SPT | There are you little Owl &Dawnpaw

Een gevlekte kater liep op zijn gemak richting de Owltree. De blaadjes aan de grote boom waren al oranje en geel gekleurd, de helft lag al aan de voet van het grote ding. De Bengaal keek omhoog, zette zijn nagels in de boom, en klom handig naar boven. Op een dikke tak bovenin, keek Greentear om zich heen. Het uitzicht was prachtig, hij kon het hele Territory zien. De herfstzon scheen op zijn vacht en bracht er glans op aan. Geklap van vleugels klonk op, een machtig gestalte kliefde door de lucht, en lande iets hoger dan de kater. Hij keek vrolijk omhoog, maar de uil vloog al snel weer weg. Greentear haalde zijn schouders op, onder hem klonk het geritsel van bladeren, en hij keek over de tak naar beneden.

Met een grom keek de jonge kater kwaad naar het holletje waar net de muis in was verdwenen. Het had zo zijn nadelen om geen mentor te hebben, al zou hij dat nooit van zijn leven toe geven. Dawnpaw snoof minachtend, hij ving wel iets anders. Ondanks dat Leaf fall er aan zat te komen leek er nog genoeg prooi in het bos te zitten. Natuurlijk wel minder dan in New leaf, maar genoeg voor hem.
Mokkend liep de jonge kater door, totdat hij de geur van een clan genoot oppikte. Hij Greenheart was zijn naam als hij het goed had. Maar zeker wist hij het niet, het maakte ook niet uit. Na even te hebben getwijfeld volgde Dawnpaw het geurspoor. Hij verveelde zich toch..
Uiteindelijk kwam de knappe jonge kater aan bij de Owltree, waar het geur spoor eindigde. Kennelijk zat de kater in de boom. Snel keek hij omhoog en zag daar de gevlekte kater zitten. Een miauw verliet zijn bek, als begroeting. Hij had een goed humeur ondanks de mislukte jacht. Het rennen door zijn territorium had hem goed gedaan. "Hallo Greenheart."miauwde de leerling. "Is het daar een mooi uit zicht?" De jonge kater keek nieuwsgierig omhoog. Hij was eigenlijk nog nooit in die boom geklomen

De gevlekte kater keek omlaag. Dawnpaw had gesproken, een apprentice die hij nooit echt gesproken had. 'Het is prachtig. Kom ook naar boven?'

'Het is prachtig. Kom ook naar boven?' Dawnpaw haalde zijn schouders op en klom naar boven. Eenmaal bij de tak waar de kater zat stopte hij. Zijn mond had wel open kunnen vallen. Hij had wel wat moois verwacht, maar dit niet. Het Thunderclan territorium strekte zich uit. Met ogen groot van verbazing bleef hij voor zich uit kijken. "Je hebt gelijk... Zoiets heb ik nog nooit gezien"

De gevlekte kat glimlachte, en wende zijn kop opnieuw naar het adembenemende uitzicht. Hij kende het al, hij had hier vaker gezeten, enkel kijkende naar het uitzicht en luisterende naar de geluiden om hem heen. 'Ik heb ook nog nooit een apprentice zo ver van huis gezien.' Met een beschuldigende blik keek Greentear de apprentice aan.

'Ik heb ook nog nooit een apprentice zo ver van huis gezien.' Zei de kater, Dawnpaw bedacht zich nu dat hij Greentear heette in plaats van Greenheart. Een gaao verliet zijn bek en hij haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op toen Greentear een beschuldigende blik op hem wierp. "Ach ik heb geen mentor"zei hij. "Niet dat ik die nodig heb, maar daarom onderzoek ik zelf het territorium" zei hij luchtig. "En trouwens wat zou mij aan kunnen?" zei hij grijnzend, maar ergens meende hij het wel. Want wie kon nou tegen hém op?

De apprentice gaapte en haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op. Met enige verwondering luisterde de kater naar wat Dawnpaw hem vertelde. 'Maar je kent de regels toch? Zonder begeleiding mogen apprentices en kits het Camp niet uit.' Greentear glimlachte naar het kleinere katertje.

'Maar je kent de regels toch? Zonder begeleiding mogen apprentices en kits het Camp niet uit.' de kater glimlachte naar hem. Dawnpaw wierp nog een blik op het uitzicht en draaide zich toen om naar Greentear. "Moet ik dan de hele dag iedereen irriteren met mijn slechte humeur omdat ik opgesloten zit? Ik kan me beter nuttig maken dan in dat duffe kamp zitten"

Greentear haalde zijn schouders op, en draaide zich een andere kant op om te laten merken dat het gesprek afgelopen was. Behendig klom hij naar een hogere tak, bij de ingang van het uilennest. De kater keek naar binnen.

De kater sloot het gesprek af door zijn schouders op te halen. Dawnpaw gaapte even en kek afwezig voor zich uit. Hij mocht de gestreepte kater wel, hij was niet zoals de andere warriors die altijd maar zeikte over dat van alles niet mocht. Greentear was inmiddels nog verder naar boven geklommen, nu keek hij in het hol van de uil. "Is daar nog iets interessants?"vroeg hij hem van de tak waar hij op zat.

Greentear schudde langzaam zijn kop, terwijl hij naar binnen keek. 'Nee, alleen wat botjes en schedeltjes. Hier vangen!' Met een kleine grijns had de kater een kleine muizenschedel in zijn bek geklemd, en naar beneden gegooid.

Greentear schudde zijn kop, niets dus, jammer. 'Nee, alleen wat botjes en schedeltjes. Hier vangen!' Plots kwam er een muizenschedel naar benden vliegen. Dawnpaw sprong omhoog om het te pakken, met succes. Helaas kwam hij verkeerd terecht op de tak, en glipte hij er bijna af. Nog maar net kon hij zichzelf naar boven hijsen. Hijgend bleef hij staan, maar daarna barstte hij in lachen uit. "Nu jij!"riep hij en hij gooide de schedel weer omhoog.

Greentear keek lachend naar de apprentice, deze kon zich gelukkig op tijd nog vastgrijpen. 'Nu jij!' Dawnpaw gooide het schedeltje naar hem op, de bengaalse kater moest zich voorover buigen om hem te pakken, en kreeg hem maar net te pakken. Snel gooide hij hem terug, en klom lager.

De kater kon hem maar net vangen en gooide hem weer naar Dawnpaw. Die ving hem behendig tussen zijn kaken. Hij grijnsde, en gooide de schedel terug "Ik mag jou wel"

De gevlekte kater grijnsde, terwijl hij het schedeltje ving, en naar de Apprentice luisterde. 'Ik mag jou ook wel. Heb je eigenlijk al een mentor?' De kater liet het schedeltje vallen, en sprong ondertussen behendig naar een andere, dikke tak.

'Ik mag jou ook wel. Heb je eigenlijk al een mentor?'zei de kater. Dawnpaw grijnsde, waarschijnlijk had hij zijn eerste vriend gemaakt. "Nope, die krijg ik waarschijnlijk bij de volgende ceremonie"Dawnpaw moest naar ene andere tak springen om het schedeltje were te vangen. He lukte hem nog net. Snel gooide hij het terug. "Ik hoop dat jij het word, en niet een of andere kat die de hele tijd zeurt"

'Nope, die krijg ik waarschijnlijk volgende ceremonie.' Het kleine katertje moest naar een andere tak springen om het schedeltje op te kunnen vangen, maar het lukte hem wel. 'Ik hoop dat jij het word, en niet een of andere kat die de hele tijd zeurt.' Greentear knikte, hij mocht het katertje ook wel. Niet op zijn mondje gevallen, had altijd wel een antwoord klaar, maar was ook niet al te druk. Waarschijnlijk wel leergierig. 'Ik hoop ook dat jij het wordt. Sommige Apprentices kunnen zo vreselijk... Druk zijn.' De kater moest veel moeite doen om het schedeltje op te vangen, maar het lukte.

'Ik hoop ook dat jij het wordt. Sommige Apprentices kunnen zo vreselijk... Druk zijn.' De kater ving het schedeltje net op. Dawnpaw greens. "Helemaal me eens. Ik ken er wel meerdere. Vreselijk irritant"zei hij. Leopardpaw bijvoorbeeld..

-sorry laat >.<-

Greentear knikte, zijn gedachten gingen naar enkele Apprentices die hij wel eens ontmoet had. Allemaal stuiterende balletjes vacht. Maar met dit balletje was een gesprek te voeren, en daar genoot de Bengaalse kater van, meer dan normaal. Nee, normaal was een gesprek niet echt iets voor de gevlekte kater. 'Het is hopen, maar ik zou het wel leuk vinden.' Met een lichte zucht liet de kater zich door de poten zakken, zijn buik raakte zacht de dikke tak.

Onderwerp: Re: SPT | There are you little Owl &Dawnpaw