an hunting party of 1

(speelt zich af na het topic in de warrior´s den, ´it´s important...´, sorry kon niet wachten)

Scytheshade liep woedend door onbekend terrein, op zijn hoede maar woedend en evil. Hij ging die idioot vermoorden, Dood aan Silvervoice. Van enkele Rogue´s had hij zijn nieuwe naam gehoord, Angelos. Hij zou zijn eigen vader vermoorden. Zijn bloed eigen vader had hem beschouwd als een fout. Als een minpunt. Hij was weggegaan toen zijn moeder drachtig werd. Nu zou Angelos boeten voor zijn idioterie. Scytheshade woedend en furieus. Hongerig naar dood en dorstig naar bloed. Als een doodse schaduw gleed hij langs de boomstammen. Hij had wel hulp nodig van anderen Rogue´s als hij Angelos wou vinden. Scytheshade trok een rustiger gezicht, misschien werd hij dan eerder vertrouwd. Hij zou zijn vader bruut afslachten, die muizenbrein zou nu spijt moeten hebben van wat hij gedaan had. Hij zou het bezuren zijn moeder achter te laten, ze zou misschien zelfs nog leven zonder die egoistische ei*el. Scytheshade hield halt bij een knorrende maag en keek om zich heen. Vaag hoorde hij voetstappen maar lette er niet op. Scytheshade hoorde iets en sloop richting de struiken. 3... 2... 1... Scyhteshade sprong bovenop een vogel en begon aan te vallen. Gulzig at hij het vlees en verliet het karkas. Zijn missie was zijn hoofdzaak ´Kill Angelos´ zei hij tegen de wind. Het weer hielp hem mee. Er was een lichte schemering die hem onzichtbaar maakte in de schaduw. Scytheshade sloop verder en hoorde een paar geluidjes en liep gewoon door. Hij hield weer halt en sprong in een boom. Hij hoorde iets later pootstappen, Scytheshade sprong naar beneden en keek in de ogen van een andere kat.

Met ruwe halen van zijn roze tong maakte hij zijn alweer vieze vacht schoon. Het zat onder het zand en stof van zijn trektochten door Rogue en verboden gebied. Van Kittypet tot Clankat allemaal had hij al minstens een keer meegemaakt al waren het met Clankatten een stuk minder prettig dan met andere Rogues of kittypets. In een helder poeltje keek hij of zijn vacht weer een beetje toonbaar was zonder dat er een stofbom ontplofte uit zijn vacht zodra je hem zou aantikken en liep toen weg. Zijn kop en staart trots en iets dominant omhoog. Zijn poten veerde lichtjes mee in elke stap die hij zetten en zijn witte ogen flitste heen en weer. Alec was geen kieskeurige kater als het ging om eten maar hij kon de mussen wel waarderen. Zijn territorium was gelukkig drukbewoond door vogels vanwege de bomen en het plasje die onder een paar takken hing van zijn treurwilg. Tevreden met zijn simpele leventje snorde hij in zichzelf en zocht naar een lekkere snakt voor tussendoor. Bij een geur die kilometers was meegedragen door de wind deed hem dan ook kort stil staan. Zijn neus snoof nog een keer de lucht op om zeker te weten dat hij alles goed rook. De zoutige geur van bloed hing in de lucht. Zachtjes knorde zijn maag. Misschien was er wel een maaltijdje voor het oprapen. Ondanks dat Alec wist dat dit klingklare onzin was volgde hij de doordringende geur van vers bloed. Hij moest zich inhouden om niet te gaan watertanden en leste zijn dorst en vulde zijn maag met wat water die in een stroompje liepen. De waterdruppels druppelde nog van zijn kin terwijl hij stevig doorliep de geur achterna. De geur was doordringend maar zijn maag was erger en de jonge kater moest toegeven aan zijn honger. Kort keken de kalm uitziende ogen van links naar rechts en kregen een muis in het vizier Het was niet veel maar het zou genoeg zijn. Vanuit zijn jagersinstincten sloop hij naar zijn prooi toe en besprong hem. Met een snelle beet bracht hij het diertje om hem leven en begon er meteen van de eten. Met kleine beheerste hapjes zodat het meer zou vullen at hij de muis op. Een zachte bof deed hem opkijken en deed hem oog in oog staan met een zwarte kat. Hij rook naar Clan. Niet angstig wel wat geschrokken al verborg hij dat achter zijn kalme uitdrukking staarde Alec naar de rode ogen van de kat. "Is er iets?" Vroeg hij droogjes. De laatste tijd werd hij wel erg verrast. Eerst die Angelos en nu deze gast, het begon knap irritant te worden.

"Is er iets?" Vroeg de kat droogjes. Scytheshade keek hem aan en zei "Nou eigenlijk wel, ken je Angelos, zoja zeg waar hij zich schuilhoud. Ik zoek hem, voor een bepaalde zaak" Scytheshade keek vals met een lachje rond zijn mond. "Als ik hem vind zal hij er niet lang meer zijn." Scytheshade´s ogen straalden verlangen uit naar het moment waarop hij zijn vader zou kunnen vermoorden. Die nu opa geworden zou zijn. Scytheshade toonde amper interesse in de kat voor hem. Die was duidelijk jonger dan hijzelf maar niet heel veel. "Hij is trouwens ook een rogue, of was als ik met hem klaar ben." Gniffelde hij. Scytheshade strekte zijn klauwen voor het geval de Rogue hem niet door zou laten gaan met zijn jacht. Scytheshade kneep zijn ogen tot spleetjes en keek in stilte naar de Rogue.

Alec keek berekend naar de kater voor hem. Hij voelde niks voor de kater om hem te vertellen over Angelos. Hij wist wel een paar dingen maar die valse grijns op het gezicht van de rood-oog stond hem totaal niet aan. Hij mocht Angelos niet, dat was voor Alec zeker. Hij stak zijn neus in zijn zaken en daar hield hij niet van, maar de kater zou net zoals Spottedwood en hij naar de Elite gaan om zich op te geven bij Scourge. Als hij werd aangenomen en die Angelos ook mocht hij hem niet verraden. De kater voor hem vond het duidelijk geen probleem om die kat te vermoorden en hij liet hem dat dan ook goed weten. Zonder Angelos weer een lid minder voor de Elite, en de Elite zou toch in de minderheid zijn als ze het tegen de Clans op zouden moeten nemen voor genoeg territorium. Langzaam deed hij een stap achteruit. Hij had zijn keuze gemaakt. Zijn blik gleed naar de poot met de uitgeklapte nagels, wou de kater hem nou aanvallen. Instinctief gingen zijn oren plat in zijn nek. Fel keken zijn witte ogen naar de felle rode, zo rood als bloed. 'Al zou ik weten waar die Angelos is, wat heb jij met hem te maken.' Zei hij op de kalmste toon die mogelijk was in deze situatie. Deze kat rook naar Clan, en Clankatten waren nooit aardig geweest tegen Rogue's. Nog een reden om hem niet te helpen, al stond deze kater niet te wachten op een afwijzing. Dat kon zelfs een kit zien.

'Al zou ik weten waar die Angelos is, wat heb jij met hem te maken.' Zei de Rogue. Scytheshade keek hem aan en de woede kwam omhoog. "hij is mijn vader, door hem is mijn moeder dood en door hem ik bijna ook. Nu zal hij de gevolgen weten. Ik doe niemand kwaad, alleen hij zal wraak voelen. Als je niet zegd waar hij is dan volg je zijn lot." Scytheshade was klaar om de kat te volgen tot de hel. Hij kon nu al gaan rennen. In ieder geval deze kat zou niet ontkomen tot hij had verteld waar Angelos zich bevind. Scyhteshade´s ogen waren nu fel rood. De haat was ervan af te lezen. De sterrenclan was zijn wraak waarschijnlijk gunstig. Het was mistig en schemerig, Scytheshade had hier misschien een voordeel als hij Angelos ging bevechten. Scytheshade liep richting de rogue met zijn klauwen opengeslagen. Hij stond nu dichtbij en keek met zijn rode ogen recht in de ogen van de rogue. "Wat kies je!" snauwde Scytheshade.

Kitty liep rustig en vredig langs de Rogue plaatsen. Ze woonde er niet maar niemand of teminste als ze niet in hun gebied kwam geen een iemand haar aanviel(wow rara zin)Ze gaapte nog even, net hat ze in de warme zon gelegen en haar bruine pels opgewarmpt. Haar vacht was nog warm maar zo voeld ehte nu niet mee. In de schaduwen liep ze onder de groote bomen waarvan d ebladeren al een beetje afvielen. Gekraag klonk dus onder haar kussentjes door de harde bladerdek. Nu stond ze stil. Ze hoorde geluiden van twee katten. Twee stemmen galmde door elkaar, maar wel kort. Zo te horen was er eentje kwaat, of teminste die klonk niet zo blij. Ze liep langzaam naar het geluid toe. Zo stil als een muis. Als deze katten haar wel zllen aanvallen zou ze het misschen niet overleven. Nu zag ze een pikzwarte pels met bloedrode ogen. En een bruine kat met tegenover de rode ogen er normaal uitzagen. Ze sprong maar snel uit de bosjes. Ze zag dat, blijkbaar een poes er aardig uit zag. En uit de geur te merken was ze een Rogue. De kater snauwde naar de poes nog net woordet Kitty tevoorschijn kwam uit het donkergroene bosje. De kater zag er gemeen uit, maar daar was ze niet bang voor. 'Mag ik weten wat er aan de hand is?' klonk haar stem wijs. Het was wel een beetje brutaal om zomaar in een gesprek toe te voegen, maar dit zou misschien niet goed aflopen als ze niks deed. Als er een iemand aanviel zou ze het slachtoffer helpen. Ondanks of het nou een clankat is of een mede Rogue.

Geschrokken deinsde hij achteruit. Hij had niet verwacht dat de kater zo agressief zou worden bij zijn keuze. Zijn haren gingen overeind staan en zijn nagels klapte zich uit. Ergens kon hij de woede snappen van de zwarte kater maar tegelijkertijd ook weer niet. De kater was volwassen, waarom gedroeg hij zich er niet naar. Iedereen ging ooit dood, we worden alleen geboren en sterven alleen. Zijn moeder stierf vervroegt met een tragisch einde, jammer maar helaas. De tijd om het te accepteren had hij waarschijnlijk veels te veel gehad en het had zo te zien niets uitgehaald. De kater bleef woedend en was nu klaar om zijn moeder te wreken en zijn woede de vrije loop te geven.
Alec wou net zijn bek open doen toen een andere Rogue het "slagveld" op kwam lopen. Niet echt een slimme zet als je het hem vroeg maar iedereen maakte zijn keuzes. Toen ze vroeg wat er aan de hand was op een wijze rustige toon die hij zelf meestal had kon hij het niet waarderen. Zelf loste hij het altijd op om kalm, rustig en wijs de oplossing te zoeken voor het probleem. Dit kon je vaak toepassen maar iemand die haast bloeddorstig was naar wraak en het bloed van zijn vader kon je niet rustig toespreken en wijs handelen. Die raakte eerder geïrriteerd en viel sneller aan. Wat wel de oplossing was wist hij niet. Nog niet tenminste. Hij had meer tijd nodig om na te denken maar hij vreesde dat hij dat niet ging krijgen. "Allemaal leuk en aardig maar je vader gaat toch ooit dood waarom zou je er haast en energie in steken?" Vroeg hij tenslotte maar. Wat kon hij doen..

Een tweede Rogue kwam erbij. 'Mag ik weten wat er aan de hand is?' vroeg de Rogue. Scytheshade´s ogen schitterden gemeen en hij zei "Een jacht." Hij keek weer naar de eerste Rogue die begon te praten. "Allemaal leuk en aardig maar je vader gaat toch ooit dood waarom zou je er haast en energie in steken?". Scytheshade grijnsde en zei "Dat is leuk, jij hebt waarschijnlijk nog nooit gevoeld hoe het is om een leven te verpulveren, te versplinteren en te beiindigen. Nu kan ik het doen bij iemand die het helemaal verdiend." Scytheshade liep dichterbij de Rogue en zei "Wat is je keuze, het laatste wat je ziet ben ik of je laat me zien waar Angelos is!" Scytheshade keek ongeduldig naar zijn klauwen en schraapte die over de grond. "Denk maar niet dat ik je niks doe, vanwege je leeftijd. Ik heb een kitten kunnen doden alleen dat deed ik niet omdat ik iets in hem voelde. Maar bij jouw voel ik niet de drang om je te laten leven" zei Scytheshade.

Kitty keek de andere Rogue aan. Die was nog vrij jong, maar druk was op hem te lezen. "Een jacht." Haar gedachte richte zich weer op de zwarte kater die iets gemeens van plan was. De kater keek weer daan de jonge kater en zij. "Dat is leuk, jij hebt waarschijnlijk nog nooit gevoeld hoe het is om een leven te verpulveren, te versplinteren en te beiindigen. Nu kan ik het doen bij iemand die het helemaal verdiend." Leuk? Om iemand te doden? Dat is niet leuk, teminste niet voor haar. Aan de geur te herkennen was het een Shaduwclan kat. Daar hoorde ze allemaal verhalen over. Alleen maar negatiefe verhalen. Deze kater was verblind door woede en haat, maar door wie? "Wat is je keuze, het laatste wat je ziet ben ik of je laat me zien waar Angelos is!" Angelos? "Denk maar niet dat ik je niks doe, vanwege je leeftijd. Ik heb een kitten kunnen doden alleen dat deed ik niet omdat ik iets in hem voelde. Maar bij jouw voel ik niet de drang om je te laten leven" Sprak de kater daarna gemeen, teminste zo klonk het in haar oren. Moed stroomde door haar lichaam. Kitty stapte naar voren en ging tussen de katten in staan. Deze kater mocht de jonge kat geen pijn doen. 'Stop jij!' Nu werdt haar moed verdeeld door angst. Deze kater kon haar nog pijn doen. 'Ik weet waar Angelos is'

'Stop jij!' zei de poes toen ze tussen hem en de andere Rogue instapte. Scytheshade keek kwaadaardig in haar ogen en ze ging verder met praten. 'Ik weet waar Angelos is'. Scytheshade knikte en zei "Waar dan, laat het me zien, breng mij naar hem. Denk maar niet dat je mij kan lozen in dit weer. Voordat je gevlucht bent zitten mijn klauwen al in je maag." Scytheshade schraapte nogmaals met zijn klauwen over de grond. Hij liep dichterbij tot hij haar een kopstoot had kunenn geven. Hij deed dat niet maar keek diep in haar ogen. Zijn haat en woede in zijn ogen alsof hij het in haar gezicht wou boren. "Als je ook maar denkt om mij te aanvallen of weg te lopen tot ik Angelos gevonden heb dan kan je nooit meer lopen." Scytheshade draaide zich even om en toen weer. "NOU LAAT ZIEN WAAR IS ANGELOS!" brulde Scytheshade naar de poes.

Na die woorden keek hij meteen gemeen met zijn bloedrode ogen naar die van haar. "Waar dan, laat het me zien, breng mij naar hem. Denk maar niet dat je mij kan lozen in dit weer. Voordat je gevlucht bent zitten mijn klauwen al in je maag.'' Ze voelde zich bedrijgd, maar niet bang. Om een of ander manier wist ze dat hij dat niet zou doen, anders kon hij Angelos toch niet vinden. "Als je ook maar denkt om mij te aanvallen of weg te lopen tot ik Angelos gevonden heb dan kan je nooit meer lopen." 'Bedrijgen helpt niks. Als je zo door blijft gaan help ik je niet.' Sprak ze rustig. Het wa seven stil, en het prikkelde om haar heen. "NOU LAAT ZIEN WAAR IS ANGELOS!" Kitty snauwde naar de kater als waarschuwing. Ze liet haar tanden zien. 'Goed dan.' Zuchte ze. De kater bleef woedend en drijgde alsmaar. Maar zij moest redelijk blijven. 'Ik help je alleen als jij hem met rust laat'

'Goed dan.' Zuchte ze. 'Ik help je alleen als jij hem met rust laat´. "Ik laat hem met rust alleen laat me dan zien waar Angelos is." zei Scytheshade. Hij liep achter haar aan. Zijn klauwen in de aanslag om te gebruiken bij elke spoor van verraad. Hij zou haar niet weglaten komen als ze zou wegrennen of zou aanvallen. Hij dulde nu geen veraad of een andere vorm van aanval. Scytheshade keek om zich heen alles in de garten houdend uitkijkend. Misschien was dit een valstrik, een hinderlaag of een truc. Zoveel kansen konden de vijanden hebben om hem te grazen te nemen. Hij wist niet wie of wat angelos was maar misschien was hij een leider van rogue´s of gewoon een sukkel

Alec grimaste, zag die kater niet dat hij nog jong was. Hoeveel moordernaars kende hij die rond zijn leeftijd waren. "Zie ik eruit als een moordenaar." Siste hij pissig. Dit ging hem de keel uit hangen. Dat de andere Rogue erbij stond kon hem niks schelen dit was zo'n situatie waarin je terecht kon zeggen, doden of gedood worden. "Als je me dood zal je dat heus niet verder brengen op je "jacht". Je moet alleen verder zoeken en tussen de Rogue's de juist vinden die Angelo's misschien kent of ooit gezien heeft. Niemand rouwt om mij, ik ben niemand." Zei hij eenvoudigweg. Het was waar wat hij zei, zelf kende hij Angelo's niet goed genoeg om hem een kennis of vriend te kunnen noemen. Hij was het laatst gezien bij de Hoogstenen, vanaf daar zou hij alleen maar de geur te hoeven volgen en je vond hem. Maar Alec was letterlijk een eenling, hij had geen echte vrienden en hij vond het wel best zo. Zijn moeder en broertjes en zusjes waren slechts wezens uit een ver verleden, en zijn vader.. Hij kende die hele kater niet eens en omdat zijn moeder nooit over hem verteld had was dat spoor dood gelopen en daarmee zijn verlangen naar een vader opgegeven en gedoofd.
Alec grimaste, hij haatte die kat, hij haatte deze situatie en hij haatte het dat hij Angelos had leren kennen. Maar hij was geen verrader. Hij deed een schietgebedje en maakte zich alvast klaar voor een aaval. "Je zult het uit te me moeten slaan, Clankat." Zei hij koud. Als Rogue kon je moeilijk een andere Rogue verklikken. Dan hoorde hij nergens meer thuis.

Ze zuchte weer. Eigelijk wou ze eerst de rede weten waarom deze kater Angelos zocht. "Ik laat hem met rust alleen laat me dan zien waar Angelos is." Haar zicht keek uit naar de jonge kater. Ze kende de twee katten niet. Maar als de jonge kater gewond zou raken door de andere, zou zij dat voorkomen. En zo liet ze dat zien, door deze afspraak te maken. Draaide zich om en liep weg. Langzaam liep ze vooruit om tijd te rekken. Na een doodse stilte, ondanks de harde windrukken die in je oren zuisde vroeg ze. 'Waarom wil je Angelos zien?' Haar warme blik, die al een tijdje onvertrouwd keek, die richte zich in die van de kater.

'Waarom wil je Angelos zien?' vroeg de rogue. Scytheshade antwoorde "Wraak, hij nam mijn moeders leven en verliet haar, ik ga hem laten voelen wat pijn is" Scytheshade´s harde ogen boorde zich in de rogue en als blikken konden doden, was deze klaar voor de sterrenclan. Scytheshade liep vooruit en dacht aan heerlijke wraak, zoete vergelding, de vrucht van genoegen. Scytheshade sleepte even met zijn nagels langs een steeen en wachtte op een antwoord van de rogue.





sorry geen inspi