetje?" Vroeg hij maar een kleine stilte tussen de twee. Vriendschap is niet alleen praten, maar ook zwijgen. Een van de dingen die hij had geleerd in zijn apprentice-tijd, want het zou niet lang meer duren voordat hij een warrior zou worden, met misschien wel een apprentice. Niet dat hij dacht er een te krijgen..

--Miep, beetje kort, sorry D: --

What’s the point of being on top,
All the money in the world,
If I can’t blow it all on on you.

Onderwerp: Re: ~Jaypaw~ The last bit of sunshine